Γράφουμε από τους λόφους του Bagno a Ripoli. Δελτία που είναι όλο και πιο ανησυχητικά διαδέχονται το ένα το άλλο. Μέρος της επικράτειας της Φλωρεντίας έχει ήδη πλημμυρίσει, έχει καταρρεύσει, έχει παραμορφωθεί. Δεν μπορούμε καν να πούμε ότι ήταν αναμενόμενο, γιατί τελικά ποιος το περιμένει;
Και όμως, από τη δική μας – μερική – οπτική γωνία, δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε την εγκαταλελειμμένη γη και τη βιομηχανοποιημένη γεωργία με τις μονοκαλλιέργειες που δεν αφήνουν χώρο για τις τάφρους, τους θάμνους, τα δέντρα και τα γόνιμα και πορώδη εδάφη που συγκρατούν τα νερά.
Αυτή η γεωργία δεν είναι πλέον φύλακας της γης, δεν μπορεί να λειτουργήσει ως φυσική όχθη κόντρα στα νερά της καταρρακτώδους βροχής, ως φράγμα ενάντια στις κατολισθήσεις, αλλά έχει γίνει συνεργός και συναυτουργός τους.
Μια βιομηχανοποιημένη γεωργία, βασισμένη στα ορυκτά καύσιμα, η οποία, ενώ είναι ένα από τα κύρια θύματα της κλιματικής αλλαγής, – την οποία κανείς δεν μπορεί πλέον να αρνηθεί – έχει επίσης γίνει μια από τις κύριες αιτίες της.
Από τους λόφους του Bagno a Ripoli παρακολουθούμε και περιφρουρούμε αυτό το μικρό κομμάτι δημόσιας γης, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά την επείγουσα ανάγκη να «αλλάξουμε το πεδίο», όπως αναφέρει μια από τις εκστρατείες στις οποίες αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε, εφαρμόζοντας μια γεωργία βασισμένη στις αγροοικολογικές πρακτικές και στην προστασία της γης όπου ζούμε και εργαζόμαστε.
Απαιτούμε να σταματήσει η στεγανοποίηση και η συνεχής κατανάλωση του εδάφους, και να γίνουν δημόσιες και κοινοτικές επενδύσεις για την υπεράσπιση και την αναγέννηση της γης.
Από αυτούς τους λόφους πάνω από το Bagno a Ripoli, είμαστε έτοιμοι να παρέχουμε συγκεκριμένη βοήθεια σε όσους έχουν ανάγκη, και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την κλιματική και την κοινωνική δικαιοσύνη, για να αποτρέψουμε περαιτέρω «κόκκινους συναγερμούς», εδώ και αλλού.
Μετάφραση: Καλλιόπη Ράπτη
