Απίστευτη ταλαιπωρία βίωσαν χθες επιβάτες τριών τρένων στη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη, εκ των οποίων το ένα συγκρούστηκε στη Λιβαδειά με αμαξοστοιχία. Τρομακτικές σκηνές εκτυλίχθηκαν με τους τραυματίες επιβάτες να είναι για ώρα εγκλωβισμένοι στο σκοτάδι και το ψύχος, τον πανικό να είναι κυρίαρχος και η μέριμνα από την πλευρά της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και του κράτους μηδαμινή. Άλλο τρένο ακινητοποιήθηκε στην Οινόη με τους επιβάτες να μένουν για πάνω από 15 ώρες χωρίς τροφή.
«Κάποια περιπολικά και ασθενοφόρα είναι εκεί. Ξεφορτώνουν πάνω από 10 φορεία και αρχίζουν να ξεφορτώνουν τραυματίες. Για τους υπόλοιπους τίποτα. Ούτε νερό. Ούτε κουβέρτες. Ούτε ένα κομμάτι ψωμί. Ούτε ενημέρωση. Παγώνουμε και φοβόμαστε και μας πιάνουν τα κλάματα για τους ανθρώπους που βλέπουμε να βγαίνουν σε φορεία. Οι πιο πιστοί προσεύχονται. Στο βαγόνι μπαίνουν ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ διασώστες μόνο για να δουν αν κάποιος χτύπησε. Ούτε κι αυτοί ξέρουν φυσικά τι θ’ απογίνουμε οι υπόλοιποι.
Μένουμε εκεί δύο ώρες. Έχουμε αρχίσει να βγάζουμε ρούχα απ’ τις βαλίτσες. Διπλές κάλτσες, διπλά παντελόνια, διπλά ρούχα. Μοιραζόμαστε κάτι μπισκότα. Είμαστε σε απόγνωση» αναφέρει μεταξύ άλλων επιβάτης του τρένου που συγκρούστηκε με άλλο τρένο στο ύψος της Λιβαδειάς σε ανάρτησή του στο Facebook κάνοντας λόγο για εγκληματικό κράτος.
Την ταλαιπωρία που βίωσε στην αμαξοστοιχία 56 από Αθήνα προς Θεσσαλονίκη που ακινητοποιήθηκε στην Οινόη μετέφερε ο επιβάτης Γ.Κ. μιλώντας στο alterthess.gr.
«Ξεκινήσαμε στις 3:22 προς Θεσσαλονίκη. Περίπου στις 4:10 το τρένο σταματάει στην Οινόη. Στην αρχή μας λένε ότι υπάρχει ένα άλλο τρένο σταματημένο το οποίο θα περιμένουμε να φύγει καθώς και ότι αυτή η διαδικασία θα κρατήσει περίπου 50 λεπτά. Αφού περνάνε τα 50 λεπτά, η δικαιολογία της ανεξήγητης αναμονής αλλάζει και εργαζόμενοι στο τρένο μας ενημερώνουν ότι έπεσε ένα δένδρο στις ράγες. Φτάνουμε στις 6:00 που το τρένο μας είναι ακόμη σταματημένο στην Οινόη και επικρατεί σύγχυση για τις αιτίες της καθυστέρησης. Κάποιος από τους εργαζόμενους με λογότυπο της ιταλικής εταιρείας που εξαγόρασε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ μας ενημερώνει ότι μια μηχανή θα πάει να τραβήξει το ακινητοποιημένο τρένο. Στη συνέχεια μας λένε ότι η μηχανή αυτή χάλασε και θα βάλουν δεύτερη, η δεύτερη χαλάει και θα βάλουν μια τρίτη.
Γύρω στις 8 το βράδυ μας λένε ότι δεν μπορούμε να φύγουμε λόγω ανεπαρκούς τάσης στο δίκτυο αλλά ότι θα φεύγαμε σε τρεις ώρες. Οι δικαιολογίες αλλάζουν συνεχώς, παρ’ όλα αυτά πιστεύαμε ότι όντως κάποια στιγμή θα ξεκινούσαμε για Θεσσαλονίκη. Εκείνη την ώρα συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχει φαγητό στο τρένο αλλά ούτε και διέξοδος για να πάρουμε από κάπου αλλού γιατί ο σταθμός είναι κλειστός. Ο κόσμος αναζητούσε τρόπους διαφυγής που δεν υπήρχαν γιατί κανείς δεν είχε νοιαστεί για μας. Δεν υπήρχαμε ούτε ως είδηση. Όταν ρωτήσαμε για τροφή, μας ενημέρωσαν ότι δεν είναι υπεύθυνοι για αυτό, γιατί τη σίτιση την έχει αναλάβει το catering, το οποίο όμως δεν είχε προβλέψει αυτό που θα συνέβαινε.
Τηλεφωνούμε στην Πυροσβεστική η οποία μας λέει ότι μπορεί να μας απεγκλωβίσει αλλά δεν μπορεί να διασφαλίσει μεταφορικό μέσο ή διαμονή. Το 112 δεν απαντούσε, ενώ τα τηλεφωνήματά μας στην Πολιτική Προστασία για ώρες απορρίπτονταν. Κάπου στις 3 τα μεσάνυχτα από ψιθύρους των υπαλλήλων καταλαβαίνουμε πως δε θα γυρίσουμε στην Θεσσαλονίκη και ότι θα προσπαθήσουν να εκχιονίσουν τη γραμμή προς Αθήνα για να επιστρέψουμε εκεί. Το πρωί γύρω στις 9, και μετά από 18 ώρες ταλαιπωρία χωρίς φαγητό, έρχονται τελικά λεωφορεία που μεταφέρουν πρώτα όσους διαμένουν Αθήνα ενώ ρωτούν τους υπόλοιπους αν θέλουν να μεταφερθούν σε ξενοδοχείο μέχρι να ξεκινήσουν ξανά τη λειτουργία τους οι αμαξοστοιχίες. Κάποιοι αρνούνται να γυρίσουν Αθήνα ενώ για ώρα επικρατεί εκνευρισμός για το τι θα γίνει με τα εισιτήρια αλλά και ποιος θα πληρώσει την ταλαιπωρία που βιώσαμε. Έτσι, κάποιοι αρνήθηκαν να φύγουν από την Οινόη ελπίζοντας να ανοίξουν οι γραμμές ενώ άλλοι δήλωσαν ότι θα προχωρήσουν σε αγωγές κατά της ΤΡΑΙΝΟΣΕ».
Μπορεί το Υπουργείο Υποδομών με τη διοίκηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ να ανακοίνωσε την καταβολή 1.000 ευρώ ως αποζημίωση για την καθυστέρηση που υπέστησαν οι επιβάτες ωστόσο είναι προφανές ότι η κίνηση αυτή γίνεται για να κλείσουν στόματα.
Όπως και στους εγκλωβισμένους στην Αττική Οδό, ο κίνδυνος για τη ζωή, το άγχος, το πολικό ψύχος, η κούραση, ο πανικός, η έλλειψη φαγητού και ενημέρωσης δεν μπορεί να κοστολογηθεί ούτε 1.000 ούτε 2.000 ευρώ. Αυτό που έγινε χθες ήταν ο ορισμός της πλήρους εγκατάλειψης χιλιάδων ανθρώπων στο έλεος και τη μοίρα τους.
