Το τέταρτο και πιο φονικό κύμα της πανδημίας είναι παρόν. Σε αυτή τη φάση είναι πιο ταξική και για «τους κάτω» και για «τους πάνω». Οι «κάτω» συνεχίζουν να συνωστίζονται στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα της υπερεντατικοποίησης, του υπερκατώτατου μισθού, της υπερεκμετάλλευσης, της υπερμετάδοσης. Να τρέφονται με πολιτιστικά, θρησκειολογικά, επιστημολογικά, σεξιστικά και νεοδεισιδαιμονικά σκουπίδια. Με ιντερνετικούς και «δια ζώσης» πάτρονες τους ταγούς της εκκλησίας, την ακροδεξιά κομματική βεντάλια, τα bachelor των καναλαρχών, τους μεγαλοεργοδότες που απαιτούν «προστασία της οικονομίας» και της τσέπης τους. Στους πραγματικά ευπαθείς αυτού του κόσμου, διπλά θύματα του φιλοσυστημικού αντιεμβολιασμού και του αστικού ευρωενωσιακού (και όχι μόνο κυβερνητικού) υποκριτικού φιλοεμβολιασμού, όχι απλά πρέπει να σταθούμε δίπλα τους (ιατρικά, κοινωνικά, ηθικά) αλλά να τους πείσουμε με βάση ένα απελευθερωτικό πρόγραμμα και μια επαναστατική πολιτική δράση να αλλάξουν στρατόπεδο.
του Μιχάλη Ρίζου για την εφημερίδα «ΠΡΙΝ»
Οι «πάνω», πολύ πιο ασφαλείς, έχοντας εξασφαλίσει θέσεις VIP στους ιδιώτες κλινικάρχες, τα ακριβά φάρμακα, τη συνειδησιακή αποδοχή του εμβολίου (στους φτωχούς έχουν σπείρει την άρνηση, το φόβο και το δισταγμό) και κυρίως την «κοινωνική αποστασιοποίηση» από την πλέμπα, οργανώνουν τη νέα επίθεση μιλώντας αυτή τη φορά χωρίς ενδοιασμούς πως βάζουν την οικονομία (βλέπε κέρδη) πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Ο Εξαδάκτυλος (αλλά ολιγόψυχος), ο Σκέρτσος, ο Άδωνης, ο Πλεύρης παίζουν με τον πόνο και τον εμφύλιο των φτωχών που έχουν προκαλέσει και τον κλιμακώνουν: «να πληρώνουν τη νοσηλεία οι ανεμβολίαστοι», «ας πεθαίνουν και στο διάδρομο με ένα σωλήνα στο στόμα», για να βρίσκουν θέση οι εμβολιασμένοι. Για όλους ΕΣΥ δεν υπάρχει, είναι κόστος και πολυτέλεια. Να μπουν σε lock down, να μη διασκεδάζουν, να μην έχουν κοινωνικές σχέσεις, να μην πηγαίνουν θέατρο παρά μόνο δουλειά, σπίτι και λίγο … εκκλησία, με πληρωμένο rapid test. Κι αργότερα σειρά έχουν κι οι … εμβολιασμένοι.
Οι αντιθέσεις οξύνονται ταχύτατα. Ο συνδυασμός υγειονομικής, οικονομικής και κοινωνικοπολιτιστικής κρίσης δημιουργεί καυτό πολιτικό έδαφος. Ήδη είναι ορατά τα σημάδια διπλής φθοράς μιας απάνθρωπης κυβέρνησης που διαχειρίζεται με συνέπεια τον βάρβαρο καπιταλισμό της εποχής μας και μιας ΣΥΡΙΖAίικης «αντιπολίτευσης» που ζητά εθνική αντιμετώπιση της κρίσης και εκλιπαρεί για μια κυβερνητική συνδιαχείριση της ίδιας πολιτικής.
Άμεση παρέμβαση του κινήματος για ενίσχυση του ΕΣΥ, εθνικοποίηση ιδιωτικών εταιρειών υγείας, μαζικό εμβολιασμό
Η διέξοδος για τους εργαζόμενους παραμένει θολή, ρευστή, χωρίς σαφές πρόσημο. Ο αναγκαίος αντικαπιταλισμός και η αναγκαιότητα μιας κομμουνιστικής (κοινωνικής, συλλογικής, συνεταιριστικής) λύσης για να σωθούν οι λαοί δέχεται συνεχή προληπτικά χτυπήματα από τον πραγματισμό της «εφικτής, ανέξοδης απάντησης στο σήμερα» που υιοθετούν αναδυόμενες νεορεφορμιστικές δυνάμεις (και εκτός ΣΥΡΙΖΑ), δίνοντας ζωτικό χώρο στον στρεβλό δεξιό αντισυστημισμό – αντικρατισμό μιας κοινωνίας «ατόμων» που δεν βλέπει τάξεις, σχέσεις ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης, ιστορικές αναγκαιότητες και συνέργειες για ένα κοινό σκοπό (ούτε καν για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας).
Τα καθήκοντα μας είναι απαιτητικά και σύνθετα.
Το εργατικό και υγειονομικό κίνημα χρειάζεται άμεσα να συμπορευθούν με πολιτικό πλαίσιο που θα καλεί:
– Σε ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και όλων των θεσμών που τη στηρίζουν.
– Σε άμεσα μέτρα εθνικοποίησης του ιδιωτικού τομέα υγείας και ένταξης χωρίς αποζημίωση των μεγαλοϊδιοκτητών στο δημόσιο σύστημα και σχεδιασμό.
– Στη χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος σε ρήξη με τα δημοσιονομικά όρια της ΕΕ, των απαιτήσεων του χρέους, τους εξοπλισμούς της μηχανής του πολέμου και καταστολής.
– Όχι στο νέο ΕΣΥ της κερδοφορίας, των ΣΔΙΤ, των δύο ταχυτήτων, των κλειστών σφαιρικών προϋπολογισμών και της ανταποδοτικότητας (νοσοκομεία αυτόνομες επιχειρηματικές μονάδες). Προσλήψεις όλου του αναγκαίου προσωπικού, δημιουργία των αναγκαίων ΜΕΘ, κλινών, χειρουργικών αιθουσών, πρωτοβάθμιων Κέντρων Υγείας και νοσοκομείων. Να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι, να ανασταλούν οι διαθεσιμότητες στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΠΟΕΔΗΝ: «Το Δημόσιο Σύστημα Υγείας με 30.000 νοσοκομειακά κρεβάτια θα έπρεπε να διαθέτει 3.000 κλίνες ΜΕΘ με βάση τα διεθνή στάνταρ. Μετά βίας εάν προσθέσει κανείς τις αυτοσχέδιες ΜΕΘ και άλλες που αναπτύχθηκαν χωρίς πιστοποίηση είναι 950. Σήμερα λειτουργούν 584 κλίνες ΜΕΘ κορωνοϊού από 973 του περασμένου χειμώνα συνυπολογίζοντας τις αυτοσχέδιες και προσωρινές ΜΕΘ με υποτυπώδη εξοπλισμό και με ανειδίκευτο προσωπικό. Με τις 7.000 αναστολές εργασίας που δεν αναπληρώθηκαν και τις 2.000 περίπου συνταξιοδοτήσεις χωρίς να γίνει καμία μόνιμη πρόσληψη προσωπικού, το σύστημα ξεπέρασε τα όριά του με δεκάδες διασωληνωμένους ασθενείς εκτός ΜΕΘ καθημερινά. Με επιλογή ασθενών για ΜΕΘ».
– Δωρεάν rapid test για όλους. Συχνός έλεγχος για αποτελεσματική ιχνηλάτηση. Σκανδαλωδώς το σύνολο της επιδημιολογικής επιτήρησης έχει παραδοθεί στον ιδιωτικό τομέα και έχει μετατραπεί σε εμπόρευμα.
– Όχι στα lockdown, οριζόντια ή μερικά. Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, τα ΜΜΜ, τα σχολεία. Να δίνονται κανονικά και στο σύνολό τους οι αναρρωτικές άδειες «καραντίνας» για τις ανάγκες του εργαζόμενου ή της οικογένειας του, χωρίς καμιά επιβάρυνση του ίδιου.
– Ανάγκη μαζικού, παγκόσμιου εμβολιασμού. Να καταργηθεί η πατέντα και να χτυπηθεί η κερδοφορία των πολυεθνικών της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Όχι στην υποχρεωτικότητα και τις ποινές ως δρόμος για τη μαζικοποίηση των εμβολιαστικών προγραμμάτων. Όχι στον εμφύλιο των φτωχών. Ελεύθερη πρόσβαση στις κοινωνικές δραστηριότητες για όλους με rapid και μοριακό test.
Το κίνημα πρέπει να ανέβει κλίμακα. Δεν αρκούν οι καταγγελίες και οι αποκαλύψεις. Να απαντήσει δυναμικά με απεργιακές μορφές και λαϊκή ανυπακοή στην εγκληματική κυβερνητική πολιτική. Χρειάζεται όμως και διαρκής, αναβαθμισμένος αγώνας ενάντια στην αντιδραστική, νεοσκοταδιστική επιστημολογία.
Χρειάζεται όμως και διαρκής, αναβαθμισμένος αγώνας ενάντια στην αντιδραστική, νεοσκοταδιστική επιστημολογία
Σήμερα κυριαρχεί η μέθοδος του πραγματισμού, που είναι φιλοσοφία καθαρά αμερικανικής «κοπής». Σύμφωνα με αυτή, η αλήθεια δεν μπορεί να έχει μια φιλοσοφική θεμελίωση, αλλά αναγνωρίζεται ως τέτοια, σε πρακτικό επίπεδο, από τη χρηστικότητα και την πρακτική της συνέπεια, στη βάση ενός, κάθε φορά, ωφελιμιστικού και σχετικιστικού πλαισίου. Υποδεικνύει μια επιλεκτική, υποκειμενική και άρα σχετικιστική θεώρηση της πραγματικότητας, που κατασκευάζει κάθε φορά -ανάλογα με την πληθώρα των πληροφοριών, την ταχύτητα της μετάδοσής τους αλλά και την τεχνολογικά επιδέξια παροχή τους- μια βολική για το σύστημα «αλήθεια», που δεν είναι παρά μια ψευδής απόδοση της πραγματικότητας. Στη βάση αυτή το εμβόλιο π.χ. βοηθάει και δεν βοηθάει, είναι επιστημονική ανακάλυψη αλλά μπορεί και να διαψευστεί ή να ήρθε για μας κάνει «πειραματόζωα». Αυτή η διαρκής επισφάλεια της γνώσης και των κατακτήσεων δημιουργεί και οξύνει την κοινωνική και εργασιακή ανασφάλεια, κλονίζει την εμπιστοσύνη στην πεποίθηση (και τη δράση) ότι αυτός ο κόσμος πρέπει και μπορεί να γίνει καλύτερος, πιο γνώσιμος και πιο φιλικός μέσα από την ιστορική εξέλιξη της εργασίας, της επιστήμης και της πάλης των τάξεων. Αν δεν πιστεύω στην κίνηση και την αλλαγή τότε η θρησκεία, η διατήρηση της τάξης πραγμάτων και η μεταφυσική χτυπάνε πάντα την πόρτα. Απάντηση βέβαια δεν μπορεί να είναι και ο αστικός ορθολογισμός. Που βλέπει την όποια πρόοδο από τη σκοπιά της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, της εξέλιξης των μεθόδων εκμετάλλευσης και παραγωγικότητας.
Ισχυρή επίσης επίδραση έχει η θεώρηση του αυθύπαρκτου ατόμου που οι δεσμοί του με το κοινωνικό σύνολο είναι χαλαροί και συμβατικοί. Το άτομο θεωρείται ότι κατέχει τη δυνατότητα ορθολογικής κριτικής, που προϋποθέτει ότι το πνεύμα του είναι αυτενεργό και άρα δεν δέχεται παθητικά κάποιο άνωθεν πρόσταγμα ακόμα και από τον γιατρό επιστήμονα που στα μάτια του φαίνεται «εξουσιαστής». «Ο άνθρωπος γίνεται νομοθέτης του εαυτού του και οι αρχές του δεν επιβάλλονται ούτε νομιμοποιούνται με τη χρήση βίας, αλλά στο δικαστήριο του Λόγου (πνεύματος)», έγραφε ο Καντ. Η εξελικτική επιστημολογία αντικαθιστά την καντιανή υπερβατικότητα με τη βιολογική αναγκαιότητα. Το καντιανό a priori αντικαθίσταται από το γενετικό a priori που κληρονομεί ο οργανισμός. Από εδώ προκύπτει η «θεοποίηση» του σώματος, της φυσικής ανοσίας, η αντίληψη πως οτιδήποτε εξωγενές (φάρμακο, εμβόλιο κλπ) θα τροποποιήσει την «εκ δημιουργίας» φυσική προσαρμογή του ατόμου.
Απάντηση σε όλα αυτά μπορεί και πρέπει να είναι ο «επιστημονικός σοσιαλισμός» του 21ου αιώνα. Συλλογική, επαναστατική απάντηση για να αλλάξουμε τη ζωή μας.
