Συμπληρώνονται φέτος 33 χρόνια από την δολοφονία, στην Πάτρα, του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στις 9/1/1991 από τη θανάσιμη επίθεση στο κεφάλι με σιδερολοστό των ΟΝΝΕΔιτών Καλαμπόκα και Μαραγκού ,επειδή υπερασπίστηκε τους δίκαιους αγώνες του μαθητικού κινήματος ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της τότε κυβέρνησης της ΝΔ.
Μια πολιτική δολοφονία στην «αυγή» της επέλασης του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα, που δρομολογήθηκε το 1990 από την κυβέρνηση του Κων\νου Μητσοτάκη. Τότε που όλες οι εργατικές, κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις παραδόθηκαν, για να συνθλιβούν, στο βαρύ χέρι της αγοράς και στην Παιδεία άρχισε ο «χορός» των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων ,που κατά κύματα συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας.
Τον Χειμώνα του 1990 ο υπουργός Παιδείας της ΝΔ Κοντογιαννόπουλος φέρνει στη Βουλή ένα αντιδραστικό και οπισθοδρομικό νομοσχέδιο που αναστατώνει όλη την εκπαιδευτική κοινότητα. Στο νομοσχέδιο προβλέπονταν: εξετάσεις από το Γυμνάσιο στο Λύκειο, κατάργηση των αδικαιολόγητων απουσιών, κατάργηση των 15μελών συμβουλίων, πειθαρχικός έλεγχος της εξωσχολικής ζωής με pointsystem, επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και των δωρεάν συγγραμμάτων, χρονικό όριο στις πανεπιστημιακές σπουδές, λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ και εξίσωση των ΑΕΙ με τα κολλέγια, περικοπές κοινωνικών παροχών σε φοιτητές κ.ά.
Μια πολιτική δολοφονία μέσα στη φλόγα της εξέγερσης και του κινήματος του 1990-91, με τις μαζικές καταλήψεις και τα συγκλονιστικά συλλαλητήρια, ένα ακόμα μεγαλειώδες κίνημα ενάντια στην συντηρητική αντεργατική ,αντιεκπαιδευτική πολιτική. Αρχικά οι φοιτητές και στη συνέχεια και οι μαθητές ξεσηκώνονται. Το 70% των σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τελούσε υπό κατάληψη! Τα συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα ήταν μαζικά και ενθουσιώδη. Η κυβέρνηση ευελπιστούσε ότι μετά τις γιορτές οι καταλήψεις θα εκτονώνονταν, αλλά έπεσε έξω.
Οι μαθητές συνεχίζουν, ενώ οι καθηγητές με στάσεις εργασίας βρίσκονται έξω από τα σχολεία και συμπαρίστανται στις/στους μαθήτριες/ές αρνούμενοι να βάλουν απουσίες στις/στους καταληψίες μαθητ(ρι)ες. Οι εκπαιδευτικοί διάλεξαν όχθη και βρέθηκαν στο ίδιο ρεύμα με τα παιδιά που βγήκαν στο δρόμο.
Το Γενάρη του 1991 ο Νίκος Τεμπονέρας, υπερασπίζοντας τους μαθητές του, την παιδεία και τις δημοκρατικές ελευθερίες, όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό και την βάρβαρη πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου. Ταυτίστηκε με ένα κίνημα και μια ολόκληρη γενιά αγωνιστών, με ένα κίνημα που κατάφερε να νικήσει! Ο μεγάλος λαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στον αυταρχισμό και την κρατική καταστολή, είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση του τότε Υπουργού Παιδείας Βασίλη Κοντογιαννόπουλου και την απόσυρση όλων των επίμαχων νομοθετημάτων (λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων, επιβολή χρονικού ορίου στις σπουδές, απόπειρα περιορισμού του πανεπιστημιακού ασύλου, κατάργηση της επετηρίδας για τους διορισμούς εκπαιδευτικών, , αξιολόγηση μαθητών με point system, κατάργηση των 15μελών,επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας κ.ά.)
Οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας Τεμπονέρα σχεδόν αθωώθηκαν με εξαίρεση τον Καλαμπόκα που έμεινε στην φυλακή μόνο 7 χρόνια και βρέθηκε τελικά σε διευθυντική θέση της Εθνικής Τράπεζας Βόλου. Για τους ηθικούς αυτουργούς ούτε κουβέντα.
Σήμερα, 33 χρόνια μετά, η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί για μια ακόμη φορά να επιβάλει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, την πολιτική της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του κεφαλαίου. Με οδηγό την αξιολόγηση, με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου και παραβιάζοντας το άρθρο 16 του Συντάγματος επιχειρεί να επιβάλει τη λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ. Την ίδια ώρα με το νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση δίνει βορρά στους ιδιώτες την δημόσια τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση επιχειρεί να βαθαίνει ακόμη περισσότερο την ταξικότητα της εκπαίδευσης επιβάλλοντας το εθνικό απολυτήριο, καθιστώντας την τράπεζα θεμάτων και τις εξετάσεις κύριο μοχλό περιθωριοποίησης δεκάδων χιλιάδων μαθητών και μαθητριών εκτός γενικής μόρφωσης και λυκείου. Η ΕΒΕ έχει αποκλείσει ήδη δεκάδες χιλιάδων νέων από την πρόσβαση στα ΑΕΙ οδηγώντας τους ταυτόχρονα στις δαγκάνες των επιχειρήσεων -κολλεγίων και παραρτημάτων αλλοδαπών ΑΕΙ. Η ελεύθερη επιλογή σχολείου από τους γονείς θα είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης-κατηγοριοποίησης των σχολείων.
33 χρόνια μετά, δεν ξεχνάμε. Ο Νίκος Τεμπονέρας έγινε το σύμβολο του συλλογικού ανθρώπου
– που υπερασπίζεται χωρίς όρους και προϋποθέσεις το δικαίωμα του αγώνα ενάντια σε « θεούς και δαίμονες» για την ανατροπή της κοινωνικής βαρβαρότητας και την επικράτηση του δίκιου.
– Ο εργαζόμενος που υπερασπίστηκε τον συλλογικό αγώνα μέσω του σωματείου. Δε φοβήθηκε και δεν έσκυψε το κεφάλι, δε λογοδότησε στη διοίκηση, την εξουσία, στους «νοικοκυραίους» της εποχής και στους φασίστες.
– Ο Δάσκαλος που υπερασπίστηκε το παιδί για να υπάρχει ελπίδα, ξεπερνώντας τους περίκλειστους τοίχους της σχολικής αίθουσας και της δημοσιοϋπαλληλικής διδασκαλίας .
Γι’ αυτό, ο Νίκος Τεμπονέρας ζει και θα ζει στους αγώνες μας.
Βαδίζει μαζί μας σε κάθε πορεία, απεργία, συνέλευση, κατάληψη. Κουβαλήθηκε σαν σημαία και
φυλαχτό ,αντηχεί σα σύνθημα σε κάθε πορεία και κινητοποίηση εκπαιδευτικών και νεολαίας..
Ο αγώνας και η θυσία του φωτίζει τον πραγματικό δρόμο, για να δει ο λαός και η νεολαία μας να έρχονται καλύτερες μέρες.
Απέναντι στην βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου και της κυβέρνησης της ΝΔ και όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων στο δημόσιο σχολείο, στο χτύπημα συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, στη φτώχεια και την εξαθλίωση της πλειοψηφίας του εργαζόμενου κόσμου, την ώρα που το μεγάλο κεφάλαιο (τράπεζες, ενέργεια, φαρμακοβιομηχανίες, πολεμική βιομηχανία κλπ) βλέπει τα πλούτη του να εκτοξεύονται, διεκδικούμε με τους αγώνες του λαού και της νεολαίας ένα δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά χωρίς διαχωρισμούς και διακρίσεις, για την ανατροπή των πολιτικών κυβέρνησης-Ε.Ε.-ΟΟΣΑ, για αύξηση των δαπανών για την παιδεία, για μόνιμους μαζικούς διορισμούς, για μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα.
Το φωτεινό παράδειγμα του Ν. Τεμπονέρα, ο αγώνας και η θυσία του, το μεγάλο τελευταίο του μάθημα, είναι παρακαταθήκη και οδηγός για τους σύγχρονους αγώνες για μια ελεύθερη, αξιοβίωτη ζωή με δικαιώματα, για μια δημόσια δωρεάν παιδεία των αναγκών και των οραμάτων μας.
