Η αγγλική λέξη «παθέτικ» σημαίνει κάτι περισσότερο από παθητικός. Δηλώνει ένα είδος καταστατικής ανημπόριας, σχεδόν υπαρξιακής τάξης.
Ο παθέτικ δεν είναι ο ηττημένος και σε δύσκολη θέση ευρισκόμενος άνθρωπος. Είναι ο κακομοίρης.
Αν θέλαμε να δώσουμε ένα επίκαιρο παράδειγμα σχετικής κατάστασης δεν έχουμε παρά να αναφερθούμε στην «ψυχολογία» της κυβέρνησής μας με το που προέκυψαν τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών και φάνηκε πως ο Σόιμπλε εγκαταλείπει το Υπουργείο Οικονομικών!
Να, λοιπόν, ο ορισμός του παθέτικ: να τρέμεις στη ιδέα πως φεύγει ο Σόιμπλε. Κι αυτό, αφού έχεις ξεκινήσει το Μάρτιο να ποντάρεις στην «αλλαγή», που με δυναμικό τρόπο (!) εξέφραζε ο Σουλτς. Ο οποίος, ας θυμηθούμε, το πρώτο εξάμηνο του 2015, μαζί με τον σύντροφό του Γκάμπριελ ήταν στην πρώτη γραμμή του χυδαίου αγώνα ενάντια στον ελληνικό κομμουνισμό!
Η κυβέρνηση και σε αυτό, όπως και σε όλα τα άλλα, θεωρεί πως πολιτεύεται ρεαλιστικά –ένεκα οι συσχετισμοί. Και η ζωή διαρκώς αποδεικνύει πως πέφτει, σε ό,τι αφορά τους συσχετισμούς, από το κακό στο χειρότερο. Για να θυμηθούμε μια αγαπημένη για καιρό παρομοίωση στην κυβέρνηση, ο Λένιν στο Μπρεστ Λιτόφσκ ήταν ρεαλιστής, ο Τσίπρας μετά τον Ιούλιο του 2015 είναι παθέτικ.
Λέω, με απλά λόγια, πως η ιδέα των κυβερνητικών πως αποδέχτηκαν την ήττα, αλλά κάτι (!) προστατεύουν, μεροληπτώντας (!) ταξικά είναι χαρακτηριστική περίπτωση κοροϊδίας ή τύφλωσης.
Το ρωσικό ανέκδοτο, που αναφέρει ο, υπεράνω υποψίας, Σλάβο Ζίζεκ στο βιβλίο του «Πρώτα σαν τραγωδία και μετά σαν φάρσα» (Scripta, 2010), νομίζω, αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την πολιτεία της κυβέρνησής μας:
«Τον 15ο αι., όταν η Ρωσία ήταν υπό την κατοχή των Μογγόλων, ένας χωρικός και η γυναίκα του περπατούσαν σ’ έναν κονιορτοβριθή επαρχιακό δρόμο. Ένας Μογγόλος πολεμιστής, καβάλα στο άλογό του, σταμάτησε πλάι τους και ανακοίνωσε στον χωρικό πως θα βίαζε τη γυναίκα του. Κατόπιν πρόσθεσε: «Όμως, επειδή το έδαφος είναι γεμάτο σκόνη, εσύ θα πρέπει να βαστάς τους όρχεις μου, όσο εγώ θα βιάζω τη γυναίκα σου, για να μη λερωθούν!». Αφού ο Μογγόλος έκανε ό,τι έκανε κι απομακρύνθηκε καβάλα στο άλογό του, ο χωρικός άρχισε να γελάει και να χοροπηδάει όλο χαρά. Η έκπληκτη σύζυγός του τον ρώτησε: «Πώς μπορείς να χοροπηδάς όλο χαρά, όταν μόλις με βίασαν βάρβαρα μπροστά στα μάτια σου;». Ο χωρικός απάντησε: «Μα του την έσκασα! Τα παπάρια του είναι γεμάτα σκόνη!»».
Γι’ αυτό μιλάω για παθέτικ.
Γι’ αυτό ο μόνος, ουσιαστικά, τρόπος απεύθυνσης στον κόσμο είναι δια του «Έρχεται ο Κούλης –Προσοχή!».
Δεν ξέρω αν θα αποδειχτεί αποτελεσματικό σε ό,τι αφορά την εκλογική διάσωση. Μπορεί κιόλας.
Έστω κι έτσι, όμως, πρόκειται για παθέτικ στάση. Τράτζικ, δηλαδή.