Γενικά είμαι από τους τύπους που όλα τα βλέπουν μίζερα και επιλέγουν την ακινησία, δηλαδή από αυτούς που όχι μόνο δεν βλέπουν την Ελλάδα να αλλάζει προς το καλύτερο, αλλά δεν κάνουν και τίποτα γι’ αυτό! Είμαι από τους τύπους που δεν έχουν φιλοδοξίες, που δεν θέλουν να βγάλουν πολλά λεφτά, που δεν ονειρεύονται πως θα φάνε αυτά τα πολλά λεφτά όταν τα βγάλουν. Υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό;
Του Θ. Μαρουλιάδη
Υπάρχει κανένα πρόβλημα που δεν με συγκινεί η υπερπροσπάθεια μαθητών και καθηγητών του 14ου ΓΕΛ της Θεσσαλονίκης, που ανέδειξε τους περισσότερους αριστούχους στις φετινές πανελλήνιες (ή όπως αλλιώς τις λένε) εξετάσεις; Υπάρχει κανένα πρόβλημα που τα συγχαρητήρια της υπουργού Παιδείας στους αριστούχους και στους καθηγητές τους μου ανακατεύουν το στομάχι;
Αλλά τέλος πάντων, η μιζέρια, η ακινησία, η απουσία φιλοδοξιών, η αδιαφορία για την υπερπροσπάθεια των αριστούχων, η αηδία για τα συγχαρητήρια της Διαμαντοπούλου, είναι δική μου υπόθεση. Εντάξει, μόνο δική μου! Υπάρχουν όμως και υποθέσεις που μπορεί να αφορούν και άλλους.
Αν πάνε όλα καλά, δεξιά δηλαδή, για τη συγκυβέρνηση Παπανδρέου – Βενιζέλου – Σαμαρά – Καρατζαφέρη – Μητσοτάκηδων τότε η Ελλάδα του 2014 θα είναι μία πολύ διαφορετική χώρα από αυτή που ζούμε σήμερα, ή έστω από τη χώρα που ζούσαμε μέχρι εχθές. Με μαθηματική ακρίβεια η πιστή εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος – και αν το σύστημα δεν πάθει καμία ξαφνική κρίση οπότε χρεοκοπήσουμε ατάκτως – στο τέλος του 2013 θα φτάσει την επίσημη ανεργία στο 22% και στη Θεσσαλονίκη στο 26%, ίσως και στο 27%. Που πάει να πει ότι όσοι μπορούν θα φύγουν μετανάστες, οικονομικοί πρόσφυγες.
Οι δημόσιες δαπάνες θα έχουν φτάσει κοντά στο 30% του ΑΕΠ, δηλαδή στα επίπεδα που βρίσκονται σε χώρες της Αφρικής. Που πάει να πει ότι τα δημόσια συστήματα παιδείας, υγείας, ασφάλισης και πρόνοιας, θα έχουν γίνει σμπαράλια και οι παροχές που θα προσφέρουν θα είναι στο 50% των – όχι και τόσο σπουδαίων – σημερινών. Οι εργασιακές σχέσεις θα έχουν διαλυθεί και η τελευταία συλλογική σύμβαση θα έχει τοποθετηθεί σε μουσείο. Και αυτό για να αυξηθεί η “ανταγωνιστικότητα” της χώρας και να επενδύσουν όσοι τη ρήμαξαν είτε βάζοντας στο παντελόνι τα λεφτά από το Ολυμπιακό δάνειο και τις εξοπλιστικές δαπάνες, είτε βγάζοντας τα τριπλά απ’ όσα είχαν δανείσει, με απόλυτα αδιαφανείς όρους, στις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις, είτε κονομώντας περίπου 100 δις ευρώ από τις φοροαπαλλαγές στα κέρδη και τα μερίσματα των επιχειρήσεων τα τελευταία δέκα χρόνια.
Αν πάνε όλα δεξιά για την κυβέρνηση “εθνικής σωτηρίας” – τώρα βλέπουμε τις πρόβες, σύντομα θα τους δούμε να ορκίζονται – η μισή χώρα θα έχει καταντήσει ανοιχτή πληγή, από επενδύσεις όπως αυτή που σχεδιάζεται στη Χαλκιδική για την εξόρυξη χρυσού, ή από υπερκερδοφόρες μονάδες καύσης σκουπιδιών όπως αυτή που πήγαν να κάνουν στην Κερατέα, ή όπως αυτή που σχεδιάζουν πάνω από τους Ταγαράδες στη Θεσσαλονίκη, ή από ξενοδοχεία μέσα σε δάση ή πάνω στο κύμα. Αν όλα πάνε καλά για την Ενωμένη Δεξιά, τότε τα εισοδήματα των από τα κάτω σε δύο χρόνια θα έχουν φτάσει – μεσοσταθμικά, γιατί πολλοί θα έχουν μείνει άφραγκοι – στο 50% σε σχέση με το 2009. Και αυτό εξαιτίας των περικοπών στους μισθούς και στις συντάξεις, εξαιτίας της αύξησης των έμμεσων φόρων και εξαιτίας της αύξησης (τουλάχιστον κατά 150%) των τιμολογίων των ΔΕΚΟ που θα ιδιωτικοποιηθούν.
Κι αν πάνε όλα καλά, τότε διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις και απεργίες δεν θα γίνονται, γιατί δεν θέλει και πολύ μυαλό: Για να παιχτεί ένα τόσο ακραία νεοφιλελεύθερο σενάριο, όπως αυτό του μεσοπρόθεσμου, θα πρέπει να κοπούν όλα αυτά τα ενοχλητικά δικαιώματα των από τα κάτω. Και η πλάκα είναι πως αν πάνε όλα καλά, όπως λένε αυτοί οι φιλόδοξοι, οι επιτυχημένοι, αυτοί που αλλάζουν την Ελλάδα, το χρέος το 2014 θα παραμείνει στα 350 δις ευρώ, όσο είναι και σήμερα, που πάει να πει ότι θα πρέπει να υπάρξουν και άλλα μεσοπρόθεσμα προγράμματα!
Οπότε; Από τη στιγμή που μιλάμε για εμφύλιο, κάνουμε ότι μπορούμε για να μην πάει τίποτα καλά.