Στην Ελλάδα του σήμερα η πατριαρχία εκδίδει, βιάζει, δολοφονεί με την σύμφωνη γνώμη του κράτους. Στην Ελλάδα του 2021 έχουν καταγραφεί από το Φεβρουάριο του #metoo μέχρι τον Ιούνιο των Γλυκών Νερών, εκατοντάδες περιστατικά έμφυλης βίας από καθημερινές παραβιαστικές συμπεριφορές στην δουλειά, στον δρόμο, στα λεωφορεία μέχρι δεκάδες κακουργηματικές πράξεις, βιασμοί, trafficking και γυναικοκτονίες. Στην Ελλάδα του 2021, η ελληνική κυβέρνηση σε απόλυτη σύμπνοια με το πιο σάπιο κομμάτι της αστικής τάξης, με τις ευλογίες της Εκκλησίας και την ασύδοτη ελληνική αστυνομία στην πρώτη γραμμή, υποστηρίζει, νομοθετεί, αναπαράγει και τροφοδοτεί το σύστημα, τις αναπαραστάσεις και τις καθημερινές απολήξεις της βίας της πατριαρχίας.
Στην Ελλάδα του 2021, ο διορισμένος με απευθείας ανάθεση καλλιτεχνικός διευθυντής του μεγαλύτερου κρατικού πολιτιστικού οργανισμού της χώρας αποδείχτηκε παιδοβιαστής και στο κυβερνητικό μπλοκ δεν άνοιξε ρουθούνι. Κεντρικός συνδικαλιστής των μπάτσων βγαίνει στην κάμερα δίνοντας ουσιαστικά νομικές συμβουλές σε επίδοξους γυναικοκτόνους και δεν αποπέμπεται από καμία υπηρεσία. Στην Ελλάδα του 2021, μπάτσος αποδεικνύεται βιαστής και προαγωγός μίας 18χρονης και είναι εκείνη που κρατείται επί 12 ώρες μέσα στο τμήμα με απαγόρευση επικοινωνίας με δικηγόρο ή αλληλέγγυ@ς. Στην Ελλάδα του 2021, διοργανώνονται συνέδρια για την γονιμότητα υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας για να γνωμοδοτήσουν για τα γυναικεία σώματα και την «υποχρεωτικότητα της κύησης» λευκοί, χριστιανοί, μεγαλοαστοί άνδρες επερωτώντας ευθέως το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των σωμάτων μας. Στην Ελλάδα του 2021, ο γυναικοκτόνος από τα Γλυκά Νερά έχει δικαίωμα συνεπιμέλειας σύμφωνα με το νόμο Τσιάρα και βουλευτής της ελληνικής κυβέρνησης μας είπε από το βήμα της βουλής ότι ο κακοποιητής σύζυγος μπορεί να είναι καλός πατέρας. Καθημερινά ΛΟΑΤΚΙ υποκείμενα υποτιμώνται, χλευάζονται, απαξιώνονται και εντέλει εγκαταλείπονται από κράτος και πολιτεία στα αζήτητα. Έτσι χάσαμε τη Δημήτρη της Λέσβου, έτσι χάνουμε καθημερινά αδερφ@ς και αδερφές.
Στην Ελλάδα του 2021, δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε. Γυρνάμε στο σπίτι κοιτώντας διαρκώς πίσω μας, υποφέρουμε σιωπηλά πίσω από τις κλειστές πόρτες της αγίας ελληνικής οικογένειας, σκοτωνόμαστε καθημερινά από την σιωπή των γειτόνων, από την αδιαφορία των κυρ-Παντελήδων, από την εγκληματική συνενοχή της κοινωνίας. Δολοφονούμαστε καθημερινά από τους «γοητευτικούς» Μπάμπηδες και διαπομπευόμαστε ξανά και ξανά από τα πλυντήρια των ΜΜΕ. Στην Ελλάδα του 2021 η Πολιτεία δεν αδιαφορεί – είναι ξεκάθαρα απέναντι, στέκεται στο πλευρό των κακοποιητών και των καταπιεστών.
Στην Ελλάδα του 2021 έχουμε μόνο η μία την άλλη. Σε κάθε Ελλάδα, σε κάθε χρονική στιγμή, πάντα θα μας σώζει η αλληλεγγύη και η από τα κάτω οργάνωση. Η ελπίδα μας, όλος μας ο κόσμος είναι η σερβιτόρα που άκουσε την 18χρονη από την Ηλιούπολη και δεν την άφησε μόνη. Η ζωή μας και η αέναη πάλη μας για ελευθερία είναι συνδεδεμένη με τις ζωές των αδερφών μας – να ζήσουμε όλες, να ζήσουμε ελεύθερες. Η οργή μας ξεχειλίζει. Δεν θα ανεχτούμε καμία λιγότερη. Δεν θα αφήσουμε ποτέ ξανά καμία μόνη.
Για τις δολοφονημένες αδερφές μας, για εμάς τις ίδιες, για να αναπνεύσουμε ξανά. Για να ζήσουμε όπως θέλουμε. Καμία σιωπή – καμία ανοχή.
