Πανελλαδικό διήμερο αγώνα και αλληλεγγύης διοργανώνει την Κυριακή και Δευτέρα 11-12 Μαΐου η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Αγώνα των εργατών της ΒΙΟΜΕ.
Συγκεκριμένα, την Κυριακή (11/05), στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ θα πραγματοποιηθεί (10:00-15:00) πανελλαδική συνέλευση των αλληλέγγυων υποστηρικτών και των εργαζομένων της ΣΕΒΙΟΜΕ: Οι προοπτικές του αγώνα. Το απόγευμα (17:00-21:00) διοργανώνεται εκδήλωση με συμμετοχές από αγωνιζόμενα τμήματα της κοινωνίας: από την Χαλκιδική, το νερό, εργατικούς χώρους κ.α. Επίσης το βράδυ (21:30) θα πραγματοποιηθεί συναυλία οικονομικής ενίσχυσης.
Παράλληλα, τη Δευτέρα (12/05) υπάρχει κάλεσμα για συγκέντρωση έξω από τα δικαστήρια Θεσσαλονίκης με αίτημα να απορριφθούν οι κατηγορίες και να δικαιωθούν οι αγωνιζόμενοι εργάτες της ΒΙΟΜΕ.
Εδώ και δεκαπέντε μήνες, ένα μικρό εργοστάσιο στην Θεσσαλονίκη, χαράζει μια διαφορετική πορεία στα τεκταινόμενα του εργατικού και κοινωνικού κινήματος της χώρας. Εδώ και δεκαπέντε μήνες το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής βρίσκεται κάτω από πλήρη εργατικό έλεγχο και αυτοδιεύθυνση υπό την γενική συνέλευση των εργαζομένων. Ένας τόπος εκμετάλλευσης του ιδρώτα των εργατών, μετατρέπεται σε χώρο ελευθερίας. Ένας τόπος ιεραρχίας σε χώρο ισονομίας και άμεσης δημοκρατίας. Ένας τόπος καπιταλιστικής πειθαρχίας, σημείο παράδειγμα για την κοινωνική απελευθέρωση.
Αυτοί οι δεκαπέντε μήνες, αλλά και τα δυόμιση χρόνια αγώνα των εργατών της ΒΙΟΜΕ για να περάσει το εργοστάσιο στα δικά τους χέρια, μας δίδαξαν πολλά.
Πρώτα απ’ όλα μας δίδαξαν τι απαιτεί ένας νικηφόρος αγώνας:
-
Την αποφασιστικότητα των εργαζομένων που κάθε μέρα και κάθε νύχτα εδώ και πάνω από δύο χρόνια βρίσκονται εντός του εργοστασίου μέχρι να γίνει πραγματικά δικό τους.
-
Την άμεση δημοκρατία, την ισότητα όλων, πέρα από ειδικότητες στο εργοστάσιο, πέρα από φυλές και γένη, πέρα από ηλικίες, κάθε εργαζόμενος της ΒΙΟΜΕ έχει πλήρη ευθύνη για ότι αποφασίζεται στη συνέλευση καθώς είναι ενεργό κομμάτι και συστατικό της.
-
Την αντίληψη και την διαύγεια ότι οι εργατικές ανάγκες δεν χωράνε στις υποσχέσεις των αφεντικών. Αλλά και την γνώση πως τίποτε δεν θα μας χαριστεί αν δεν το πλάσουμε με τα χέρια μας!
-
Την συνείδηση ότι ο αγώνας δεν είναι μονάχα για τους εργαζόμενους αλλά ταυτόχρονα για το σύνολο της πληττόμενης κοινωνική πλειοψηφίας. Τα μάτια στραμμένα τόσο μέσα στο εργοστάσιο, άλλο τόσο όμως έξω στην κοινωνία.
Μας δίδαξαν επίσης να ξεχωρίζουμε τους φίλους από τους εχθρούς. Τους χιλιάδες αλληλέγγυους απλούς εργαζόμενους και ανέργους που αγκάλιασαν το εγχείρημα σε όλη την Ελλάδα αλλά και διεθνώς, από την αρτηριοσκλήρωση της εργοδοτικής γραφειοκρατίας που ακόμη και σήμερα με την στάση της δικαιώνει την εργοδοσία. Τους εκατοντάδες εγγεγραμμένους αλληλέγγυους υποστηρικτές από αυτούς που λοιδορούν το εγχείρημα και την προοπτική του.
Τις πάμπολλες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που στήνονται σε όλη την Ελλάδα για να υποστηρίξουν τον αγώνα, και αυτούς που περιμένουν στη γωνιά το σύστημα να τον τσακίσει για να δικαιωθούν, ξανά, από την ήττα.
Σήμερα ο αγώνας στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, έχει ανοίξει ένα καινούργιο κεφάλαιο. Οι πάνω από οκτακόσιοι αλληλέγγυοι υποστηρικτές και υποστηρίκτριες απ’ όλη τη χώρα δημιουργούν ένα μοναδικό φαινόμενο αλληλεγγύης.
Ο εργατικός έλεγχος στην παραγωγή συνδυάζεται με την κοινωνική υποστήριξη με τον πιο καθαρό και οργανικό τρόπο.
Σήμερα, όμως, είναι που ο αγώνας στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ μας έχει ανάγκη περισσότερο παρά πότε. Η εργοδοσία μαζί με το κράτος αλλά και εργαζόμενους που τάχθηκαν στο πλευρό των αφεντικών κυνηγούν όλοι μαζί, δικαστικά, το εγχείρημα της ΒΙΟΜΕ. Στις 12 του Μάη σέρνουν τους εργαζόμενους στα δικαστήρια. Απαιτούν να καταδικαστεί το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία και διαβίωση. Ζητούν να πάψει ο αγώνας και κλείσει το εργοστάσιο. Επιδιώκουν να φιμώσουν ένα ζωντανό παράδειγμα εργατικής χειραφέτησης.
Ποιοι όμως έχουν το θράσος να εναντιωθούν στον δίκαιο αγώνα των εργατών: Η εργοδοσία της οικογένειας Φιλίππου, γνωστής φαμίλιας εργοστασιαρχών, που έχει πολλάκις καταδικαστεί σε έτη φυλάκισης για τα χρωστούμενα στους εργαζόμενους. Η εργοδοσία της οικογένειας Φιλίππου που δεν έχει δώσει εδώ και δυόμιση χρόνια δεκάρα τσακιστή για τα χρωστούμενα και τα εξαγορασμένα τσιράκια της που προδίδουν το ίδιο τους το σωματείο, τα ίδια τους τα ταξικά αδέρφια.
Γιατί όμως χτυπιέται σήμερα ο αγώνας στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ: Γιατί σήμερα είναι που φτάνει στα απώτερα όρια ο εξευτελισμός της εργατικής δύναμης. Που κυβέρνηση και αφεντικά, χέρι-χέρι, τσακίζουν τις ανάγκες μας σε εργασία, μόρφωση, υγεία. Γιατί σήμερα είναι που ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι βρίσκονται στα όρια της απελπισίας. Γιατί σήμερα είναι που θέλουν να επιβάλλουν φίμωτρο στην κοινωνία με την καταστολή των ΜΑΤ και των εισαγγελέων. Γιατί σήμερα είναι που απαιτούν να σκύψουμε ακόμη περισσότερο το κεφάλι για να περάσει από επάνω μας η ανάπτυξη των κερδών τους.
Είναι φανερό πως δεν μπορούν να ανέχονται άλλο έναν αγώνα που κάθε μέρα που μένει ζωντανός κάνει πιο δυνατό το μήνυμα του: Ανοιχτά εργοστάσια στα χέρια των εργατών! Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά!