Συλλογικό κάλεσμα ενάντια στον πόλεμο απευθύνει σε συλλογικότητες, συνδικάτα, μεταναστευτικές και φεμινιστικές ομάδες η διεθνής πολιτική πλατφόρμα Transnational Social Strike τονίζοντας πως η σφαγή των όπλων πρέπει να σταματήσει καθώς και μια περαιτέρω κρίση που διαφαίνεται πάνω από τη ζωή των εργαζομένων, των μεταναστών, των γυναικών και των ανδρών που αγωνίζονται για την καθημερινή τους ζωή.
«Ενώ οι εθνικιστές κηρύσσουν τις δράσεις τους στο όνομα των ταυτοτήτων και των συμφερόντων που μας κατακερματίζουν και μας καταπιέζουν, και οι δημοκράτες τροφοδοτούν περαιτέρω συγκρούσεις στο όνομα των άκυρων αξιών που υποστηρίζουν τη εμβάθυνση του κεφαλαίου στη ζωή όλων μας, εμείς καλούμε σε μια διεθνική πολιτική όλων των εργαζομένων, των μεταναστών, των γυναικών και των ανδρών για την ειρήνη, ενάντια σε αυτόν τον πόλεμο» σημειώνεται μεταξύ άλλων.
Ακολουθεί ολόκληρο το κάλεσμα:
Αυτές τις εβδομάδες είδαμε την κλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ των παγκόσμιων δυνάμεων. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια όσων παλεύουμε να ανακτήσουμε τη ζωή μας μετά από δύο χρόνια πανδημίας. Είδαμε συγγενείς και φίλους να πεθαίνουν από την πανδημία και να υποφέρουν από κάτι που άλλαξε τις ζωές όλων μας. Εκεί που ελπίζαμε ότι η θλίψη που έφερε η πανδημία θα τελείωνε, ένας νέος πόλεμος μας υπενθυμίζει την επείγουσα ανάγκη να αγωνιστούμε συλλογικά για μια διαφορετική πολιτική.
Ο δημόσιος λόγος φαίνεται να μας αναγκάζει να πάρουμε μια θέση: είτε με τον ρωσικό ιμπεριαλισμό είτε με τον επεκτατισμό του ΝΑΤΟ με πρωταγωνιστικό τον ρόλο των ΗΠΑ. Υποτίθεται ότι πρέπει να πάρουμε το μέρος είτε του ενός εθνικισμού ή του άλλου.
Αλλά και τα δύο συστήματα οργανώνουν την εκμετάλλευση με διαφορετικά μέσα και μετατρέπουν τα σύνορα σε θανατηφόρα εργαλεία. Δεν είναι τυχαίο ότι η επαναστρατιωτικοποίηση των συνόρων συντελέστηκε πρώτα εναντίον των μεταναστών που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι καμία δήλωση από όλες τις πλευρές δεν ασχολείται σήμερα με την πραγματική ζωή των ανθρώπων.
Είδαμε φτιαχτές αντιπαραθέσεις όλα αυτά τα χρόνια, ενώ στην Ανατολική Ευρώπη και στις παραμεθόριες χώρες οι φιλοευρωπαϊκές, φιλονατοϊκές ή φιλορωσικές παρατάξεις και τα κόμματα εργάστηκαν και για την εφαρμογή νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων.
Είδαμε αυτούς που υπερασπίζονται τη Ρωσία, να επιτίθενται ταυτόχρονα σε μέτρα πρόνοιας και δικαιώματα στους χώρους εργασίας. Είδαμε την ΕΕ να κρατά χώρες όπως η Ουκρανία και η Γεωργία στην αίθουσα αναμονής κατά τη διαδικασία ένταξης, ως υπηρέτριες των νεοφιλελεύθερων σχεδίων της. Είδαμε άνδρες και γυναίκες να πιστεύουν σε μια ευρωπαϊκή προοπτική ως άνοιγμα προς μια καλύτερη ζωή. Αλλά αυτό που έκαναν όλοι αυτοί οι φορείς δεν είναι τίποτα άλλο από το να προωθούν νεοφιλελεύθερες εκμεταλλευτικές, ρατσιστικές και πατριαρχικές πολιτικές, ενώ παράλληλα προσπαθούσαν να ενισχύσουν τους στρατούς. Τώρα φέρουν και την ευθύνη αυτού του δολοφονικού αποτελέσματος.
Βλέπουμε τώρα χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης να δηλώνουν έτοιμες να φιλοξενήσουν Ουκρανούς πρόσφυγες “για ανθρωπιστικούς λόγους”. Αφού άφησε χιλιάδες μετανάστες από το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Συρία να παγώσουν στα δάση στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας υπό τα συνένοχα μάτια της ΕΕ, η πολωνική κυβέρνηση, επιδιώκοντας να ικανοποιήσει τον σύμμαχό της στις ΗΠΑ, δεσμεύτηκε να φιλοξενήσει ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από την Ουκρανία. Η πολιτική χρήση του ασύλου δεν τελειώνει ποτέ. Αλλά είναι εκατοντάδες χιλιάδες οι Ουκρανοί μετανάστες που ζουν ήδη στην Πολωνία, όπου απασχολούνται με άθλιους μισθούς σε αποθήκες, εργοστάσια και σπίτια. Αντί να δράσει σοβαρά για να αποφύγει τον πόλεμο, η πολωνική κυβέρνηση, όπως και η ΕΕ, είναι έτοιμη να μετατρέψει τον πόλεμο σε μια ακόμη ευκαιρία να καλύψει τις ελλείψεις της σε εργατικό δυναμικό και να βγάλει κέρδη από τους πρόσφυγες και τους φτωχούς εργάτες.
Βλέπουμε αυτούς που ισχυρίζονται ότι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της “πράσινης μετάβασης” να προτάσσουν την επέκταση του ΝΑΤΟ και τις προοπτικές μελλοντικών δυτικών επενδύσεων πάνω από την ειρήνη. Βλέπουμε αυτούς που υποστηρίζουν άκρως ρυπογόνες στρατιωτικές επενδύσεις να γιορτάζουν το δολοφονικό τους πανηγύρι, θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο τους ανθρώπους στην Ουκρανία αλλά και το ίδιο το μέλλον όλων μας. Αυτοί φταίνε που ο πόλεμος είναι εδώ.
Η πολιτική των κυρώσεων και ο οικονομικός πόλεμος είναι λιγότερο βίαιοι από τους βομβαρδισμούς, αλλά θα επηρεάσουν περισσότερο από όλους, τους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τις γυναίκες και τους άνδρες που ήδη αγωνίζονται να βγάλουν τα προς το ζην σε περιόδους πανδημίας και κρίσης.
Η εισβολή στην Ουκρανία δεν χαίρει δημοφιλίας στη Ρωσία και οι περισσότεροι είναι σε σύγχυση και αμηχανία, αναγνωρίζοντας την προοπτική να κριθούν κατά κάποιο τρόπο υπεύθυνοι για τις ενέργειες της κυβέρνησης Πούτιν, ενώ η αντίσταση στο αυταρχικό καθεστώς του Πούτιν αντιμετωπίζει τόσο πολλές προκλήσεις της και ενώ ο αριθμός των πολιτικών κρατουμένων και των διαφωνούντων αυξάνεται.
Η ρωσική εισβολή φέρνει την καταστροφή στην Ουκρανία, αλλά δεν υπάρχει κάποιος πιο “δημοκρατικός” τρόπος να διεξάγεται πόλεμος. Αυτό που βλέπουμε είναι μια γενική προσπάθεια επανασχεδιασμού των παγκόσμιων σχέσεων σε μια εποχή που η διεθνής δυναμική και τα κινήματα των ανθρώπων κλονίζουν τις ρίζες ενός σάπιου γεωπολιτικού συστήματος.
Στεκόμαστε μαζί με όλους/ες εκείνους/ες στην Ουκρανία που υποφέρουν από το ξέσπασμα του πολέμου. Στεκόμαστε στο πλευρό όλων εκείνων στη Ρωσία που αντιτίθενται στο καθεστώς Πούτιν. Στηρίζουμε όποιον/α αντιτίθεται στον πόλεμο από όλες τις πλευρές και λέμε ότι όλα τα στρατιωτικά και οικονομικά αμοιβαία αντίποινα πρέπει να σταματήσουν αμέσως.
Η σφαγή των όπλων πρέπει να σταματήσει καθώς και μια περαιτέρω κρίση που διαφαίνεται πάνω από τη ζωή των εργαζομένων, των μεταναστών, των γυναικών και των ανδρών που αγωνίζονται για την καθημερινή τους ζωή. Ενώ οι εθνικιστές κηρύσσουν τις δράσεις τους στο όνομα των ταυτοτήτων και των συμφερόντων που μας κατακερματίζουν και μας καταπιέζουν, και οι δημοκράτες τροφοδοτούν περαιτέρω συγκρούσεις στο όνομα των άκυρων αξιών που υποστηρίζουν τη εμβάθυνση του κεφαλαίου στη ζωή όλων μας, εμείς καλούμε σε μια διεθνική πολιτική όλων των εργαζομένων, των μεταναστών, των γυναικών και των ανδρών για την ειρήνη, ενάντια σε αυτόν τον πόλεμο.
Αν οι συλλογικότητες, τα συνδικάτα, οι μεταναστευτικές και φεμινιστικές ομάδες σας θέλουν να συνυπογράψουν αυτή τη δήλωση, μπορούν να στείλουν email στο [email protected]
