Ένα από τα πλέον εμβληματικά μυθιστορήματα μυστηρίου είναι «Το στρίψιμο της βίδας»* του Χένρι Τζέημς. Ένας ανώνυμος αφηγητής, ακούει την διήγηση ενός φίλου του, ο οποίος του μεταφέρει το περιεχόμενο ημερολογίου μιας γκουβερνάντας η οποία είχε αναλάβει το μεγάλωμα δυό παιδιών εγκαταλειμμένων από τον πατέρα τους. Χρησιμοποιώντας το συναίσθημα ο αφηγητής παρασύρει τον φίλο του σε σιωπές και μαύρα σκοτάδια όπου κυκλοφορούν διαρκώς απειλητικά φαντάσματα. Όλοι ξέρουν ότι φαντάσματα δεν υπάρχουν, ωστόσο, είναι τόσο επιβλητική η ατμόσφαιρα, που και ο ακροατής -ήρωας του μύθου επίσης- της διήγησης αλλά και οι αναγνώστες νοιώθουν ότι… αρχίζει να στρίβει και η δική τους βίδα. Την ατμόσφαιρα αυτή, προσπαθούν να υποβάλλουν, ως έσχατη άμυνα, η κυβέρνηση και τα στελέχη της μετά την εκκωφαντική αποτυχία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και την επακόλουθη προκήρυξη των εκλογών. Να μην ξέρουν δηλαδή οι ακροατές – θεατές τους ποιός διηγείται, τι και εξ αιτίας αυτού ο φόβος να επιτείνεται.
Είναι χαρακτηριστικά όσα ειπώθηκαν χθες βράδυ. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας προειδοποιούσε από τον Κεραμικό: «Μη διανοηθείτε να πάρετε μαζί σας φεύγοντας ούτε ένα δημόσιο έγγραφο.Μην διανοηθείτε να πειράξετε τίποτα από τους φακέλους στα συρτάρια των υπουργείων. Και ειδικά την αλληλογραφία με την τρόικα. Γιατί αυτή η χώρα έχει δημοκρατία. Και στην δημοκρατία η διαφάνεια έχει τον πρώτο λόγο, είτε το θέλουν είτε όχι». Και η ΝΔ απαντούσε ««Ο πρωθυπουργός ούτε απαντά, ούτε συνομιλεί με έναν κατ’ επάγγελμα υβριστή». Εν ολίγοις, η ΝΔ επιμένει ότι, αφού ανήγγειλε πως υπάρχουν φαντάσματα, δεν είναι δυνατό κάποιοι, όχι μόνο να τα αμφισβητούν, αλλά να αναγγέλουν επιπλέον ότι δεν πρέπει να καταστραφούν οι αποδείξεις της απάτης, την οποία διηγούνταν μέχρι τώρα ως επιτυχία στον λαό της χώρας.
Αμήχανοι τηλεσχολιαστές, είχαν αποδυθεί χθες το βράδυ σε μια υπερπροσπάθεια να ξαναβρούν τις ανάσες τους. Ο πανικός τους ξεχείλιζε από τις οθόνες και, η κατήφειά τους, ήταν συγκλονιστικά απολαυστική. Αναμασούσαν διαρκώς, κάτι για την πτώση του χρηματιστηρίου, για τηλεγραφήματα και αναλύσεις διεθνών χρηματιστηριακών οίκων και ιστοσελίδων, και πάθαιναν γλωσσοδέτη όταν τους θύμιζαν ότι το χρηματιστήριο γκρεμοτσακίστηκε επί των ημερών τους και δεν είπαν τίποτα, κι ακόμη, ότι από το εξωτερικό, άρθρα και ρεπορτάζ εφημερίδων κύρους, έβλεπαν, μόλις χθες, με τελείως διαφορετικό μάτι το ξεκίνημα για το ξαναχτίσιμο των ελπίδων όσο και τα μηνύματα συμπαράστασης και εμψύχωσης που έστελναν διεθνείς παράγοντες.
Ο τρόμος τους ήταν απολαυστικός και έπαιρνε χαρακτηριστικά παρωδίας, όταν το περιλάλητο πέπλο της αστικής τους ευγένειας σκιζόταν, και αποκαλυπτόταν ο αφρός της λύσσας τους. Ακόμη και το ανείπωτο της τραγωδίας που εξελίχθηκε στην Αδριατική, γινόταν προσπάθεια να συμμαζευτεί ενώ, τα ερωτήματα για τις ευθύνες πλήθαιναν όσο αποβιβάζονταν οι διασωθέντες. Ούτε τα ρεπορτάζ για του χρυσαυγίτες, ούτε τα άλλα για την «παρέμβαση» Λαλιώτη να σώσει την «ενότητα» του πασοκ μπορούσαν να κρύψουν τον φόβο τους. Λίγο ακόμη και θα τους λυπόμουν.
Έξι ή εφτά, αν θυμάμαι καλά, προσπαθούσαν στον Σκάι, και δεν έφταναν, να κάνουν ζάφτι τον Νίκο Παππά, διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Αλέξη Τσίπρα ενώ, στο Μέγκα ο Γιάννης Δραγασάκης έκανε τρελό πάρτυ με την Ντόρα Μπακογιάνη. Στα «μικροκάναλα», υπουργοί και βουλευτές της ΝΔ, αδυνατώντας να αρθρώσουν άλλη κουβέντα πέρα από φοβικά μηνύματα, μασούσαν τον δικό τους φόβο και έσωζαν μόνο τον εαυτό τους, γράφοντας παρουσία για τους εναπομείναντες ψηφοφόρους τους. Μη έχοντας τίποτα να πουν, έκαναν δήθεν δύσκολες ερωτήσεις στους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, ερωτήσεις που γύριζαν μπούμερανγκ στη στιγμή και τους έβρισκαν κατακούτελα. Το μόνο που σκεφτόμουν βλέποντάς τους ιδρωμένους, ήταν ότι θα τους κάνει καλό η αντιπολίτευση: θα μάθουν να κάνουν καλύτερες ερωτήσεις. Τους μόνους που σκεφτόμουν με τρυφερότητα ήταν οι απολυμένοι, οι άνεργοι, οι απλήρωτοι για μήνες, οι «απασχολήσιμοι», οι επισφαλώς εργαζόμενοι, οι καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών, οι καθηγητές σε διαθεσιμότητα, οι συνάδελφοί μου της ΕΡΤ, όσοι τους κόβουνε το ρεύμα, αυτοί που κινδυνεύουν να τους πάρουνε το σπίτι, οι χρεωμένοι μικρομαγαζατοραίοι, οι μαχητές στις Σκουριές Χαλκιδικής, αυτοί που τα παιδιά τους φύγανε στο εξωτερικό.
Τώρα λοιπόν το παραμύθι τελείωσε. Τα φαντάσματα όσο επιβλητική και να φαντάζει η αναγγελία της ύπαρξής τους, αποσύρονται στην ανυπαρξία τους. Αυτή την ιστορική στιγμή για όλους μας, -των αριστερών που δεν λύγισαν και δεν προσκύνησαν στις ευκολίες, αλλά και των σκεπτικιστών, όσων ψάχνουν απλώς απαντοχή, των πονεμένων και των μοναχικών ή των συνειδητά πολιτικά απομονωμένων-, πρώτο καθήκον που έχουμε ως εχέφρονες άνθρωποι, είναι ένα: να συντρίψουμε τελειωτικά τον φόβο που καλλιεργούν. Σε τούτο σημείο της γεωγραφίας, τούτη την ιστορική στιγμή το Φάντασμα της δικαιοσύνης και της αλήθειας πλανιέται πάνω από τα κεφάλια όσων διαγούμισαν την χώρα και αποκτά υλική υπόσταση. Ας τους στρίψουμε την βίδα.
Καλή χρονιά.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00- 12:00.