Ο βασικός αντίπαλος της ελληνικής κυβέρνησης είναι ένα κόμμα που, πράγματι, ίπταται ως φάντασμα, της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού, πάνω απ’ όλη την Ευρώπη. Ο βασικός αντίπαλος της ελληνικής κυβέρνησης, το βασικό εμπόδιο στο δρόμο που οδηγεί σε μία πολιτική λύση για το «ελληνικό δράμα», είναι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Νομίζω πως αυτό έχει γίνει ξεκάθαρο εδώ και καιρό, ιδιαίτερα μετά από εκείνη την ανεκδιήγητη ανακοίνωση της άτυπης συνόδου των ηγετών των μελών του ΕΛΚ, όπου ο Σαμαράς και οι… συνοδοιπόροι του ζητούσαν, απαιτούσαν, από την ελληνική κυβέρνηση την ολοκλήρωση της 5ης αξιολόγησης και την υλοποίηση των δεσμεύσεων που περιέγραφε στο περίφημο email του ο Γκίκας Χαρδούβελης, ζητούσαν δηλαδή, απαιτούσαν, να ακυρωθεί το αποτέλεσμα των εκλογών του Γενάρη.
Μόνο που το ΕΛΚ δεν είναι ο πιτσιρικάς στον Αστερίξ που απειλεί πως αν δεν γίνει το δικό του θα κρατήσει την αναπνοή του μέχρι να σκάσει… Το ΕΛΚ για να πετύχει αυτό που θέλει δεν κρατάει την αναπνοή του, το αντίθετο, προσπαθεί να κρατήσει την αναπνοή της ελληνικής κυβέρνησης, προσπαθεί να τη στραγγαλίσει, ώστε αύριο – μεθαύριο να μην έχει ανάλογα, ή και σοβαρότερα, προβλήματα με την ισπανική και την ιρλανδική κυβέρνηση, ίσως ακόμα και με την πορτογαλική και αυτό γιατί, σύμφωνα με το risk analysis του ΕΛΚ, οι… ασθένειες της Αριστεράς είναι πιθανό να μεταδοθούν και σε τμήματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Η μεταφορά των αποθεματικών φορέων της κεντρικής κυβέρνησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Τράπεζα της Ελλάδος, ώστε να δοθεί μία κάποια ρευστότητα στο ελληνικό δημόσιο μέσα από την έκδοση εβδομαδιαίων repos, δεν είναι τίποτα άλλο από μία ανάσα της ελληνικής κυβέρνησης, από μία προσπάθεια να απελευθερωθεί για λίγο από την ασφυκτική λαβή του ΕΛΚ. Και νομίζω πως όλοι, φίλοι και αντίπαλοι της προσπάθειας να σταματήσει αυτή η τρελή νεοφιλελεύθερη κούρσα, γνωρίζουν πως όσο περισσότερες ανάσες μπορέσει να πάρει η ελληνική κυβέρνηση τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να πετύχει περισσότερα πράγματα στα κρίσιμα μέτωπα που αφορούν το παρόν και το μέλλον του Κόσμου της Εργασίας, την υπεράσπιση του κοινού καλού και την προστασία του περιβάλλοντος. Σε αυτό το πλαίσιο η υστερία του κάθε… Πατούλη για τα λεφτά του(;) είναι τουλάχιστον ύποπτη.