Χθες το βράδυ δημοσιεύσαμε φωτογραφίες που αποδεικνύουν ότι στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης διατείθονταν δωρεάν βιβλία του Γεωργίου Παπαδόπουλου υπέρ της χούντας.
Το ΑΠΘ απάντησε μέσω της «Βιβλιοθήκης & Κέντρου Πληροφόρησης ΑΠΘ», αλλά και μέσω του προέδρου της βιβλιοθήκης κυρίου Μαυρουδή.
Η «Βιβλιοθήκη & Κέντρο Πληροφόρησης ΑΠΘ» δημοσίευσε μια ανακοίνωση-απάντηση, χωρίς να συμπεριλάβει το αρχικό ρεπορτάζ και εκμεταλλεύτηκε τις επίσημες mail lists του πανεπιστημίου για να στείλει τα ψεύδη της σε δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και εργαζομένους του ΑΠΘ.
Η ανακοίνωση του πανεπιστημίου θα μπορούσε να μην παραχαράσσει την καταγγελία. Θα μπορούσε απλά να λέει πως «έγινε ένα λάθος» και να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Κι όμως επιδίδεται σε μια μάταιη προσπάθεια να αποποιηθεί των ευθυνών.
Το πρώτο κόλπο που κάνει είναι να υπονοήσει εμμέσως πως κάποιος τρίτος άφησε εκεί τα βιβλία και όχι η ίδια η υπηρεσία του ΑΠΘ. Η ανακοίνωση μιλάει για «λογική της ανταλλαγής» βιβλίων. Σημειώνει συγκεκριμένα πως «Η Βιβλιοθήκη δεν ασκεί, και ούτε βέβαια θα μπορούσε να ασκήσει, κάποιο έλεγχο στα βιβλία που αποτίθενται εκεί οποιαδήποτε στιγμή κατά τις ώρες τις λειτουργίας της» (sic).
Εδώ υπάρχει η εξής λαθροχειρία:
Στην βιβλιοθήκη Μεταπτυχιακών και Υποψηφίων Διδακτόρων μέσα στην οποία τραβήχτηκε η φωτογραφία, δεν λειτουργεί υπηρεσία «ανταλλαγής» βιβλίων, αλλά υπηρεσία διάθεσης βιβλίων, όπως μαρτυρά η ανακοίνωση που επισυνάπτουμε, η οποία δημοσιεύτηκε στις 19 Σεπτεμβρίου. Το ότι δεν βλέπετε τη λέξη «ανταλλαγή» στη δημοσίευση δεν είναι γιατί κάποιος ξέχασε να την βάλει. Είναι γιατί δεν υπήρχε ανταλλαγή.
Σα να μην έφτανε αυτή η λαθροχειρία, η συγκεκριμένη δημοσίευση που αποκαλύπτει τα ψέματα του ΑΠΘ, αμέσως μετά το δημοσίευμα αποκρύφτηκε από το χρονολόγιο του λογαριασμού facebook «Βιβλιοθήκη & Κέντρο Πληροφόρησης ΑΠΘ» και έτσι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (30/9/2022, 16:50) μπορεί κανείς να την δει μονάχα αν έχει ήδη αποθηκευμένο το link.
Γιατί; Τι θέλει να κρύψει το ΑΠΘ;
Αξιοσημείωτο είναι επίσης, ότι δεν έχει υπάρξει κανένα δημόσιο κάλεσμα για απόθεση και ανταλλαγή βιβλίων. Συνεπώς, η ιδέα της ανταλλαγής και ελεύθερης απόθεσης βιβλίων κατασκευάστηκε εκ των υστέρων.
Άρα ποιος έβαλε εκεί το βιβλίο;
Η δυνατότητα ανταλλαγής βιβλίων, προσφέρεται αλλού. Και συγκεκριμένα στην είσοδο αυτού που είναι γνωστό ως «πάνω αναγνωστήριο».
Επομένως σε διαφορετικό σημείο από το αναγνωστήριο των μεταπτυχιακών και υποψηφίων διδακτόρων, το οποίο αναφέρεται στο ρεπορτάζ και είναι γνωστό ως το «κάτω αναγνωστήριο». Το ΑΠΘ απαντά για καταγγελία που αφορά το «κάτω αναγνωστήριο» επιχειρηματολογώντας για το «πάνω αναγνωστήριο».
Άρα τα επιχειρήματα του ΑΠΘ δεν φαίνεται να έχουν μεγάλη βάση. Κανένας περαστικός δεν κατέβηκε δυο ορόφους κουβαλώντας έξι τόμους Παπαδόπουλου, για να περάσει από την είσοδο του αναγνωστηρίου και να αφήσει τα βιβλία σε ένα σημείο που κανείς δεν αφήνει βιβλία (εκτός από το ΑΠΘ).
Το πανεπιστήμιο διέθετε δωρεάν τα βιβλία του Παπαδόπουλου και αυτό πρέπει να γραφτεί καθαρά.
Επομένως, το ΑΠΘ εξέδωσε μια ανακοίνωση, όχι για να εξηγήσει για ποιον λόγο διατείθονταν δωρεάν βιβλία του Γεωργίου Παπαδόπουλου από το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας, αλλά για να θολώσει τα νερά.
Πρόκειται μάλιστα για μια προσπάθεια να διαψεύσει το ρεπορτάζ σε ανθρώπους που δεν φοιτούν στο ΑΠΘ και επομένως δεν γνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα στο «πάνω αναγνωστήριο» στο οποίο υπήρχε όντως η δυνατότητα ανταλλαγής και στο «κάτω αναγνωστήριο» στο οποίο βάση των επισήμων ανακοινώσεων του πανεπιστημίου υπήρχε «διάθεση».
Πάντως, τα κίνητρα της παραπάνω ανακοίνωσης, φωτίζονται ακομα περισσότερο μετά τις δηλώσεις του προέδρου της βιβλιοθήκης, ο οποίος σε ίδιο μήκος κύματος αναπαράγει το ψέμα περί ανταλλαγής βιβλίων και στη συνέχεια για να ξεκαθαρίσει ακόμα περισσότερο τον λόγο της δήλωσής του του, κάνει λόγο για «μια στοχευμένη επίθεση στη βιβλιοθήκη για λόγους που δεν ευθύνεται κανένας από τη βιβλιοθήκη ούτε ο νυν πρύτανης». Έτσι, ο πρόεδρος της Βιβλιοθήκης λόγω υπερβάλλοντος ζήλου υπερασπίζεται τον Πρύτανη απέναντι σε ένα ρεπορτάζ που δεν έγραφε τίποτα για τον Πρύτανη.
Πάντως, θα πρέπει να σημειωθεί πως αυτού του τύπου οι απαντήσεις με το να αποδίδουν αλλότρια συμφέροντα διαχέουν την περίφημη «τοξικότητα» στον δημόσιο διάλογο. Προσωπικά παρουσίασα μια αληθινή φωτογραφία και έκανα την δουλειά μου, γράφοντας ένα ρεπορτάζ. Με ποια αρμοδιότητα μια δημόσια υπηρεσία κατηγορεί έναν δημοσιογράφο για δόλο; Τι εξυπηρετεί η απαξίωση του δημοσιογραφικού έργου;
Τέλος, παραβιάζει οποιαδήποτε δεοντολογία δημοσίου διαλόγου να εκδίδεται μια ανακοίνωση-απάντηση σε κάποιο ρεπορτάζ, αλλά να μην παρατίθεται πουθενά το ρεπορτάζ ώστε να μπορεί ο αναγνώστης να κρίνει. Επειδή δε θα ήθελα να αναπαράγω μια τέτοια κουλτούρα διαλόγου, επισυνάπτω εδώ την ανακοίνωση στην οποία απαντώ.
ΥΓ Αφού η ανακοίνωση του ΑΠΘ θεωρεί εντάξει να μοιράζονται δωρεάν βιβλία του Παπαδόπουλου, γιατί αμέσως μετά το ρεπορτάζ τα βιβλία αυτά εξαφανίστηκαν;
