Σπαρακτικές είναι οι εικόνες με τα άψυχα κορμιά των νεκρών παιδιών και βρεφών στα νερά του Αιγαίου.
Πιτσιρίκια με αθώες ψυχές που πνίγονται και ξεβράζονται στις ακτές, ενώ την ίδια ώρα δραματικός είναι ο αριθμός των ανηλίκων που παίρνουν τον άγνωστο δρόμο για την Ευρώπη ασυνόδευτα -χωρίς τους γονείς τους- έχοντας σοβαρές πιθανότητες, εφόσον επιζήσουν, να γίνουν θύματα κυκλωμάτων εκμετάλλευσης και κακοποίησης.
Η κραυγή αγωνίας, οργής και αγανάκτησης πρέπει να γίνει πιο δυνατή, όσο πιο ηχηρή γίνεται για να ανακοπεί αυτή η ανείπωτη τραγωδία.
Ναυάγια κάθε μέρα που πολλαπλασιάζονται και αγνοούμενοι που πλέον δεν μπορούν να υπολογιστούν πόσοι ακριβώς είναι.
Η Ευρώπη σφυρίζει αδιάφορα, εθελοτυφλεί, πετάει το μπαλάκι από τη μια χώρα στην άλλη και παράλληλα υψώνει φράχτες.
Αυτό όμως δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να αντιμετωπιστεί με τους γνωστούς νωχελικούς και γραφειοκρατικούς ρυθμούς των Βρυξελλών.
Ούτε είναι δυνατόν η Ελλάδα να αφεθεί μόνη της να το αντιμετωπίσει, όση καλή θέληση και ανθρωπιά κι αν διαθέτουν οι ελληνικές αρχές, οι εθελοντές και κυρίως οι κάτοικοι των νησιών που φτάνουν οι πρόσφυγες.
Το νερό της θάλασσας του Αιγαίου κοντεύει να αλλάξει χρώμα και από μπλε βάφεται κόκκινο. Κάτι πρέπει να γίνει άμεσα, τώρα, χθες. Στις 11 και 12 Νοεμβρίου που προγραμματίζεται να γίνει η Σύνοδος για το προσφυγικό στη Μάλτα, (στην κοσμοπολίτικη Βαλέτα) θα είναι πολύ αργά.
Τι δεν καταλαβαίνετε;
Πηγή: stokokkino.gr