Δεκαπέντε μήνες έχουν συμπληρωθεί αφότου, η σημαντικότερη δημοκρατική λειτουργία της Αυτοδιοίκησης, η πεμπτουσία του δημοκρατικού αυτού Θεσμού, έχει εν μέρει ανασταλεί.
Οι συνεδριάσεις των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων, με επίκληση της πανδημίας , έχουν πάψει να πραγμοποιούνται δια ζώσης αλλά με τηλεδιασκέψεις. Και αυτό κυρίως μετά το φθινόπωρο που μας πέρασε.
Μέχρι τότε και για 7-8 μήνες , η συντριπτική πλειοψηφία των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων, ”συνεδρίαζε” με τη διαδικασία της ”δια περιφοράς” των θεμάτων απαντώντας απλώς μέσω email αν συμφωνεί ή διαφωνεί με αυτά. Χωρίς φυσικά να έχει τη δυνατότητα η αντιπολίτευση όλο αυτό το διάστημα να ασκήσει στοιχειώδη έλεγχο στις Δημοτικές και Περιφερειακές Αρχές, να θέσει θέματα για συζήτηση στα Συμβούλια κα. Και το σημαντικότερο είχε αφαιρεθεί ουσιαστικά η δυνατότητα παρακολούθησης και παρέμβασης των ίδιων των πολιτών.
Ακόμη και με τις τηλεδιασκέψεις σήμερα , το τελευταίο εξακολουθεί να συμβαίνει στη συντριπτική πλειοψηφία των δήμων, με τους πολίτες να μην έχουν δυνατότητα να τις παρακολουθήσουν έστω και μέσω του Διαδικτύου. Παρότι σε πολλούς δήμους- Περιφέρειες υπάρχουν σχετικές υποδομές και όλοι έλαβαν ”αστρονομικές” έκτακτες επιχορηγήσεις αυτό το διάστημα και θα μπορούσαν να διαθέσουν γι αυτό τον σκοπό , ένα πολύ μικρό ποσό.
Το σημαντικότερο δε είναι ότι σ’ αρκετές περιπτώσεις λόγω της κακής κατάστασης του Δικτύου , δεν είναι δυνατή η συμμετοχή Δημοτικών Συμβούλων στις τηλεδιασκέψεις και κυρίως η ομαλή διεξαγωγή τους.
Ωστόσο τώρα που με απόφαση της κυβέρνησης ΟΛΑ άνοιξαν και επιτρέπονται ακόμη και οι τελετές με εκατοντάδες προσκεκλημένους ή σ΄ένα τραπέζι καφετέριας ή σουβλατζίδικου να κάθονται μέχρι και δέκα άτομα , είναι αδιανόητο, τα Δημοτικά Συμβούλια να μην επανέλθουν στις δια ζώσης συνεδριάσεις τους. Δεδομένου μάλιστα ότι ακόμη και η Βουλή συνεδρίασε πρόσφατα σε πλήρη ολομέλεια.
Το σημερινό ”καθεστώς” όσο και αν είναι ”βολικό” για Δημοτικές-Περιφερειακές Αρχές και Δημάρχους- Περιφερειάρχες (γι αυτό και κανείς τους δεν αντιδρά) αποτελεί βαθύτατη δημοκρατική οπισθοδρόμηση. Οποιαδήποτε δε τυχόν συνέχιση του, αποκρύπτει συγκεκριμένες σκοπιμότητες.
