Πήγε μεσημέρι, η ώρα που πρέπει να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη…
―ούτε και σήμερα―
παραμένω αξύριστος, διατελώ απροσάρμοστος σε ένα σύστημα
που για να επιβιώσει εθελοτυφλεί επικίνδυνα
κι είναι πολύ απελευθερωτικό αυτό το συναίσθημα της απώλειας
να ξέρεις ποιοι παραμένουν ποιοι ενδίδουν ποιοι σιωπούν
ποιοι από αύριο θα αλλάζουν πεζοδρόμιο
για να μη σε χαιρετήσουν
ή θα κυκλοφορούν με προστασία ειδικών φρουρών
κι αυτό επίσης είναι ένα πρώτο βήμα για να ‘ρθουμε ακόμη πιο κοντά στη ζούγκλα
που μας ετοιμάζουν
…κι αυτή η βροχή που σταμάτησε
έφερε μια κουφόβραση
μια ασφυξία…
Πηγή: Εντευκτήριο