Η μουσική βγήκε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης μέσα από δράσεις συλλογικοτήτων, φοιτητών, συλλόγων, ομάδων και σωματείων στον χώρο του πολιτισμού που αγωνίζονται ενάντια στην καταστολή και τον υγειονομικό εμπαιγμό.
Φοιτητ(ρι)ές του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης ζήτησαν να ανοίξουν οι σχολές τους και εργαζόμενοι που έχουν στερηθεί το δικαίωμα στην εργασία διαμαρτυρήθηκαν στο άγαλμα Βενιζέλου με τραγούδια και συνθήματα στο πλαίσιο πανελλαδική κινητοποίησης μουσικών- καλλιτεχνών ενώ στη συνέχεια συμμετείχαν στην πορεία ενάντια στην καταστολή.
Λίγες ώρες αργότερα ο πεζόδρομος της Αγ. Σοφίας θα γέμιζε ξανά με τις φωνές των φοιτητών και των φοιτητριών του τΜΕΤ του ΠΑΜΑΚ αλλά και του κόσμου που μαζεύτηκε γύρω τους σε μια δράση για την οικονομική ενίσχυση των συλληφθέντων φοιτητών της εισβολής των ΜΑΤ στην Πρυτανεία του ΑΠΘ στις 11 Μαρτίου και στις 22 Φλεβάρη.
«Δεν μας αξίζει το σκοτάδι που ζούμε, είμαστε το μέλλον και δε θα υποταχθούμε», «Η τέχνη δεν είναι δημόσια απειλή», «Δεν τρεφόμαστε με χειροκροτήματα», «Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;», «Τον φασισμό βαθιά καταλαβέ τον δεν θα πεθάνει μόνος τσάκισέ τον» ήταν μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν ενάντια στον αυταρχισμό και την καταστολή ανάμεσα σε τραγούδια που συγκίνησαν όλους τους περαστικούς, οι οποίοι δημιούργησαν έναν κύκλο γύρω από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες τραγουδώντας μαζί τους.
Παράλληλα οι φοιτητές δήλωσαν ότι ο δίκαιος αγώνας συνεχίζεται ενάντια στο νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη καθώς όπως τραγούδησαν «τα πουλιά που πετούν στον αέρα δεν φοβούνται κανέναν καιρό!»
