«Από την Τεχεράνη μέχρι την Αριζόνα και τη Δύση της απαγόρευσης των αμβλώσεων, υπερασπιζόμαστε κάθε αδελφή μας που έρχεται αντιμέτωπη με τα κράτη και τις εξουσίες, θρησκευτικές και κοσμικές, που απειλούν την ύπαρξη, την ελεύθερη επιλογή και την αξιοπρέπειά τους» αναφέρει η Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη σε ανακοίνωσή της με αφορμή τη σύλληψη της Ahoo Daryaei, φοιτήτρια του πανεπιστημίου Azad (Επιστήμης και Έρευνας) της Τεχεράνης το περασμένο Σάββατο από τις αρχές (αστυνομία ηθών). Η σύλληψή της έγινε επειδή γδύθηκε δημόσια, μένοντας με τα εσώρουχά της ως πράξη δημόσιας διαμαρτυρίας μετά από παρατήρηση που της έγινε για παραβίαση των κανόνων χιτζάμπ: ότι δηλαδή δεν φορούσε όπως έπρεπε την –υποχρεωτική στο Ιράν– μαντίλα της. Ταυτόχρονα η συνέλευση αναφέρει ότι «δεν ανεχόμαστε τα σώματα και οι καταπιέσεις μας να εργαλειοποιούνται για να στηριχτεί το αφήγημα της “υπεροχής των Δυτικών δημοκρατιών” που κατασκευάζουν τη δική τους επικοινωνιακή ατζέντα έναντι του “απολίτιστου Ισλάμ”, με στόχο να ξεπλυθεί η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και τα εγκλήματα του Ισραήλ και τα επεκτατικά σχέδια της Δύσης στην περιοχή». Τονίζουν, έτσι, ότι «δεν υπάρχει ελεύθερη γη χωρίς ελεύθερες γυναίκες, δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη.
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
Το περασμένο Σάββατο, 2.11.2024, η Ahoo Daryaei, φοιτήτρια του πανεπιστημίου Azad (Επιστήμης και Έρευνας) της Τεχεράνης, συνελήφθη από τις αρχές Δεν ξεχνάμε την Ιρανή αδελφή μας Μαχσά Αμινί, που τον Σεπτέμβρη του 2022 βασανίστηκε και θανατώθηκε από την αστυνομία ηθών επειδή δεν φορούσε σωστά τη μαντίλα της. Η δολοφονημένη αδελφή μας έγινε σύμβολο για τις Ιρανές γυναίκες και πυροδότησε τη μεγαλειώδη εξέγερση «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», με πλήθος διαδηλώσεων, συμβολικών διαμαρτυριών και μαχητικών δράσεων στο Ιράν, με παγκόσμιο αντίκτυπο. Η ιστορία της Μαχσά Αμινί δεν έχει ξεχαστεί στον τόπο της, προκαλώντας απόλυτα δικαιολογημένες ανησυχίες για την τύχη της νεαρής φοιτήτριας Ahoo Daryaei σήμερα.
Τα τελευταία 24ωρα, η φωτογραφία της Ahoo Daryaei με τα εσώρουχά της κατακλύζει τα ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης, φέρνοντας στην επιφάνεια διαφόρων ειδών αντανακλαστικά. Στη συζήτηση που έχει ανοίξει μπαίνουμε για να το πούμε καθαρά:
Για εμάς υπάρχει μία σωστή πλευρά στην ιστορία.
Με τις/ους καταπιεσμένες/ους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και με τους τρόπους που αυτές/οι επιλέγουν να διαθέτουν τα σώματά τους, να εναντιώνονται στους ντόπιους και ξένους δυνάστες τους, να εξεγείρονται για ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη.
Από την Τεχεράνη μέχρι την Αριζόνα και τη Δύση της απαγόρευσης των αμβλώσεων, υπερασπιζόμαστε κάθε αδελφή μας που έρχεται αντιμέτωπη με τα κράτη και τις εξουσίες, θρησκευτικές και κοσμικές, που απειλούν την ύπαρξη, την ελεύθερη επιλογή και την αξιοπρέπειά τους.
Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα της Ahoo Daryaei, όπως και κάθε αδελφής μας απανταχού γης, να αποφασίζει για το σώμα της, το πώς ντύνεται, την ταυτότητα, την έκφραση φύλου και την σεξουαλικότητά της, και ενώνουμε τις φωνές μας για την απελευθέρωσή της.
Στεκόμαστε απέναντι σε κάθε καπιταλιστική, πατριαρχική κρατική εξουσία που μας καταπιέζει και μας εξοντώνει. Στο Ιράν, η εξουσία αυτή έχει τη μορφή ενός θεοκρατικού, αυταρχικού καπιταλιστικού καθεστώτος που επιτίθεται σε κάθε φωνή που υψώνεται στο εσωτερικό του για κοινωνικά δικαιώματα, δημοκρατικές ελευθερίες και εργατικές διεκδικήσεις.
Στεκόμαστε στο πλάι των Ιρανών γυναικών και ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στους αγώνες τους για ισότητα, για έμφυλα δικαιώματα κι ελευθερίες, για αυτοδιάθεση και αυτοπροσδιορισμό. Στεκόμαστε στο πλάι των Ιρανών εργατών/τριών που τα τελευταία τρία χρόνια δίνουν διαρκείς απεργιακές μάχες για εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Και βέβαια, καταπίεση, βία και εκμετάλλευση, με πολλαπλές μορφές, βιώνουμε κάθε μέρα και στις «φιλελεύθερες δημοκρατίες» της Δύσης. Καθημερινά, τα σώματά μας ως γυναικών και θηλυκοτήτων της εργατικής τάξης δέχονται βία, αντικειμενοποιούνται, μένουν απροστάτευτα ή και εξοντώνονται από τις θανατοπολιτικές του νεοφιλελεύθερου, πατριαρχικού κράτους: από τις γυναικοκτονίες έξω από τα αστυνομικά τμήματα, τους βιασμούς μέσα στα αστυνομικά τμήματα, τις εκατόμβες νεκρών προσφυγισσών στη Μεσόγειο, τα εργατικά δυστυχήματα-εργοδοτικές δολοφονίες, την καταστολή μας στο δρόμο σε κάθε προσπάθεια διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας – τη φτώχεια και την ταξική εκμετάλλευση που διακυβεύει καθημερινά την ύπαρξή μας.
Κι ενώ οι καταπιέσεις μας στην «πολιτισμένη» Δύση αποσιωπώνται, συντηρούνται και ξεπλένονται, τα κυρίαρχα δυτικά μέσα ενημέρωσης, με αφορμή την ιστορία της Ιρανής φοιτήτριας, ανακαλύπτουν τα δικαιώματα των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στη Μέση Ανατολή. Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν επικίνδυνο να παρουσιάζονται ως υπερασπιστές των έμφυλων δικαιωμάτων στη Μέση Ανατολή οι αυτουργοί των γενοκτονιών και των αποικιοκρατικών-ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων σε βάρος των λαών και των γυναικών του παγκόσμιου Νότου.
Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τερατώδες να βαφτίζεται το Ισραήλ «προοδευτική/δυτική νησίδα» για τα γυναικεία και ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα στη Μέση Ανατολή, ενώ υλοποιεί τη μεγαλύτερη θηριωδία της εποχής μας και ο στρατός του διαπράττει καθημερινές γυναικοκτονίες, βιασμούς, εγκλήματα μίσους (hate crimes), βρεφοκτονίες και κάθε είδους έμφυλο έγκλημα σε βάρος των παλαιστίνιων αδελφών μας. Τολμούν να μιλούν για τα δικαιώματα των γυναικών αυτοί που καθημερινά εξευτελίζουν και δολοφονούν τις γυναίκες στην Παλαιστίνη;
Δεν ξεχνάμε τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα που διέπραξαν οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ δήθεν στο όνομα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, τα οποία έφεραν μόνο μεγαλύτερη καταπίεση, φτώχεια, ξεριζωμό και όλα τα δεινά για τις γυναίκες και τους λαούς.
Η υποκρισία ξεχειλίζει όταν «αγωνιούν» για την καταπίεση των γυναικών σε όλα τα ισλαμικά κράτη εκτός από τη σύμμαχή τους Σαουδική Αραβία, την πιο καταπιεστική χώρα στον κόσμο για τις γυναίκες (όπου δεν φορούν μόνο μπούρκα, αλλά, πολύ περισσότερο, δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, στην εργασία, δεν μπορούν να πάρουν άδεια οδήγησης ούτε να κυκλοφορήσουν χωρίς άντρα της οικογένειας κ.ά.).
ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ τα σώματα και οι καταπιέσεις μας να εργαλειοποιούνται για να στηριχτεί το αφήγημα της «υπεροχής των Δυτικών δημοκρατιών» που κατασκευάζουν τη δική τους επικοινωνιακή ατζέντα έναντι του «απολίτιστου Ισλάμ», με στόχο να ξεπλυθεί η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και τα εγκλήματα του Ισραήλ και τα επεκτατικά σχέδια της Δύσης στην περιοχή, και μάλιστα με την κυκλοφορία ρατσιστικών και ισλαμοφοβικών κειμένων και σκίτσων στην πλάτη της Ahoo Daryaei.
Ούτε θα ανεχτούμε όσους βρήκαν ευκαιρία να καταδικάσουν στα κοινωνικά δίκτυα τις φεμινιστικές αντιστάσεις και να υποβαθμίσουν την έμφυλη καταπίεση που υφίστανται οι γυναίκες όταν δεν στηρίζουν τους αγώνες των καταπιεσμένων στις δικές τους χώρες. Δεν θα ανεχτούμε όσους βρήκαν ευκαιρία να καταδικάσουν τους ταξικούς διαθεματικούς φεμινιστικούς αγώνες βαφτίζοντάς τους κρατικά σχέδια. Ξέρουμε από πρώτο χέρι τι είναι να παλεύεις καθημερινά απέναντι στον κρατικά θεσμοθετημένο σεξισμό και στη στρατηγική κατάπνιξης ή ενσωμάτωσης των αγώνων των καταπιεσμένων. Δεν ξεχνάμε ότι στην Δύση η πατριαρχική θρησκεία καλά κρατεί, με σταθερή παρουσία στην πολιτική σκηνή και στην εκπαίδευση, υπέρμαχη κάθε λογής συντηρητισμού και σταθερά αντίθετη στα δικαιώματα των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων.
Δε θα σταματήσουμε να το φωνάζουμε: Η έμφυλη καταπίεση, όσο κι αν παίρνει διάφορες πολιτισμικές εκφράσεις και εντάσεις ανάλογα με τα ιδιώματα κάθε κοινωνίας, δεν «εφευρέθηκε» από κάποια συγκεκριμένη θρησκεία ή δόγμα, αλλά σε όλη τη Γη έχει κοινή αιτία: την πατριαρχική δομή κάθε ταξικής κοινωνίας, που υποτάσσει και εκμεταλλεύεται τα θηλυκά σώματα για να συνεχίζει να παράγει κέρδη και καταπίεση.
Η απελευθέρωση των γυναικών στη Μέση Ανατολή –όπως και σε κάθε γωνιά της Γης– ανήκει στις ίδιες και στη συνειδητή, εμπρόθετη δράση και αντίστασή τους, ανήκει στους έμφυλους και ταξικούς αγώνες των καταπιεσμένων ενάντια στους εξουσιαστές τους. Οι ίδιες οι γυναίκες θα επιλέξουν το δικό τους δρόμο προς την απελευθέρωση. Ο ρόλος μας δεν είναι να κρίνουμε τα εργαλεία τους αλλά να τα σεβαστούμε και να στηρίξουμε τους αγώνες τους.
Στεκόμαστε αλληλέγγυες στους πολλαπλούς αγώνες των αδελφών μας στη Μέση Ανατολή, αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατική βία της Δύσης, ενάντια στη γενοκτονία, την κατοχή και το απαρτχάιντ, αγώνες ενάντια στις έμφυλες καταπιέσεις και ιεραρχίες, ενάντια στα καταπιεστικά εθνικά τους καθεστώτα και τις ντόπιες ελίτ.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι, εν μέσω ιμπεριαλιστικών-αποικιοκρατικών πολέμων και θανατοπολιτικών, τα σώματα των γυναικών μένουν εκτεθειμένα, γινόμενα πεδίο μάχης για την κυριαρχία δυτικών και πατριαρχικών αφηγημάτων.
Στεκόμαστε απέναντι στο ισλαμοφοβικό αφήγημα που παρουσιάζει τους λαούς της Μέσης Ανατολής ως απολίτιστες, θρησκευτικά φανατισμένες μάζες. Εμπνεόμαστε από την αγωνιστική ιστορία των λαών αυτών, πλούσια σε κοινωνικές εξεγέρσεις, γυναικείες αντιστάσεις, εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, εργατικούς αγώνες. Και παρά την ήττα και την καταστολή, δεν έχουν σταματήσει μέχρι και σήμερα να αναζητούν τρόπους αντίστασης απέναντι στους δικτάτορες που με πρόσημο την πατριαρχική θρησκεία, την οικογενειακή ευταξία και την ηθική υποταγή των θηλυκών σωμάτων την υπεξαίρεσαν.
Στηρίζουμε μέχρι τέλους την ηρωική αντίσταση του παλαιστινιακού λαού και τον αγώνα του για απελευθέρωση και δικαιοσύνη, που εμπνέει τις/ους αγωνιζόμενες/ους ανθρώπους σε όλη τη Γη.
Όχι στο όνομά μας! Παλεύουμε ενάντια στο «ροζ ξέπλυμα» (pinkwashing) και το μωβ ξέπλυμα (purplewashing) του Ισραήλ, που εργαλειοποιεί τα έμφυλα δικαιώματα για να ξεπλύνει τη γενοκτονία, την κατοχή και το απαρτχάιντ και να βαφτίσει την αντίσταση τρομοκρατία.
Όχι στο όνομά μας! Στεκόμαστε απέναντι στον νεοφιλελεύθερο, νεοαποικιακό «λευκό φεμινισμό», που εργαλειοποιεί τη γυναικεία καταπίεση για να επιβάλει αφηγήματα φυλετικής ανωτερότητας –κοινώς, ρατσιστικά αφηγήματα- νομιμοποιώντας την ταξική εκμετάλλευση, την ιμπεριαλιστική-αποικιακή επιβολή και ξεπλένοντας εκ νέου τις έμφυλες ιεραρχήσεις. Εμπνεόμαστε από τους μη «λευκούς» και περιφερειακούς φεμινισμούς, που φέρνουν την εμπειρία του τι σημαίνει έμφυλη καταπίεση σε αποικιοκρατούμενους τόπους και πώς η απελευθέρωση περνά μέσα από τους διαθεματικούς αγώνες.
Ο δικός μας φεμινισμός έρχεται σε σύγκρουση με κάθε λόγο περί «δυτικής ανωτερότητας», με την ισλαμοφοβία, την αποικιοκρατία, τον εποικισμό. Ο δικός μας φεμινισμός θέλει να ενώσει τα θύματα της καταπίεσης και εκμετάλλευσης σε κοινούς αγώνες ενάντια σε κοινούς εχθρούς: το ταξικό σύστημα που αναπαράγει το πλέγμα μισογυνισμού και σεξιστικών, ρατσιστικών, εθνικών καταπιέσεων, που εξαπολύει «κοινωνικούς πολέμους» εναντίον μας στο εσωτερικό και ιμπεριαλιστικούς πολέμους κατά των «Άλλων» στο εξωτερικό.
Γιατί δεν υπάρχει ελεύθερη γη χωρίς ελεύθερες γυναίκες.
Γιατί δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη.
