Κανά χρόνο μετά το πρώτο μνημόνιο τέσσερις φίλοι, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, ο Πάσχος Μανδραβέλης, ο Πέτρος Μάρκαρης και ο Βασίλης Παπαβασιλείου, έγραψαν με οκτώ χέρια το βιβλίο «Υπό το μηδέν» στο οποίο μετέφεραν απόψεις και συζητήσεις τους σχετικά με τα αίτια που οδήγησαν τη χώρα στην κρίση και τους πολίτες σε αυτήν την «ταλαιπωρία». Σε γενικές γραμμές το «Υπό το μηδέν» πέρασε στα αζήτητα, αν και προκάλεσε ένα κάποιο ρίγος συγκίνησης σε έναν περιορισμένο αριθμό νεοφιλελέδων καθώς, μέσες άκρες, οι τέσσερις φίλοι απέδωσαν την κρίση στην κινητοποίηση των πολιτών της Κερατέας, στ’ ότι πολλοί και πολλές δεν έκοβαν εισιτήρια στα μέσα μαζικής μεταφοράς της Αθήνας και στα… μπουζούκια της μεταπολίτευσης. Λόγοι επαγγελματικής διαστροφής με οδήγησαν στο να παρακολουθήσω την παρουσίαση του «Υπό το μηδέν» στη Θεσσαλονίκη, όπου το κομπρεσέρ των δεξιών κοινοτοπιών που ακούστηκαν κόντεψε να γκρεμίσει το πατάρι του «Ιανού». Παρόλα αυτά, κανένας δεν είπε ότι οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας είναι μία ανοησία.
Τέσσερα χρόνια μετά ο πρώην πρωθυπουργός και νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αντώνης Σαμαράς, υποστηρίζει ότι η νέα κυβέρνηση όχι μόνο υπερτίμησε την πολιτική διαπραγμάτευση με τους εταίρους στη ζώνη του ευρώ αλλά έχασε και χρόνο με «ανοησίες». Χρήσιμο θα ήταν να εξηγούσε ο ίδιος για ποιες «ανοησίες» μιλάει, αλλά νομίζω πως είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας μιλάει για την αριστερή… εμμονή της νέας κυβέρνησης να επαναφέρει το θεσμό των συλλογικών συμβάσεων εργασίας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και τον κατώτερο μισθό, έστω σε δύο φάσεις, στα 751 ευρώ. Το συμπέρασμα δεν είναι καθόλου αβάσιμο καθώς ο πρώην πρωθυπουργός ποτέ και πουθενά, από την προεκλογική εκστρατεία του Μαϊου του 2012 μέχρι και τη μέρα που εγκατέλειψε το Μέγαρο Μαξίμου, δεν είχε κάνει την παραμικρή αναφορά σε κάποια αλλαγή, έστω και σε βάθος χρόνου, στο καθεστώς ειδικής οικονομικής ζώνης στα εργασιακά που επιβλήθηκε από την κυβέρνηση Παπαδήμου/Βενιζέλου στις αρχές του 2012.
Θα μπορούσες να πεις πως είναι κάπως περίεργο οι τέσσερις φίλοι της ιστορίας μας να μην λένε ότι οι συλλογικές συμβάσες εργασίας είναι μία ανοησία, καθώς ότι και να πουν δεν έχουν κανένα πολιτικό κόστος και ελάχιστοι είναι αυτοί που τους παίρνουν στα σοβαρά τουλάχιστον σε ότι αφορά το «Υπό το μηδέν», και να το λέει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που μάλιστα κέρδισε την εσωκομματική μάχη στη Νέα Δημοκρατία κρατώντας τη σημαία της «λαϊκής» Δεξιάς – ότι και να σημαίνει αυτό – απέναντι στους νεοφιλελεύθερους κανίβαλους της οικογένειας Μητσοτάκη. Αλλά δεν είναι περίεργο, είναι η σκληρή άποψη της άλλης πλευράς για την επόμενη μεγάλη μάχη που θα αφορά την ανάκτηση, πόντο – πόντο, όλων αυτών που έχασε ο Κόσμος της Εργασίας.
*Ο Θεόφιλος Σιχλετίδης είναι ένας από τους Δύο Λύκους: καθημερινά, 12 με 1, στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 93,4»
Photo Credit: Konstantinos Tsakalidis / SOOC