Παρακολουθήσαμε πριν από τις εκλογές μια εκδοχή «άτσαλης» επαφής του ΣΥΡΙΖΑ με τον χώρο του πολιτικού μαρκετινγκ και του image making, με ποικίλες σημάνσεις του εκφερόμενου πολιτικού του λόγου, τόσο σε επίπεδο αισθητικής όσο και σε αυτό του περιεχομένου. Αποτέλεσμα, η αφυδάτωση του λόγου μας από το ριζοσπαστισμό που απαιτούν οι καιροί, όπως έχουμε συνομολογήσει, και η μετάλλαξη της πολιτικής επικοινωνίας του χώρου σε αναζήτηση επικοινωνιακών τεχνασμάτων, αμφίβολης ποιότητας και μειωμένης αποτελεσματικότητας.
Η αρχική αμφιθυμία κατέληξε στη δυσθυμία και σε πληθώρα ερωτηματικών, που συμπυκνώνονται στο εξής: «Γιατί ένα κόμμα εξουσίας να αναθέσει την προεκλογική του καμπάνια σε ειδικούς της διαφήμισης και της επικοινωνίας, χωρίς τελικά το ίδιο να συμμετάσχει στη διαμόρφωση της;». Γιατί, υπό το βάρος της «έκτακτης» ανάγκης, ένα κόμμα της Αριστεράς να καταφεύγει σε μεθοδολογία που δεν είμαι σε θέση να χειριστεί, εκχωρώντας σε «ειδικούς» τόσο τις συλλήψεις του ιδεολογικού περιεχομένου όσο και τη φορμαλιστική του απεικόνιση, την έκφρασή του;
Απέναντι στον κυρίαρχο αστικό λόγο, την «επιστημολογία» του, που είναι διάχυτη στις επιστήμες του ανθρώπου, καθώς και τα εργαλεία του (μάρκετινγκ, μάνατζμεντ), που τείνουν, όπως γράφει κάπου ο Χάμπερμας, να καταβροχθίσουν ως οδοστρωτήρας τα πάντα, η Αριστερά αξίζει να αναγνωρίσει τα συμπτώματα μιας βαθύτερης προβληματικής και να καλλιεργήσει στις οργανώσεις και τα μέλη της την αναγκαία στρατηγική παιδείας – της παιδείας που προϋποθέτει η κατανόηση και η διαχείριση των πολύπλοκων επικοινωνιακών σημάνσεων και συμβάσεων εκφοράς του πολιτικού λόγου. Στο δια ταύτα: να παρέμβει με τεχνικές και καινοτόμες μεθόδους για να επικοινωνήσει την αυθεντικότητα του πολιτικού μας λόγου, που έχει τόσο ανάγκη η κοινωνία.
Αν μη τι άλλο, η έγκαιρη χρήση ορθολογικών κριτηρίων, όπως ο προσδιορισμός των απαιτήσεών μας και η εκ των προτέρων αξιολόγηση του πόσο συναφείς είναι οι απαιτήσεις αυτές με την πολιτική μας στόχευση, όπως αυτή προκύπτει από τις συλλογικές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, με την στρατηγική επικοινωνίας που προτάθηκε, θα μας είχε γλιτώσει από πολλούς «μπελάδες» που συμπυκνώνονται στο εύρημα «Νέα Ελλάδα»…
Πηγή: Rednotebook