Στο δρόμο, στη δουλειά, στα Α.Τ ποτέ καμία μόνη- Αλληλεγγύη με την 19χρονη επιζήσασα.
Με συνθήματα όπως «Από την Ελλάδα μέχρι την Τεχεράνη η πατριαρχία με αγώνες θα πεθάνει», «Ελλάς Ελλήνων Βιαστών» πραγματοποιήθηκε χθες το απόγευμα διαδήλωση και στη Θεσσαλονίκη με αφορμή τον βιασμό της 19χρονης στο Α.Τ. Ομόνοιας στην Αθήνα. Τη διαδήλωση καλούσε η κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ και η “Ανάρες” Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης.
Η πορεία ξεκίνησε από το άγαλμα Βενιζέλου και κατευθύνθηκε στο Α.Τ. Λευκού Πύργου όπου οι διαδηλωτές-τριες φώναξαν συνθήματα ενάντια στην πατριαρχία και την έμφυλη καταπίεση. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε συνέλευση για τη συνέχιση των κινητοποιήσεων τις επόμενες μέρες.
«Το ελληνικό πατριαρχικό παρόν μας πνίγει. Ο βιασμός 19χρονης από μπάτσους στο α.τ Ομόνοιας έρχεται να προστεθεί σε μια καθημερινότητα που μυρίζει καταστολή, πειθάρχηση , έμφυλη καταπίεση και θάνατο. Οι χώροι στους οποίους υπάρχουμε, σπουδάζουμε, εργαζόμαστε, διασκεδάζουμε μας αποδεικνύουν με κάθε τρόπο πως ζέχνουν. Ασφυκτιούμε μέσα σε ένα πλαίσιο στο οποίο δεν μπορούμε να νιώσουμε ασφαλείς .Είτε απέναντι μας είναι ο σύζυγος καταπιεστής, είτε είναι το αφεντικό παρενοχλητής είτε ο μπάτσος βιαστής . Σε κάθε πτυχή της ζωής μας κυριαρχεί η βία και η υποτίμηση οι οποίες φυσικά προστίθενται στην ακόμη εντονότερη βία και υποτίμηση που βιώνουν τα υποκείμενα της ετερότητας (μετανάστριες, Ρομά ,LGBTQI+ άτομα ) με καθημερινή συχνότητα.
Απο τα παραβιαστικά βλέμματα και τις παρενοχλήσεις από μπάτσους στο δρόμο, την παράβλεψη των καταγγελιών για έμφυλη/οικογενειακή βία, μέχρι τους βασανισμούς και τις δολοφονίες, το ΑΤ Ομόνοιας μας θυμίζει πως οι μπάτσοι δεν βρίσκονται εδώ για να μας προστατεύουν και γι’αυτό δεν νιώθουμε ποτέ ασφαλείς με αυτούς γύρω μας. Δεν τρέφουμε αυταπάτες για χειρότερα ή καλύτερα ΑΤ. Είναι παρόλα αυτά σημαντικό να αναφέρουμε πως η θεσμική αλλά και η επιχειρησιακή διαχείριση των υποκειμένων ετερότητας αλλά και η καταστολή των αντιστάσεων στο κέντρο της Αθήνας περνάει και μέσω του ρόλου του ΑΤ Ομόνοιας.
Όπως έχουμε ξαναπεί όλοι οι χώροι που θέλουμε να ζήσουμε γέμισαν με μπάτσους και με περιφράξεις. Και αυτές δεν θα τις σπάσουμε ούτε με ατομικές ούτε με θεσμικές διαδρομές, αλλά όλες και όλοι μαζί στον δρόμο!».
