Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με ιδιαίτερα χαμηλή αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο. Αυτό όμως φαίνεται πως είναι αδιάφορο για τους κερδοσκόπους γης και τους πολιτικούς που διαμεσολαβούν τα συμφέροντά τους. Το παραλιακό μέτωπο απειλείται με ιδιωτικοποιήσεις (ΟΛΘ, Μαρίνα Αρετσούς) και ανεξέλεγκτη τουριστική εκμετάλλευση (Παλιά και Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης, προτάσεις για πάρκα ψυχαγωγίας στην Περαία). Τα στρατόπεδα κινδυνεύουν να ξεπουληθούν από το ΤΑΙΠΕΔ και να μετατραπούν σε κατοικίες ή εμπορικά κέντρα, ενώ η μετακίνηση της ΔΕΘ δεν προχωρά στερώντας έναν πολύτιμο χώρο πρασίνου από την πόλη.
Τα περιαστικά δάση Σέιχ-Σου, Κουρί, Φίλυρου, Ωραιόκαστρου και Χορτιάτη, συνδεδεμένα με τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης όχι μόνο ως χώροι περιαστικής φύσης αλλά και με ιστορικούς δεσμούς, αποτελούσαν πάντα στόχους των κερδοσκόπων. Μόνοι υπερασπιστές τους οι πολίτες που κινηματικά αλλά και με δικαστικούς αγώνες κατάφεραν να σταματήσουν τις περισσότερες προσπάθειες μετατροπής τους σε οικόπεδα.
Μια τέτοια προσπάθεια οικοπεδοποίησης ήταν αυτή του Κισσού (Ισενλί) στον Χορτιάτη. Η απόπειρα οικοπεδοποίησης ξεκινά το 1984, στην απαρχή της «ένδοξης» εποχής των περιαστικών μονοκατοικιών σε ειδυλλιακές τοποθεσίες. Η πρωτοβουλία ανήκει στον Συνεταιρισμό Διπλ. Μηχανικών Μελών του Τμήμ. Κεντρικής Μακεδονίας του ΤΕΕ, ο οποίος έχει το 49% της εταιρίας «Κισσός», ενώ το 51% έχει ο Δήμος Πυλαίας-Χορτιάτη ως καθολικός διάδοχος της πρώην Κοινότητας Χορτιάτη. Η υπόθεση φάνηκε πως χάθηκε οριστικά για την «Κισσός», όταν το 2006 ακυρώθηκαν οι οικοδομικές άδειες, ενώ ήδη από το 1999 το ΣτΕ είχε ουσιαστικά ακυρώσει την πολεοδόμηση μέσω ΖΕΠ.
Ωστόσο, η Διοίκηση «παρέλειψε» να ακυρώσει και τυπικά το διάταγμα της ΖΕΠ. Πάνω σε αυτή την παράλειψη πάτησε ο μέχρι πρότινος «προστάτης των δασών» και νυν υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Καλαφάτης και ενσωμάτωσε φωτογραφική διάταξη «ξεπλύματος» του Κισσού στον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο «Διαδικασία Οριοθέτησης και ρυθμίσεις θεμάτων για τα υδατορέματα-ρυθμίσεις Πολεοδομικής νομοθεσίας».
Έτσι, ο υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Καλαφάτης ικανοποίησε και το αίτημα της απερχόμενης δημοτικής αρχής Πυλαίας-Χορτιάτη που θρασύτατα πριν περίπου ένα χρόνο, επικαλέστηκε ακόμα και το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη από τους ναζί για να δικαιολογήσει αίτημα εξαίρεσης της έκτασης του Κισσού από τις αναδασωτέες εκτάσεις. Η Θεσσαλονίκη, όπως και η χώρα συνολικά δεν μπορεί να ανεχθεί καμία απώλεια των περιαστικών δασών, ιδιαίτερα τώρα που οι κλιματικές αλλαγές, σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών (αιθαλομίχλη) δημιουργούν σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των πολιτών. Πολύ περισσότερο όταν αυτές αφορούν μια μεταβολή χρήσης, με σκοπό την κερδοσκοπία και την επίδειξη πλουτισμού μιας μικρής μειοψηφίας. Δεν είναι, επίσης, δυνατό να γίνεται δεκτό σε ευρωπαϊκό κράτος δικαίου, να χρησιμοποιείται η νομοθετική εξουσία για να ξεπλύνει τις καταδικασμένες από τη Δικαιοσύνη αμαρτίες της εκτελεστικής.
Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται, επειγόντως, περισσότερα δάση μέσα και γύρω από την πόλη. Η περιοχή του Κισσού (Ισενλί) είναι σημαντική για τη διατήρηση του φυσικού χαρακτήρα ολόκληρου του Χορτιάτη, αλλά και την υδρονομική προστασία των χαμηλότερων από αυτή περιοχών, όπως η Θέρμη και η περιοχή του αεροδρομίου. Τυχόν πολεοδόμησή της θα προκαλέσει ανεπανόρθωτο κατακερματισμό του περιαστικού τοπίου της Θεσσαλονίκης, με προφανή κίνδυνο να ενταθούν οι ορέξεις για νέες πολεοδομήσεις.
Ο Χορτιάτης, μαζί με την περιαστική αγροτική και δασική γη γύρω από τη Θεσσαλονίκη, πρέπει να προστατευθούν από πάσης φύσεως «αξιοποιήσεις» και να αποτελέσουν μια ολοκληρωμένη, συνεκτική ζώνη δραστηριοτήτων γεωργίας, κτηνοτροφίας, δασοπονίας, ήπιων δραστηριοτήτων αναψυχής στη φύση και διατήρησης της βιοποικιλότητας και των πολιτιστικών στοιχείων που απαντούν σε αυτή.
* Ο Πέτρος Κακούρος είναι μέλος της Γραμματείας Τμ. Οικολογίας και Περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ
Αναδημοσίευση από τον Δρόμο της Αριστεράς.