Χωρίς πόσιμο νερό, κατάλληλη ένδυση και εκτεθειμένοι στις κακές καιρικές συνθήκες εκατοντάδες πρόσφυγες από εμπόλεμες χώρες (Συρία, Αφγανιστάν κ.α.) έχουν εγκαταλειφθεί σε ένα μικρό χωριό του Κιλκίς στην Ειδομένη κοντά στα σύνορα προσπαθώντας με κάθε τρόπο να επιβιώσουν αναζητώντας παράλληλα έναν τρόπο για να φτάσουν στον προορισμό τους τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Άνθρωποι που άφησαν τα σπίτια τους προκειμένου να ξεφύγουν από τον πόλεμο αναγκάζονται είτε να υποστούν άγριους ξυλοδαρμούς από τους συνοριοφύλακες των Σκοπίων είτε να συνωστίζονται στον σταθμό για να βρουν μια χαραμάδα στα εμπορικά τρένα για να φύγουν. Κάποιοι από αυτούς διακινδυνεύουν ακόμη και την ζωή τους για να περάσουν τα σύνορα όπου τους περιμένει ένας μεταφορέας ο οποίος έναντι αδράς αμοιβής θα τους μεταφέρει μέχρι κάποιο σημείο για να ξεκινήσουν πάλι το ατελείωτο ταξίδι προς την Ευρώπη. Ένα ταξίδι γεμάτο βάσανα, σε μια Ευρώπη όπου και εκεί οι πρόσφυγες βρίσκονται εντελώς απροστάτευτοι χωρίς νομική βοήθεια αντιμέτωποι με την απέλαση, τις σκούπες, τον εγκλωβισμό σε χώρες όπως η Ελλάδα και την κράτηση σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ακόμη και ναυάγια όπως αυτά στην Λαμπεντούζα και το Φαρμακονήσι.
Την προηγούμενη εβδομάδα μέλη της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης επισκέφθηκαν την Ειδομένη διαπιστώνοντας τις άθλιες συνθήκες επιβίωσης των προσφύγων πολλών εκ των οποίων είναι γυναίκες και παιδιά.
Τραγική χαρακτηρίζει την κατάσταση η Ζαχαρούλα Βεζίρη, μέλος της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας που συμμετείχε στην επίσκεψη στο χωριό αυτό όπου μοιράστηκαν είδη πρώτης ανάγκης στους πρόσφυγες. “Άνθρωποι που κοιμούνται δίπλα στο ποτάμι, κάτω από τα δένδρα, μέσα στην υγρασία, χωρίς κουβέρτες και ζεστά ρούχα, χωρίς νερό και φαγητό” είναι η εικόνα που αντίκρυσε η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης. Οικογένειες και παιδιά που περπάτησαν περισσότερες από 6 ώρες στα σύνορα, με την ταλαιπωρία να αναγράφεται στα πρόσωπά τους πολλοί από αυτούς χτυπημένοι βάναυσα. Στην Ειδομένη υπάρχει ένα πολύ μικρό κρατητήριο όπου κάτω από άθλιες συνθήκες κυρίως λόγω χωρητικότητας, κρατούνται προσωρινά οι πρόσφυγες. Όταν τους αφήνουν ελεύθερους ξεκινούν ξανά το περπάτημα επί 7 ώρες προς τα σύνορα. Όλοι έχουν ανάγκη για ανθρώπινη επικοινωνία, να μιλήσουν να πουν την ιστορία τους. Οι συνθήκες στα χωράφια που ζούν γίνονται όλο και πιο δύσκολες. Σύμφωνα με πληροφορίες, πριν τρεις εβδομάδες συνοριοφύλακες έκαψαν ακόμη και τα παραπήγματα που είχαν στήσει προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν από το κρύο.
Τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει οι μεταναστευτικές ροές τονίζει ο Ν. Σώχαλης, δικηγόρος και μέλος επίσης της Αντιρατσιστικής. “Ο μεγαλύτερος όγκος του μεταναστευτικού ρεύματος έρχεται πλέον μέσω θαλάσσης όπου οι μετανάστες και οι πρόσφυγες είτε συλλαμβάνονται στα νησιά, είτε στην Αθήνα. Οι περισσότεροι κατευθύνονται προς την Β. Ευρώπη (Γερμανία, Σουηδία, Νορβηγία) σε χώρες εντάσεως εργασίας όπου ελπίζουν να βρουν κάποια δουλειά. Όταν συλλαμβάνονται είτε λαμβάνουν ένα διοικητικό έγγραφο να αποχωρήσουν οικειοθελώς σε 30 μέρες από την χώρα είτε αν προέρχονται για πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές παίρνουν αναστολή απέλασης χωρίς όμως άλλα δικαιώματα για το διάστημα ενός εξαμήνου. Στο διάστημα αυτό προσπαθούν μέσα από πεδινές περιοχές να ακολουθήσουν τις γραμμές των τρένων για να φύγουν από τα Σκόπια, Σερβία. Αν έχουν κάποια χρήματα τότε θα πληρώσουν τους μεταφορείς όπου θα τους μεταφέρουν σε κάποια διπλανή χώρα αν όχι θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι τριών μηνών περίπου με τα πόδια για να φτάσουν σε κάποια χώρα της Βόρειας Ευρώπης” αναφέρει χαρακτηριστικά. Υπάρχει, σύμφωνα με τον Ν. Σώχαλη και η περίπτωση της τυφλής μεταναστευτικής ροής όπου οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν γνωρίζουν ακριβώς που θέλουν να πάνε αλλά ακολουθούν άλλους. Κάθε φορά που τους συλλαμβάνουν στα σύνορα, τους επιστρέφουν πίσω στην χώρα υποδοχής στην Ελλάδα (σε εφαρμογή του Δουβλίνο ΙΙ) όπου μένουν εγκλωβισμένοι σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη και κάθε φορά ξαναξεκινούν την ίδια προσπάθεια φυγής από την χώρα μας.
Ήδη πολλοί από αυτούς βρίσκονται εδώ και καιρό εντελώς παρατημένοι στην Θεσσαλονίκη τριγυρνούν στις πλατείες της πόλης άστεγοι χωρίς βασικά είδη ανάγκης και χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται ουσιαστικά για την επιβίωσή τους. Όπως είναι εξάλλου γνωστό δεν υπάρχει καμια δομή φιλοξενείας για πρόσφυγες στην πόλη μας ούτε όμως και εκείνες οι διαδικασίες που θα μπορούσαν να τους προσφέρουν νομιμοποίηση διαμονής και ταξιδιωτικά έγγραφα για να φύγουν από την Ελλάδα. Αν μάλιστα, όπως σημειώνει ο Ν. Νικίσιανης, μέλος της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας λήξει η αναστολή απέλασης τότε θα βρεθούν κρατούμενοι υπό άθλιες συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ξάνθη και άλλου.
«Το σημαντικό είναι ότι ένας μεγάλος αριθμός προσφύγων από την Συρία βρίσκεται στην πόλη μας επιθυμώντας να φύγει προς την Μακεδονία. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης οφείλει να φροντίσει τους ανθρώπους αυτούς φιλοξενώντας τους στα δεκάδες εγκαταλελειμμένα κτίρια. Η κοινωνία της πόλης πρέπει επίσης έμπρακτα να δείξει την αλληλεγγύη της. Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα δεν είναι μόνο η ανακούφιση των αστέγων αλλά κυρίως το να ανοίξουν τα σύνορα, να καταργηθούν οι ευρωπαϊκές συνθήκες που μετατρέπουν την Ελλάδα σε ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης και να δοθεί το δικαίωμα στους πρόσφυγες να ζητήσουν άσυλο στην χώρα που αυτοί επιθυμούν» τονίζει τέλος ο Ν. Νικίσιανης
Χθες η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία πραγματοποίησε μια μεγάλη συνέλευση με κύριο θέμα την επιτακτική ανάγκη να ξανανοίξει η συζήτηση για τα σύνορα, τα ταξιδιωτικά έγραφα, το ανθρωπιστικό και το πολιτικό άσυλο αλλά και την ανυπαρξία υποδομών φιλοξενίας προσφύγων στην χώρα μας. «Αυτοί οι δρόμοι, τα σχολεία και τα πάρκα μας χωρούν όλους μας» γράφει μεταξύ άλλων η αφίσα της Αντιρατσισικής Πρωτοβουλίας που ξεκινάει για ακόμη μια φορά έναν αγώνα ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας και τον φασισμό απ`όπου και αν προέρχεται.
Σταυρούλα Πουλημένη