Πρακτικές απαρτχάιντ καταγγέλλουν ότι έφερε ο νέος ιδιοκτήτης των οικοπέδων της Φίλκεραμ οι εργαζόμενοι στην πρώην ΒΙΟΜΕ. Όπως αναφέρουν «φέροντας μεγάλη αλαζονεία και με συνήθειες άλλων καθεστώτων, (ενεργεί στην Νότιο Αφρική) ξεκίνησε να ξηλώνει τα καταγεγραμμένα μηχανήματα, δίνοντας εντολή σε εργολάβους scrap, μη σεβόμενος την δικαστική διαδικασία που επίκειται».
Διαβάστε ολόκληρη την καταγγελία:
Ο νέος ιδιοκτήτης των οικοπέδων της Φίλκεραμ μαζί με το επενδυτικό κεφάλαιο, φέρνει μαζί του και τις πρακτικές του απαρτχάιντ (ερχόμενος από την νότιο Αφρική) στην Ελλάδα.
Εμείς οι εργαζόμενοι στην πρώην ΒΙΟΜΕ και επί έντεκα χρόνια φύλακες όλων των κινητών περιουσιακών στοιχείων της εγκαταλελειμμένης ΒΙΟΜΕ, με την συμβουλή των δικηγόρων μας, κάναμε μια αναγνωριστική αγωγή για να αποδοθούν τα μηχανήματα που ούτως ή άλλως δουλεύαμε επί δέκα χρόνια στο φυλασσόμενο εργοστάσιο, για τις χρωστούμενες απαιτήσεις μας.
Σεβόμενοι τα δικαστήρια δεν πειράξαμε τίποτα μέχρι να βγει η απόφαση που θα μας δίνει το δικαίωμα αυτό.
Αντίθετα ο νέος ιδιοκτήτης φέροντας μεγάλη αλαζονεία και με συνήθειες άλλων καθεστώτων, (ενεργεί στην Νότιο Αφρική) ξεκίνησε να ξηλώνει τα καταγεγραμμένα μηχανήματα , δίνοντας εντολή σε εργολάβους scrap, μη σεβόμενος την δικαστική διαδικασία που επίκειται.
Βέβαια σε αυτές του τις πράξεις έχει σύμμαχο και την κρατική εξουσία που του δίνει το δικαίωμα αυτό, μιας και όταν ήταν να μας διώξει από τον χώρο, αυτή του παραχώρησε άπειρες αστυνομικές δυνάμεις διαφόρων χρωματικών και ενδυματολογικών επιλόγων (δυο κλούβες ΜΑΤ πράσινους , Πολλούς ΟΠΚΕ μαύρους και άπειρους ασφαλίτες με πολιτικά). Φυσικά χωρίς καμιά ισχύ αυτών που φωνασκούν οι συνδικαλιστές των ΜΑΤ ότι δεν θα ενεργούν για λογαριασμό ιδιωτών π.χ. Χαλυβουργεία, Μαλαματίνα, ΒΙΟΜΕ.
Αντίθετα εμείς προσπαθήσαμε να μιλήσουμε πρώτα στους εργαζόμενους, ώστε να σταματήσουν γιατί περιμένουμε δικαστική απόφαση. Σταμάτησαν μέχρι την στιγμή που ο security της εταιρίας (εντολοδόχος του νέου ιδιοκτήτη) τους έδωσε εντολή να συνεχίσουν την δουλειά τους. Προειδοποιήσαμε ότι θα αναγκαστούμε να φωνάξουμε την αστυνομία και το κάναμε όταν είδαμε ότι δεν σταματούν. Η αστυνομία που έφτασε μετά από σαράντα λεπτά (άμεση δράση) μας είπε πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα εκτός από μια σύσταση και ότι έχει καταγραφεί το συμβάν και να πάμε στο αστυνομικό τμήμα της Πυλαίας για να κάνουμε ότι μας συμβουλέψουν οι δικηγόροι μας. Αυτό και κάναμε, πήγαμε στο Α.Τ. Πυλαίας με σκοπό να καταθέσουμε μήνυση. Ο Α.Υ. προσπάθησε να μας αποτρέψει λέγοντας ότι θέλει να μας προστατεύσει από τυχόν στραβοπατήματα. Τελικά με πολύ κόπο και βάσανα μας πήρε κατάθεση (μην υποσχόμενος τίποτα μιας και την εντολή πρέπει να την δώσει ο εισαγγελέας). Φυσικά δεν έγινε τίποτα και η απάντηση στον δικηγόρο μας ήταν “δεν μπορούμε να τον σταματήσουμε και αν βγει το δικαστήριο υπέρ μας είναι υποχρεωμένος να μας αποζημιώσει”. Όσο υποχρεωμένο ήταν και το πρώην αφεντικό μας.
Αυτά είναι τα γεγονότα όπως συνέβησαν. Τώρα όσον αφορά το παρασκήνιο της υπόθεσης,
δεν ξέρουμε τι υποσχέσεις δόθηκαν από μεριάς εξουσίας για να έρθει αυτός ο κεφαλαιοκράτης στην Ελλάδα και ούτε μας είναι απαραίτητο να μάθουμε, αν και ανήκουμε σε μια “ευρωπαϊκή χώρα” που υποτίθεται πως όλα γίνονται με διαύγεια. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη (σε παρόμοια εργοστάσια) σε Ιταλία και Γαλλία όταν οι ιδιοκτήτες των μηχανημάτων και των εργοστασίων προσπάθησαν να απομακρύνουν τα μηχανήματα, το κράτος απέτρεψε την ενέργεια λέγοντας πως μπορούν να πάνε το εργοστάσιο όπου θέλουν αλλά όχι τα μηχανήματα, που όπως γνωρίζουμε όλοι είναι αγορασμένα με επενδυτικά κεφάλαια (δανικά) και ξοφλημένα (αν είναι ξοφλημένα) από τον κόπο των εργαζομένων. Αλλά αυτά συμβαίνουν σε ευρωπαϊκές χώρες!
Όπως είπε και ένας υπουργός “εμείς δεν είμαστε Μπανανία και υπάρχουν νόμοι”, μα και στις μπανανίες υπάρχουν νόμοι απλά είναι ελαστικοί! Εδώ συμβαίνει το ακόμα χειρότερο ότι όποιος έρχεται να επενδύσει φέρνει και τους δικούς του νόμους ανάλογα με το από που προέρχεται και στην περίπτωσή μας από την Νότιο Αφρική και από ένα καθεστώς απαρτχάιντ που επέτρεπε να τσαλαπατούν και να σκοτώνουν ανθρώπους διαφορετικού χρώματος (αγωνιζόμενους εργαζόμενους) για να αποκτήσουν τα τεράστια κεφάλαια που έχουν σήμερα.
Εμείς οι πρώην εργαζόμενοι στην ΒΙΟΜΕ και αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι στην Σ. Ε. ΒΙΟΜΕ θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το δίκιο των εργαζομένων, των αποκλεισμένων, των περιθωριοποιημένων και χωρίς καμιά διάκριση βάση χρώματος φυλής ή φύλου!
