Tου Παντελη Μπουκαλα
Για την ποινικοποίηση ακόμα και του πιο άδολου κομπλιμέντου στις Ηνωμένες Πολιτείες μάς έχουν προϊδεάσει αρκετές ταινίες του Χόλιγουντ, που δείχνουν πόσο εύκολα ο θεσμοθετημένος πουριτανισμός, τόσο υποκριτικός, μετατρέπεται σε εκβιαστικό εμπόριο, αφήνοντας άθικτο τον «πολιτισμό του αρσενικού» και τους άγραφους νόμους του. Του Παλαιού Κόσμου εμείς, οι Ευρωπαίοι, απολαμβάνουμε την υποκρισία με τον δικό μας τρόπο. Αίφνης, θεωρούμε υποχρέωσή μας, έναντι του θρυλούμενου φιλελεύθερου πνεύματός μας, να μετράμε σαν απολύτως φυσικό τον γάμο ενός μεσήλικου ηγέτη με μια κυρία που δεν έχει ούτε τα μισά του χρόνια, κρίνοντας ότι ο έρωτας γεννήθηκε μόνο από τη γοητεία. Τι θα λέγαμε όμως αν τα πράγματα (τα φύλα και οι ηλικίες δηλαδή) ήταν αντίστροφα, αν μεσήλικη αξιωματούχος της πολιτικής ή της οικονομίας συνήπτε δεσμό με άνδρα που σε κάθε δύο Μάηδές της αντιπαρατάσσει έναν μόνο δικό του; Δεν υπάρχει καν ερώτημα: Δημόσια και ιδιωτικά, σοβαρά και αστειευόμενοι, θα σέρναμε τα εξ αμάξης στο «αταίριαστο ζευγάρι», ή μάλλον στο θηλυκό μόνο μέλος του.
Ολα τούτα, ήθη και αντιλήψεις, ξανάρθαν στο προσκήνιο με την υπόθεση Στρος – Καν. Και σκέφτομαι πως αν δεν είχε μεσολαβήσει το Μνημόνιο, αν δηλαδή δεν μας καθοδηγούσε η αντιπάθεια για τον πρώην διευθυντή του ΔΝΤ, δύσκολα θα αποφεύγαμε να πούμε, δημόσια ή ιδιωτικά, στα σοβαρά ή αστειευόμενοι, ό, τι λέμε και ό, τι πιστεύουμε συνήθως: πως η κυρία τα ’θελε και τα προκάλεσε, ο δε κύριος θα ήταν βλαξ αν αρνιόταν την προσφορά. Η ενοχοποίηση του ίδιου του θύματος είναι από τα «κεκτημένα» του πολιτισμού μας, θυματοποίηση που δεν μένει στο επίπεδο της φραστικής απαξίωσης, αλλά αρκετά συχνά μεταφράζεται και σε δικαστικές αποφάσεις, όπου η βιασθείσα ή δεν δικαιώνεται ή τιμωρείται, με το πρόσχημα ότι «προκάλεσε την επίθεση» επειδή ήταν έτσι ή αλλιώς ντυμένη και βαμμένη. Αν ξανακούσει κανείς προσεχτικά το πρόσφατο κήρυγμα του κ. Ανθιμου, με θέμα τις περιπέτειες του Στρος – Καν, δύσκολα θα συμπεράνει ότι ο μητροπολιτικός στόχος ήταν να εκφράσει τη συμπόνια του προς το θύμα, την καμαριέρα.
Μαθαίνουμε τώρα ότι ο κ. Στρος – Καν, για να υπερασπίσει την υπόληψή του και τα λείψανα της καριέρας του, προσέλαβε εταιρεία υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών για να ερευνήσει εξονυχιστικά το παρελθόν της καμαριέρας, αναζητώντας στοιχεία ικανά να πλήξουν την αξιοπιστία της. Και επειδή ουδείς δικαιούται στέφανο αγιοσύνης, μπορεί να βρουν σκαλίζοντας ότι στη νιότη της ερωτοτρόπησε πριν παντρευτεί ή οτιδήποτε άλλο «επιβαρυντικό». Με πρώτο δεδομένο την ευρηματικότητα κάθε «εταιρείας πληροφοριών» και δεύτερο τις πάγιες παραδοχές του πολιτισμού μας, δεν είναι καθόλου απίθανο να βρεθεί τελικά δικαζόμενη. Ωστε να μάθουν όλες οι βιαζόμενες, κακοποιούμενες ή παρενοχλούμενες να επιλέγουν τη σιωπηρή ανοχή.
αναδημοσίευση από την Καθημερινή