Δεν ήταν μόνο οι δρόμοι της Αθήνας, όπου σήμερα το μεσημέρι χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν. Οι δράσεις και οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης έχουν επεκταθεί και μαζικοποιηθεί σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, έστω και την ύστατη ώρα, η κοινωνική κίνηση είναι αυτή που αναγκάζει, όσους μέχρι σήμερα επέλεγαν τη σιωπή μπροστά στο κλίμα τρομοκρατίας που έχει στήσει η κυβέρνηση, να πάρουν θέση.
Με τους γιατρούς του νοσοκομείου Λαμίας να αρνούνται πεισματικά να προβούν σε πράξεις που έρχονται σε αντίθεση με τη συνειδητή επιλογή του απεργού πείνας να μη σιτιστεί και να μη δεχθεί ορό, με την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας να μην επιθυμεί μία εκδικητική καταδίκη σε θάνατο -κάτι που αντικατοπτρίζεται ακόμα και σε δηλώσεις στελεχών του κυβερνώντος κόμματος-, μένουν λίγες ημέρες ή και ώρες για να δούμε το πού θέλει να φτάσει αυτή την υπόθεση ο στενός κυβερνητικός πυρήνας.
Αιφνιδιαστική συγκέντρωση στο νοσοκομείο της Λαμίας
Αργά το απόγευμα του Σαββάτου 27 Φεβρουαρίου, αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες από τη Λαμία και τη Λάρισα πραγματοποίησαν αιφνιδιαστική συγκέντρωση έξω από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται φρουρούμενος ο απεργός πείνας φωνάζοντας συνθήματα συμπαράστασης. 15 άτομα προσήχθησαν από την αστυνομία και τους επιβλήθηκαν πρόστιμα για άσκοπη μετακίνηση…
Διαδήλωση εκατοντάδων αλληλέγγυων στο Βερολίνο
Παρεμβάσεις και συγκεντρώσεις αλληλεγγύης έχουν γίνει κυρίως έξω από πρεσβείες και προξενεία της Ελλάδας σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, ενώ σήμερα πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο, όπου πριν λίγες ημέρες είχε πραγματοποιηθεί και κατάληψη του ελληνικού προξενείου.
Δήλωση Διονύση Τεμπονέρα
Σε μία βαρύνουσα, για πολλούς και προφανείς λόγους, δήλωση προχώρησε ο γιος του Νίκου Τεμπονέρα, Διονύσης στην σελίδα του στο Facebook και την οποία αναδημοσιεύουμε αυτούσια:
«Με τον Δημήτρη Κουφοντίνα, μας χωρίζει ένα ιδεολογικό χάος. Εμείς, ανήκουμε σε εκείνους που σέβονται απεριόριστα την ανθρώπινη ζωή και χωρίς κουκούλες και κρυψώνες, με τα πρόσωπά μας γυμνά και στο φως, επιλέγουμε να δίνουμε τις μάχες μας στην κοινωνία με τις ιδέες, τη λαλιά μας και το βλέμμα μας πεντακάθαρο.
Μας το δίδαξε αυτό ο Νίκος Τεμπονέρας, μπροστά από το σχολείο της Πάτρας, όταν έθεσε το κρανίο του, στη διάθεση των μαθητών του, στη διάθεση της παιδείας και της δημοκρατίας. Έτσι πορευτήκαμε, έτσι μάθαμε, έτσι πηγαίνουμε στη ζωή.
Εμείς ανήκουμε στη γενιά του Νίκου Τεμπονέρα.
Ανήκουμε στη γενιά, της Αθηνάς Τεμπονέρα, της συζύγου του δολοφονημένου καθηγητή, που όταν ο Γιάννης Καλαμπόκας ζήτησε την αναίρεση της ισόβιας καταδίκης του, από τον Άρειο Πάγο, για να αποφυλακιστεί 6 χρόνια μετά την φυλάκισή του, δήλωνε ότι: “Δυστυχώς 6 χρόνια μετά, νιώθω, νιώθουμε, τη σιδερένια φτέρνα της προστασίας, να πατά απειλητικά πάνω στο μνήμα του αείμνηστου Νίκου Τεμπονέρα. Από ελάχιστο σεβασμό στη μνήμη του Νίκου Τεμπονέρα στα παιδιά μου, στις χιλιάδες του κόσμου αλλά και στους δικαστές που στάθηκαν όρθιοι τιμώντας τον ρόλο τους και τη συνείδησή τους δεν ΠΑΡΙΣΤΑΜΑΙ ως πολιτικός ενάγουσα, ούτε διορίζω συνηγόρους πολιτικής αγωγής. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του”.
Η πολιτική καταδίκη και όχι η φυσική εξόντωση του Γιάννη Καλαμπόκα, στάθηκε πιο σημαντική, από το να πεθάνει ο δολοφόνος στη φυλακή.
Έτσι και εμείς μάθαμε να μην μισούμε, να αγαπάμε τη ζωή και αγωνιζόμαστε, για το δίκιο των ανθρώπων.
Ο κόσμος για τον οποίο αγωνιζόμαστε εμείς, δεν δολοφονεί, δεν μισεί και δεν εκδικείται.
Εμείς «δεν ανεβήκαμε στα κάγκελα», όταν ο Γιάννης Καλαμπόκας, ζήτησε να εκτίσει την ποινή του στις αγροτικές φυλακές του Βόλου.
Εμείς δεν πήραμε κανένα «σαρανταπεντάρι», όταν ο δολοφόνος μετά από μόλις 6 χρόνια, αποφυλακίστηκε και έπινε τσίπουρα με τους «συναγωνιστές του», από τη Χρυσή Αυγή.
Εμείς δεν σηκώσαμε ποτέ το χέρι μας, παρά μόνο, για να σφίξουμε τις γροθιές μας.
Τριάντα χρόνια μετά, οι ηθικοί και πολιτικοί αυτουργοί της δολοφονίας Τεμπονέρα, προετοιμάζουν την φυσική εξόντωση(δια παραλείψεως) του απεργού πείνας, κρατούμενου, Δημήτρη Κουφοντίνα, που ζητά την εφαρμογή ενός άδικου νόμου.
Διαφέρουμε κ. Μητσοτάκη και κ. Μπακογιάννη.
Εμείς επιλέξαμε να μείνουμε θύματα, για να μην υπάρξουν άλλα θύματα.
Θύτες δεν γίναμε ποτέ…»
Αλέξης Τσίπρας: «Απευθύνω έκκληση στην κυβέρνηση να αλλάξει τη στάση της.»
Σε δήλωση όμως προχώρησε και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας στην οποία αναφέρει:
«Η ζωή του καταδικασμένου για τρομοκρατία Δημήτρη Κουφοντίνα, σύμφωνα με τους γιατρούς, κρέμεται από μία κλωστή. Απευθύνω, αυτήν την ύστατη ώρα, έκκληση στην κυβέρνηση να αλλάξει τη στάση της, για να μην κοπεί.
Η ανθρώπινη ζωή σε ένα κράτος δικαίου αποτελεί ύψιστο αγαθό. Ακόμα και όταν πρόκειται για καταδικασμένους επειδή δεν τη σεβάστηκαν.
Η Δημοκρατία, άλλωστε, είναι ισχυρή όταν έχει νόμους που ισχύουν για όλους και δεν εκδικείται.»
Και το ΚΙΝΑΛ ζητάει από την κυβέρνηση το αυτονόητο
Στην εξής δήλωση όμως προχώρησε και ο Παύλος Χρηστίδης από το ΚΙΝΑΛ: «Στην υπόθεση της απεργίας πείνας του Δ. Κουφοντίνα, η Κυβέρνηση αυτοπαγιδεύτηκε στους δικούς της άστοχους χειρισμούς. Δική της είναι η νομοθετική διάταξη για την μεταγωγή του στη φυλακή αρχικής κράτησης (Κορυδαλλός).
Τα δε, μετέπειτα διαδικαστικά τεχνάσματα (επίκληση κορονοϊού) την εκθέτουν ακόμα περισσότερο.
Η Δημοκρατία τιμωρεί, δεν εκδικείται, δεν εκβιάζεται. Η κυβέρνηση δεν πρέπει να αφήσει ένας στυγερός, κατά συρροή δολοφόνος, αμετανόητος τρομοκράτης, να γίνει δήθεν σύμβολο αγωνιστικότητας.
Η Κυβέρνηση -που δημιούργησε το πρόβλημα- οφείλει να βρει λύση, ώστε να αποφευχθεί ο θάνατός του από απεργία πείνας».
Κείμενο του Σάββα Ξηρού: «Καμία πλευρά δε μείνει αλώβητη από πιθανό θάνατο του Δ. Κουφοντίνα»
Σε κείμενό του, που δημοσίευσε η ιστοσελίδα tetartopress.gr ο πολυτραυματίας και συγκατηγορούμενος του Δ. Κουφοντίνα, Σάββας Ξηρός σημειώνει:
«Είναι οξύμωρο να βλέπεις αναρχικούς, αριστερούς και «τρομοκράτες» να υπερασπίζονται την εφαρμογή της νομιμότητας του κράτους δίκαιου, την ίδια στιγμή που αυτά παραβιάζονται κατάφωρα και εκδικητικά από τους εντεταλμένους κρατούντες και υποτιθέμενους θεματοφύλακες της «τάξης». Πρόκειται για το απόλυτο πολιτικό παράδοξο που συμπληρώνει όλα τα πολιτικά παράλογα που ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Αν ο νόμος εφαρμόζεται κατά περίπτωση ή μόνο επιλεκτικά τότε δεν υπάρχει νόμος.
Οι ποινές έχουν θεσπιστεί για τους παραβάτες αφού οι νομοταγείς ποτέ δεν συναντάν το νόμο απέναντί τους. Ολόκληρος ο Ποινικός Κώδικας είναι γραμμένος για να δίνει το μέτρο της τιμωρίας στους παραβάτες.
Το ίδιο και η εφαρμογή του Σωφρονιστικού Κώδικα για όλους τους κρατούμενους χωρίς εξαιρέσεις, ανεξάρτητα ποινής, φρονήματος, ιδεολογίας.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, οι κρατούντες όλα αυτά τα θεωρούν ψιλά γράμματα, αγνοώντας επιδεικτικά την ευθύνη για τα αυτονόητα της ισονομίας στο υποτιθέμενο κράτος δικαίου που ευαγγελίζονται με κάθε ευκαιρία.
Στην περίπτωση, μάλιστα, του Δημήτρη Κουφοντίνα αυτά αποτελούν σημαία ευκαιρίας για την εκδικητική καταπάτηση κάθε έννοιας δίκαιης μεταχείρισης ενός κρατούμενου που για δεκαεννιά χρόνια εντός της φυλακής όχι μόνο δεν έδωσε κανένα δικαίωμα, όχι μόνο δεν προκάλεσε, αλλά βρέθηκε στο μεγαλύτερο διάστημα κράτησής του σε καθεστώς εξαίρεσης και απομόνωσης.
Η απεργία πείνας προϋποθέτει θεωρητικά να έχεις απέναντί σου ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την εφαρμογή της ισονομίας με τις ανάλογες κοινωνικές και ανθρωπιστικές ευαισθησίες όπως απορρέουν από τον ίδιο τον Σωφρονιστικό Κώδικα. Αντί για αυτό, έχουμε απέναντί μας πολιτικά και κοινωνικά «χοντρόπετσους» που αδιαφορούν πλήρως για την εφαρμογή ακόμα και των φωτογραφικών διατάξεων που οι ίδιοι ψηφίζουν, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως αυτό που κάνουν δεν είναι τίποτα περισσότερο από το να δικαιολογούν τη δράση της οργάνωσης. Η προσχεδιασμένη μεταγωγή – απαγωγή, ουσιαστικά η αιτία που οδήγησε τον Δημήτρη Κουφοντίνα στην απεργία πείνας, αποτελεί μια προμελετημένη κρατική δολοφονία.
Αυτό που συντελείται σε βάρος του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα επιβεβαιώνει ότι είχε δίκιο όταν επέλεξε, τότε, το δρόμο της λαϊκής αντίστασης και σύγκρουσης.
Για να προλάβω τα κοράκια των εντεταλμένων της δημοσιογραφικής εξουσίας που θα μιλήσουν για δήλωση αμετανόητου «τρομοκράτη» προς το πρόσωπό μου, να ενημερώσω ότι δεν υποστηρίζω σήμερα καμία οργάνωση η οποία από καιρό έχει εκλείψει. Ακόμα κι αν αυτή υποστήριζε με τις πράξεις της, τη νομιμότητα τού να τα βάζεις με όσους εγκληματούσαν μένοντας οι ίδιοι ατιμώρητοι. Όχι ότι η οργάνωση δεν έκανε λάθη, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης να συζητηθεί. Άλλωστε γι’ αυτό εκτείουμε αγόγγυστα τις ανάλογες ποινές.
Τη στιγμή, λοιπόν, που εν γνώση τους αυθαιρετούν εις βάρος ενός κρατούμενου, υπερβαίνοντας τις ποινικές αξιώσεις που απαιτεί ο Σωφρονιστικός Κώδικας, θέτουν αυτόματα σε δράση το νόμο της κρατικής αυτοδικίας. Όχι με τη νομική έννοια, αλλά με αυτή που απορρέει από την ακόρεστη εκδικητική μορφή του τέρατος της εξουσίας που υπηρετούν.
Μαζί με τον αδελφό μου Χριστόδουλο είχαμε κρίνει πως δεν έπρεπε να μιλήσουμε ώστε να μη δώσουμε τροφή στα καλοταϊσμένα δημοσιογραφικά, και όχι μόνο, κοράκια που υπηρετούν το σημερινό καθεστώς, θολώνοντας το τοπίο, παρακάμπτοντας ή επισκιάζοντας έτσι, αυτούς που υποστηρίζουν την αστική νομιμότητα και το αίτημα μεταγωγής του απεργού πείνας. Αυτήν την υστάτη στιγμή δεν ξέρω αν έχει νόημα, όμως, να σιωπούμε άλλο.
Στηρίζοντας το δίκαιο αίτημα μεταγωγής του Δημήτρη Κουφοντίνα στον Κορυδαλλό, εγώ και ο αδελφός μου Χριστόδουλος Ξηρός, δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα ζωής του απεργού πείνας και την αμέριστη συμπαράστασή μας στην οικογένειά του.
Η δικαίωση του Δημήτρη Κουφοντίνα αποτελεί υπόθεση όλων των κολασμένων που στενάζουν στις βάναυσες συνθήκες κράτησης των σύγχρονων κολαστηρίων των φυλάκων.
Η πολιτική, και όχι μόνο, ευθύνη που θα βαραίνει τη σημερινή κυβέρνηση από τον ενδεχόμενο θάνατο του Δημήτρη Κουφοντίνα δεν πρόκειται να αφήσει αλώβητο κανέναν. Από καμία πλευρά.»
