Ο κριτικός κινηματογράφου Στράτος Κερσανίδης γράφει κάθε εβδομάδα για το alterthess τις νέες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στις κινηματογραφίκές αίθουσες.
ΛΕΥΚΟΣ ΘΕΟΣ
FEHER ISTEN / WHITE GOD
Σκηνοθεσία: Κορνέλ Μουντρούκτσο
Πρωταγωνιστούν: Ζόφια Πσότα, Σάντορ Ζότερ, Λίλι Μονόρι, Λίλι Χόρβατ, Λάσλο Γκάλφι, Έρβιν Νάγκι, Σάλμποτς Τούροτζι, Μπόντι
Η ταινία του Μούντρουκτσο η οποία “άνοιξε” το 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με τρόπο αλληγορικό σχολιάζει το σύγχρονο κόσμο των κοινωνικών ανισοτήτων και του ρατσισμού.
Ο ούγγρος σκηνοθέτης ξεκινά την ιστορία του με έναν νέο νόμο ο οποίος έχει ψηφιστεί στη χώρα. Σύμφωνα με αυτόν, η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να εφαρμόσει ένα μέτρο για να ελέγξει την εκτροφή των σκύλων –ανώδυνο φαινομενικά- δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα. Ενώ οι ιδιοκτήτες σκύλων ράτσας πληρώνουν σχετικά χαμηλούς φόρους, η φορολογία για τους ιδιοκτήτες ημίαιμων, κοινώς κόπρων, είναι πολύ υψηλή, σχεδόν δυσβάστακτη. Αυτό οδηγεί στην αύξηση των αδέσποτων καθώς η υψηλή φορολογία αναγκάζει όσους διατηρούν ημίαιμους να τους εγκαταλείπουν στους δρόμους. Κάτι θα συμβεί και με τον Χάγκεν, τον αγαπημένο σκύλο της 13χρονης Λίλι, ο οποίος θα εγκαταλειφθεί από την πατέρα της κοπέλας στο δρόμο. Όμως το κορίτσι δε συμβιβάζεται με την ιδέα κι αποφασίζει να αναζητήσει τον Χάγκεν. Εκείνος με τη σειρά του σε μια προσπάθεια να επιστρέψει στο σπίτι θα ανακαλύψει έναν κόσμο βίας και εκμετάλλευσης. Ένας ζητιάνος θα τον ξεγελάσει με λίγη τροφή και θα τον πουλήσει σε κάποιον που διοργανώνει κυνομαχίες. Θα περιπλανηθεί μαζί με μία αγέλη αδέσποτων στους δρόμους της πόλης κυνηγημένος από τους μπόγιες, θα βρεθεί φυλακισμένος σε ένα εκτροφείο σκύλων κι από εκεί θα καταφέρει να δραπετεύσει μαζί με όλα τα φυλακισμένα σκυλιά. Τότε ο σκληραγωγημένος και εκπαιδευμένος για κυνομαχίες Χάγκεν θα γίνει ο φυσικός ηγέτης τους και θα ξεκινήσει η εξέγερση εναντίον των ανθρώπων. Η ώρα της εκδίκησης έφτασε και μόνον η Λίλι μπορεί να σταματήσει το κακό.
Ένα θαυμάσιο φινάλε, με τη Λίλι να έρχεται αντιμέτωπη με τον Χάγκεν και τους εξεγερμένους συντρόφους του και να ξαπλώνει κάτω, να χαμηλώνει για να βρεθεί στο ίδιο επίπεδο με τα σκυλιά, να μην τα κοιτάζει αφ’ υψηλού.
Η ταινία του Μούντρουτσο αποτελεί μια θαυμάσια πολιτική αλληγορία. Μια ταινία ανατρεπτική από έναν σκηνοθέτη ο οποίος προκαλεί με τη θεματολογία του. Και φυσικά δεν το κάνει ως αυτοσκοπό, όπως συχνά το κάνουν άλλοι συνάδελφοί του. Χρησιμοποιώντας ανθρώπους και σκυλιά, ένα σχήμα σξουσιαστή-εξουσιαζόμενου, ανατέμνει, κατ’ αρχήν, τις ανθρώπινες σχέσεις. Στη συνέχεια επικεντρώνει την προσοχή του και βλέπει κριτικά τις κοινωνικές σχέσεις, τις ανατέμνει, κρίνει αυστηρά την εξουσία. Δημιουργεί μια ιστορία μη ρεαλιστική για να μιλήσει για καταστάσεις πέρα για πέρα αληθινές. Για την άθλια πραγματικότητα εκείνων που ζουν στο περιθώριο και είναι θύματα κάθε λογής διακρίσεων. Και διακρίσεις αυτές είναι πολλών ειδών, λόγω καταγωγής, λόγω χρώματος, λόγω θρησκείας, λόγω φύλου, λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, λόγω οικονομικής κατάστασης. Και πως όλα αυτά αντιμετωπίζονται, πως αλλάζει ο κόσμος; Φυσικά όχι με την αδιαφορία, λέει ο Κορνέλ Μούντρουτσο, αλλά με τη σύγκρουση, με μία εξέγερση η οποία θα δώσει τέλος σε έναν κόσμο αδικίας, ανισότητας και διακρίσεων.
Ζούμε σε μία κοινωνία ευδαιμονισμού και επίπλαστης ευτυχίας, μια κοινωνία καταναλωτισμού και ψεύτικων αναγκών, οικονομικής ισοπέδωσης και πολιτιστικής ομογενοποίησης. Είμαστε οι λευκοί και οι άλλοι είναι οι «νέγροι», ακόμη κι ο θεός μας είναι κατ’ εικόνα και ομοίωσή μας, ένας γέρος, με μια μακριά λευκή γενειάδα, ένας λευκός θεός, ο θεός του δυτικού ανθρώπου που ζει μέσα στις αυταπάτες έχοντας χάσει τον προσανατολισμό του.
Σε σημείωμά του σκηνοθέτης, λέει: « (…) εμπνεύστηκα από τις παράλογες και ολοένα πιο έντονες σχέσεις στη σημερινή κοινωνία μας. Κατά τη γνώμη μου, τα παράλληλα και αμφισβητήσιμα πλεονεκτήματα της παγκοσμιοποίησης, επιτέλεσαν ώστε να δημιουργηθεί ένα σύστημα που θα δίνει πραγματική υπεροχή και προνόμια στον λευκό Δυτικό πολιτισμό, γεγονός από το οποίο επωφελούμαστε όλοι μας. Μετά από όλα αυτά ναι, είμαστε μέλη αυτής της προνομιούχας κοινότητας. Ως εκ τούτου, θέλησα να δημιουργήσω μια ταινία που θα αποτυπώνει μια γεύση από αυτά τα πάθη που μαίνονται στην άλλη πλευρά, επικρίνοντας την απεχθή μας αυτοπεποίθηση, που είναι γεμάτη ψέματα και μονόπλευρες αλήθειες, υποτίθεται υπερασπιζόμενοι τις μειονότητες ενώ στην πραγματικότητα θέλοντας να τις καταστρέψουμε, υποκρινόμενοι ότι δεν επιθυμούμε τις ανισότητες αλλά την ειρήνη και την αρμονική συμβίωση”.
O XΕΙΜΩΝΑΣ
THE WINTER
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κουτσολιώτας
Πρωταγωνιστούν: Βαγγέλης Μουρίκης, Έφη Παπαθεοδώρου, Τεό Αλμπάνης, Ανδρέας Ανδρεόπουλος, Πετρούλα Χρήστου, Μάνος Τζίζεκ
Ένας νεαρός συγγραφέας, ο Νίκος, φεύγει από το Λονδίνο και επιστρέφει στη Σιάτιστα, στο μισοερειπωμένο σπίτι του πατέρα του. Χωρίς να αποκαλύψει στη μητέρα του πως έχει επιστρέψει στην Ελλάδα, η οποία νομίζει πως ζει στο Λονδίνο μια πετυχημένη ζωή, ο Νίκος εγκαθίσταται στο σπίτι προσπαθώντας να γράψει το μυθιστόρημά του αλλά και να ανακαλύψει περισσότερα για το μυστηριώδη θάνατο του πατέρα του αλλά και για τον ίδιο. Κάποιοι από τους χωριανούς τον αντιμετωπίζουν με υποψία, με πρώτο τον παπά, ενώ μια ηλικιωμένη γειτόνισσα του, η Φιλιώ, του προφέρει τη φιλία της. Μια κοπέλα η οποία εργάζεται σε ένα ίντερνετ καφέ θα κερδίσει το ενδιαφέρον του. Στο μεταξύ η καθημερινότητα του νεαρού συγγραφέα συνοδεύεται από φαντάσματα του παρελθόντος που στοιχειώνουν το παρόν. Σύντομα ο Νίκος θα βυθιστεί σε έναν κόσμο μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας.
Η ταινία ξεκινά πολύ καλά, δημιουργώντας πολλές προσδοκίες. Ο σκηνοθέτης δημιουργεί ένα ατμοσφαιρικό περιβάλλον το οποίο ενισχύεται και από την κατάλληλη μουσική που έχουν γράψει οι Active Member. Βοηθούν επίσης τα εξαιρετικά εφέ, ώστε να δημιουργηθεί ένα μυστηριακό κλίμα, ένα περιβάλλον φασματικό μέσα στο οποίο κινείται ο Νίκος.
Το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον, με τον Κουτσολιώτα να αξιοποιεί τόσο την αγάπη του για τη λογοτεχνία τρόμου αλλά και τη γνώση του επάνω στο σινεμά μεγάλων δημιουργών, όπως ο Αντρέι Ταρκόφσκι. Προσωπικά πιστεύω πως ο σκηνοθέτης από ένα σημείο και μετά χάνει το στόχο του και αναλώνεται σε έναν λαβύθρινθο σκηνοθετικών υπερβολών και σεναριακών αδιεξόδων. Δε φαίνεται να δικαιώνονται οι υψηλές προσδοκίες της ταινίας, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως οι δυνατότητες και το ταλέντο του Κωνσταντίνου Κουτσολιώτα δεν μπορούν να κρυφτούν. Κι επειδή δε θέλω να τον αδικήσω, θα κλείσω λέγοντας πως η ταινία του ανοίγει δρόμους, διαθέτει δύναμη και όραμα, στοιχεία που αναδεικνύουν έναν σκηνοθέτη που χρειάζεται ένα μικρό βηματάκι για να κάνει την υπέρβαση. Και θα χαρώ πολύ εάν με δικαιώσει.
Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους με ένα με ένα χρόνο καθυστέρηση αφού έκανε πρεμιέρα στο περσινό 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Η ΕΞΟΔΟΣ: ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ
EXODUS: GODS AND KINGS
Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ
Πρωταγωνιστούν: Άαρον Πολ, Κρίστιαν Μπέιλ, Τζόελ Έγκερτον, Σιγκούρνι Γουίβερ, Ιντίρα Βάρμα, Μαρία Βαλβέρδε, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Τζον Τορτούρο, Μπεν Μέντελσον
Ο Μωυσής ήταν ένας πολύ θαρραλέος άνδρας. Έτσι δε δίστασε να τα βάλει με μια από τις πιο ισχυρές αυτοκρατορίες της Ιστορίας, οδηγώντας 400.000 σκλάβους ένα βήμα πιο κοντά στη λύτρωση τους. Μεγάλος του αντίπαλος ο Φαραώ της Αιγύπτου Ραμσής, που γεννήθηκαν μαζί, μεγάλωσαν σαν αδέρφια και γαλουχήθηκαν σαν πρίγκιπες, όμως στην πορεία οι δρόμοι τους χώρισαν. Τώρα ο Μωυσής οδηγεί το λαό του στη Γη της Επαγγελίας.
Ο Ρίνλεϊ Σκοτ, λέει: «Η ζωή του Μωυσή είναι μια από τις μεγαλύτερες περιπέτειες, ενώ συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες πνευματικές αναζητήσεις όλων των εποχών. Αγαπώ οτιδήποτε ξεπερνά τα στενά πλαίσια της ανθρώπινης φύσης», δηλώνει και συνεχίζει: «Ήξερα τι πρέπει να κάνω στον ‘Μονομάχο’ – πώς να κάνω την ιστορία να αναπνεύσει, να ζωντανέψει και αποδώσει τα χαρακτηριστικά της εποχής εκείνης. Με την ταινία ‘Η Έξοδος: Θεοί και Βασιλιάδες’ ήθελα να ζωντανέψω την αιγυπτιακή κουλτούρα, να φέρω, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ζωή στον Αιγυπτιακό πολιτισμό και να δώσω μια εκδοχή της μεγάλης ‘Εξόδου’ που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί».
Ο ΕΠΙΦΑΝΗΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ
UN ILLUSTRE INCONNU
Σκηνοθεσία: Ματιέ Ντελαπόρτ, Αλεξάντρ Ντε Λα Πατελιέρ
Πρωταγωνιστούν: Ματιέ Κασοβίτς, Μαρί-Ζοζέ Κροζ
Περιπετειώδες φιλμ, ντεμπούτο για το σκηνοθετικό δίδυμο Νταλαπορτ και Ντε Λα Πατελιέρ.
Ένας άνδρας, ο Σεμπαστιά Νικολά ζει μέσα από τις ζωές των άλλων. Θέλοντας πάντοτε να είναι κάποιος άλλος από αυτό που είναι, αντιγράφει τους ανθρώπους. Παρατηρεί και μιμείται όσους συναντά και περνά μέσα στις δικές του6ς ζωές. Ένα παιχνίδι που τελικά έχει τους κινδύνους του.
SAINT LAURENT Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ
SAINT LAURENT
Σκηνοθεσία: Μπερτράν Μπονελό
Πρωταγωνιστούν: Γκασπάρ Ουλιέλ, Λουί Γκαρέλ, Λέα Σεντού, Ζερεμί Ρενιέ, Χέλμουτ Μπέργκερ, Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι
Βιογραφική ταινία για το μεγάλο σχεδιαστή μόδας Ιβ Σεν Λορέν. Ενός ανθρώπου με τεράστιο ταλέντο ο οποίος λάτρεψε τη ζωή και έζησε άσωτα μέσα στα πάθη του μέχρις ορίων. Προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ των Κανών.
FOXCATCHER
Σκηνοθεσία: Μπένετ Μίλερ
Πρωταγωνιστούν: Τσάνιγκ Τατούμ, Στιβ Καρέλ, Μαρκ Ράφαλο, Βανέσα Ρεντγκρέιβ
Ο Μαρκ Σουλτζ, χρυσός ολυμπιονίκης στην πάλη, προσλαμβάνεται από τον εκατομμυριούχο Τζον Ντι Ποντ για να προετοιμάσει μια ομάδα παλαιστών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στη Σεούλ. Δέχεται με χαρά και θεωρεί την πρόσκληση ως μία καλή ευκαιρία να ξεφύγει από τη σκιά του αδελφού του, Ντέιβ. Αλλά η κατάσταση δεν είναι τελικά όπως την περίμενε, αφού ο Ντι Ποντ, ο οποίος αναζητά το σεβασμό των συνομηλίκων του αλλά και της επικριτικής μητέρας του, θα παρασύρει το Μάρκ, στο νοσηρό τρόπο ζωής του.
Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία αφηγείται τη σκοτεινή και σοκαριστική ιστορία της τραγικής σχέσης μεταξύ ενός εκκεντρικού εκατομμυριούχου και δύο πρωταθλητών στην πάλη, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Σεούλ, το 1988. Μια συγκινητική ιστορία αδερφικής αγάπης, τυφλής πίστης και διαφθοράς που συνοδεύει τη δύναμη και τον πλούτο.
ΠΑΝΤΙΝΓΚΤΟΝ
PADDINGTON
Σκηνοθεσία: Πολ Κινγκ
Πρωταγωνιστούν: Νικόλ Κίντμαν, Χιου Μπονβίλ, Σάλι Χόκινς, Τζιμ Μπρόουντμπεντ
Οικογενειακή ταινία με πρωταγωνιστεί τον Πάντιγκτον, ένα γλυκύτατο περουβιανό αρκουδάκι που θα μπλέξει με τους ανθρώπους!
Ο Πάντιγκτον, λοιπόν, ταξιδέψει μέσα από τη ζούγκλα θα φτάσει στο αγαπημένο του Λονδίνο και θα βρει καταφύγιο στην οικογένεια Μπράουν. Σύντομα όμως το όμορφο και σπάνιο αρκουδάκι θα γίνει στόχος μιας αδίστακτης ταριχεύτριας ζώων.
Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΛΟΜ: Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ
YALOM’S CURE
Σκηνοθεσία: Σαμπίν Γκίσιγκερ
Πρωταγωνιστούν: Ίρβιν και Μέριλιν Γιάλομ
Ντοκιμαντέρ για τον Ίρβιν Γιάλομ, έναν από τους πιο διαβασμένους συγγραφείς και ψυχοθεραπευτές.
Η ταινία είναι κάτι περισσότερο από μια κλασική βιογραφία, είναι ένα ταξίδι, μια υπαρξιακή διαδρομή στα επίπεδα του ανθρώπινου νου, με συνταξιδιώτη μας τον Δρα Γιάλομ, τις θεμελιώδεις ιδέες και τη σοφία του. Η σκηνοθέτιδα λέει: « (…) Με την ταινία ‘Ο κήπος του Γιάλομ’ ήθελα να κάνω μια ταινία που θα είχε για τους θεατές την ίδια αίσθηση κάθαρσης που είχε η ανάγνωση των βιβλίων του Ίρβιν Γιάλομ για μένα, μια ταινία που θα εμπνεύσει τους θεατές να σκεφτούν για τον εαυτό τους και την δική τους ύπαρξη».
ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ
COMMON DENOMINATOR
Σκηνοθεσία: Σωτήρη Τσαφούλια
Πρωταγωνιστούν: Αντώνη Αντωνίου, Βλαδίμηρο Κυριακίδη, Πυγμαλίων Δαδακαρίδη, Ρένο Χαραλαμπίδη, Μαρκέλλα Γιαννάτου
Ο κύριος Πλάτων πιστεύει πως η γυναίκα αποτελεί κάτι ιερό, ο Δημήτρης πως είναι ένα εισιτήριο για μια όμορφη ζωή, ο Αλέξανδρος, πως είναι κάτι ιδανικό, που το προσεγγίζει πλατωνικά και ο Νίκος πως είναι ένα ον γεμάτο δολιότητα. Φυσικά ο καθένας έχει και τα ανάλογα παραδείγματα, δηλαδή την κόρη του ο κύριος Πλάτων. Την αρραβωνιαστικιά του ο Δημήτρης, μια άγνωστη ο Αλέξανδρος και την κοπέλα με την οποία είχε σχέση ο Νίκος. Αυτοί οι τέσσερις άγνωστοι άνδρες, συναντιούνται σε ένα καφενείο και συζητούν για τις γυναίκες. Μια πολύ καλή δραματική ελληνική ταινία, για την οποία ο ίδιος ο σκηνοθέτης σημειώνει:
«Μπορούμε να δούμε και να καταλάβουμε κάποιον για αυτό που πραγματικά είναι και όχι για αυτό που εμείς θα θέλαμε να είναι; Ο καθένας από εμάς κρίνει αρνητικά τα αλλότρια και φοράει τα δικά του προσωπεία; Αυτά και άλλα προσπαθούν να καταλάβουν μέσα από την κουβέντα τους ο κυρ Πλάτωνας, ο Δημήτρης, ο Αλέξανδρος και ο Νίκος. Σε ένα καφενείο, πίνοντας τον καφέ τους. Τον καφέ που είναι σαν τη ζωή. Πότε γλυκιά, πότε πικρή, μα ποτέ άγευστη».