Ο κριτικός κινηματογράφου Στράτος Κερσανίδης γράφει κάθε εβδομάδα για το alterthess τις νέες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στις κινηματογραφίκές αίθουσες.
ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΕΚΑΤΣΕ ΣΕ ΕΝΑ ΚΛΑΔΙ ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΕΝΟ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ
EN DUVA SATT PÅ EN GREN OCH FUNDERADE PÅ TILLVARON
Σκηνοθεσία: Ρόι Άντερσον
Πρωταγωνιστούν: Χόλγκερ Άντερσον, Νιλς Γουέστμπλομ, Σαρλότα Λάρσον, Βίκτορ Γκίλενμπεργκ, Λότι Τόρνρος, Γιόνας Γκέρχολμ, Όλα Στένσον, Όσκαρ Σαλόμονσον, Ρότζερ Όλσεν Λίκβερν
Η τριλογία του σουηδού σκηνοθέτη με θέμα τον άνθρωπο, η οποία ξεκίνησε το 2000 με «Τα τραγούδια από το δεύτερο όροφο» και συνεχίστηκε το 2007 με το «Εμείς οι ζωντανοί», ολοκληρώνεται το 2014 με την ταινία «Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του» Η εν λόγω ταινία, η οποία τιμήθηκε με το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ της Βενετίας, έκανε πρεμιέρα στη χώρα μας την προπερασμένη Παρασκευή 7 Νοεμβρίου, στην τελετή λήξης του 55ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Η ταινία ξεκινά με τρεις συναντήσεις με το θάνατο. Στην πρώτη, ένας άντρας πεθαίνει από καρδιακή προσβολή ενώ προσπαθεί να ανοίξει ένα μπουκάλι κρασί, με τη γυναίκα του να εξακολουθεί την ετοιμασία του δείπνου στην κουζίνα. Στη δεύτερη, μια ετοιμοθάνατη ηλικιωμένη γυναίκα κρατά σφιχτά στα χέρια της μια τσάντα γεμάτη κοσμήματα, με τους γιους της να αγωνίζονται για να την μεταπείσουν: «Δεν επιτρέπεται να πάρεις την τσάντα μαζί σου στον ουρανό, Μητέρα, εκεί θα πάρεις νέα κοσμήματα…». Στην τρίτη, ένας ταξιδιώτης κείτεται νεκρός στην καφετέρια του φέρι μποτ, ενώ είχε μόλις πληρώσει το γεύμα του. Η ταμίας ρωτάει: «Υπάρχει κάποιος που θέλει το γεύμα; Είναι δωρεάν!».
Κι ύστερα έρχεται η ώρα του Σαμ και του Τζόναθαν. Είναι δύο πωλητές παιχνιδιών, που «κάνουν τους ανθρώπους να γελούν», όπως πρόσθετα δόντια βαμπίρ, ένα σακουλάκι που γελά και μια μάσκα γεροφαφούτη. Οι δύο αυτοί χαρακτήρες, λειτουργούν ως συνδετικός κρίκος των διαφόρων περιστατικών που παρακολουθούμε. Περιστατικά που δεν είναι παρά στιγμιότυπα τα οποία συνθέτουν ένα παζλ της τραγωδίας αλλά και της γελοιότητας της ζωής. Ακολουθώντας αυτό που του αρέσει και γνωρίζει πολύ καλά να κάνει, δηλαδή το παράδοξο, σε συνδυασμό με ένα ψυχρό και κοφτερό χιούμορ, ο Άντερσον μας οδηγεί πέρα από το ρεαλισμό. Η κάμερά του δεν κινηματογραφεί πρόσωπα, κανείς ηθοποιός δεν κοιτάζει το φακό, αλλά παραμένει σταθερή σε γενικό πλάνο κι εκεί μέσα συμβαίνει η δράση. Και τι εννοώ λέγοντας δράση; Σκηνές εντελώς σουρεαλιστικές, συζητήσεις στα όρια του παράλογου, μέσα από τα οποία όμως αναδύεται μια πικρία, μια μοναξιά, μια μελαγχολία. Η αφήγηση δεν είναι γραμμική αλλά ψηφιδωτή (υπάρχει τέτοια λέξη;) ακολουθεί μία τεθλασμένη η οποία κατά διαστήματα επανέρχεται εκεί από όπου ξεκίνησε. Αυτό είναι το σύμπαν της ταινίας, ο κόσμος του ανεκπλήρωτου και του επιθυμητού, ο κόσμος της παραξενιάς και της απόγνωσης. Εικόνες καθαρές σε αδιευκρίνιστο χώρο αλλά και χρόνο.
Το «Περιστέρι…» δεν είναι η καλύτερη ταινία του Ρόι Άντερσον. Οι θαυμαστές του –του υποφαινόμενου συμπεριλαμβανομένου- ίσως νιώσουν κάποια αμηχανία. Όχι διάψευση, αμηχανία, επειδή το «περιστέρι…» δεν ενθουσιάζει. Βέβαια μιλώ υποκειμενικά επειδή μπορεί κάποιοι άλλοι να μη νιώσουν αμηχανία και να ενθουσιαστούν. Κι αυτό επειδή πρόκειται για μια από εκείνες τις ταινίες που μπορεί και να προκαλέσουν συζητήσεις και διχογνωμίες. Είναι μια καλή ταινία που βλέποντάς την ο θεατής περνά καλά αλλά ταυτόχρονα είναι και μια ταινία που –υποκειμενικά πάντοτε μιλώντας- δεν προσφέρει τίποτε περισσότερο από μια εκατοντάλεπτη θέαση. Η προσωπική μου άποψη είναι πως η κριτική επιτροπή στο Φεστιβάλ Βενετίας την υπερεκτίμησε. Ξέρω πως θα υπάρξουν διαφωνίες για τα όσα υποστηρίζω αλλά θα υπάρξουν και συμφωνίες.
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης απαντώντας σε ερώτηση για το πιο είναι το νόημα της ταινίας του, απάντησε: «Η ένταση στις υφιστάμενες σχέσεις, μεταξύ σοβαρού και αστείου. Το ευρύ φάσμα της ζωής, της ύπαρξης. Για μένα, υπάρχουν τρία πράγματα που με απασχολούν και τα θεωρώ πολύ σημαντικά: Το ένα είναι η έλλειψη ενσυναίσθησης, γεγονός πολύ κακό ειδικά στις μέρες μας που οδηγεί στην διαρκώς αυξανόμενη έλλειψη σεβασμού. Το δεύτερο είναι η ευπάθεια. Είμαι πολύ λυπημένος όταν βλέπω ανθρώπους ευάλωτους να ταπεινώνονται. Η ταπείνωση είναι το τρίτο που με απασχολεί».
O ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ
KILL THE MESSENGER
Σκηνοθεσία: Μάικλ Κουέστα
Πρωταγωνιστούν: Τζέρεμι Ρένερ, Παθ Βέγκα, Μέρι Ελίζαμπεθ Ουίνστεντ, Μάικλ Σιν, Ρέι Λιότα, Άντι Γκαρσία, Ρόμπερτ Πάτρικ, Τζένα Σιμς, Ρόμπερτ Πράλγκο, Τεντ Χάκαμπι
Ο Ουέμπ, έμπειρος δημοσιογράφος έχει μετακομίσει με την οικογένειά του στην Καλιφόρνια και εργάζεται σε μεγάλη τοπική εφημερίδα. Κάποια στιγμή έρχεται τα χέρια του από την Κόραλ Μπάκα, ερωμένη ενός μεγάλου διακινητή ναρκωτικών, ένα έγγραφο στο οποίο διαφαίνεται η σύνδεση ανάμεσα στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και λαθρέμπορους κοκαΐνης. Παρακολουθώντας το δικηγόρο ενός σεσημασμένου αρχιμαφιόζου θα ανακαλύψει πως μεγάλες ποσότητες κοκαΐνης φτάνουν στη χώρα. Από αντάρτες της Νικαράγουας οι οποίοι συνεργάζονται με τη Σι Άι Έι και χρησιμοποιούν τα χρήματα για στρατιωτικούς σκοπούς. Ο Ουέμπ αποφασίζει να μεταβεί στην κεντροαμερικανική χώρα για να αποσπάει πληροφορίες από το φυλακισμένο βαρόνο της κοκαΐνης, Νόουριν Μενέσις. Όταν δημοσιεύεται το ρεπορτάζ του, με τον τίτλο «Σκοτεινή συμμαχία» θα ξεσπάσει σάλος. ΜΜΕ εθνικής εμβέλειας, στελέχη της κυβέρνησης και μυστικές υπηρεσίες θα αρχίσουν να ασχλούνται μαζί του. Ο Ουέμπ αποκάλυψε μια τρομακτική συνομωσία και τώρα πρέπει να αντέξει στον πόλεμο που δέχεται.
ΔΥΟ ΑΝΑΣΕΣ
RESPIRE
Σκηνοθεσία: Μελανί Λοράν
Πρωταγωνιστούν: Τζοζεφίν Ζάπι, Λου Ντε Λαζ, Ιζαμπέλ Καρέ, Κλερ Καΐμ, Ροσάν Ντουράν, Καμίγ Κλαρίς
Η 17χρονη Τσάρλι, όμορφη και ταλαντούχα, βρίσκεται στο μεταίχμιο εφηβείας και ενηλικίωσης. Ζει μέσα στις ανησυχίες, τις αμφιβολίες και τους φόβους, όταν γνωρίζει τη Σάρα, ένα κορίτσι όμορφο, με αυτοπεποίθηση και πολύ θράσος. Ανάμεσα στις δυο κοπέλες θα ξεκινήσει μια δυνατή φιλία, όμως ο χαρακτήρας της υπέροχης αλλά εύθραυστης Τσάρλι δε μπορεί να αντέξει για πολύ τα τερτίπια και τις τσαχπινιές της απρόβλεπτης Σάρα. Η Ανάμεσα στις δυο κοπέλες θα ξεκινήσει μια δυνατή φιλία, όμως ο χαρακτήρας της υπέροχης αλλά εύθραυστης Τσάρλι δε μπορεί να αντέξει για πολύ τα τερτίπια και τις τσαχπινιές της απρόβλεπτης Σάρα. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο νεανικό μυθιστόρημα της Αν-Σοφί Μπράσμ.
Η σκηνοθέτιδα ερωτώμενη γιατί επέλεξε το συγκεκριμένο μυθιστόρημα για να το μεταφέρει στον κινηματογράφο, απάντησε:
«Το είχα στο μυαλό μου. Το διάβασα 17 ετών, και ήθελα πάντα να το μεταφέρω στο σινεμά. Με είχε σοκάρει πολύ. Με είχε συγκλονίσει. Όταν έπρεπε να αποφασίσω για τη δεύτερη ταινία μου, έτρωγα παρέα με τον παραγωγό μου, τον Μπρούνο Λεβί, και με ρώτησε τι σκεφτόμουν να κάνω. Του μίλησα για μια ταινία πολύ περίπλοκη, που διαδραματίζεται μέσα σε 80 χρόνια. Είδα στο πρόσωπό του ότι δεν ενθουσιάστηκε πολύ. ‘Αλλιώς, του είπα, υπάρχει αυτή η ιστορία μιας δηλητηριώδους φιλίας ανάμεσα σε δύο κορίτσια στην τελευταία τάξη του σχολείου’. Την έχω συνέχεια στο μυαλό μου. Με κοίταξε και είπε: ‘Αυτό είναι!’»
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ
HORNS
Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Άζα
Πρωταγωνιστούν: Ντάνιελ Ράντκλιφ, Τζούνο Τεμπλ, Τζο Άντερσον, Μαξ Μινγκέλα, Κέλι Γκάρνερ
Ο Ιγκ Πέρις κατηγορείται για το βιασμό και το φόνο της κοπέλας του, μόνο που ο ίδιος δε θυμάται τίποτα, επειδή ήταν πιωμένος. Την επόμενη μέρα ανακαλύπτει πως έχουν φυτρώσει κέρατα στο κεφάλι του, που όμως μόνον αυτός τα βλέπει και τα οποία έχουν την ικανότητα να εκμαιεύουν ομολογίες για εγκληματικές πράξεις. Χάρις στα θαυματουργά κέρατα ο Ιγκ προσπαθεί να ανακαλύψει το δολοφόνο της κοπέλας του και να πάρει εκδίκηση.
Το σενάριο βασίζεται στο μυθιστόρημα του Τζο Χιλ, ψευδώνυμο του υιού Στίβεν Κινγκ.
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΖΙΓΚ ΖΑΓΚ
NONO, HET ZIGZAG KIND
Σκηνοθεσία: Βίνσεντ Μπαλ
Πρωταγωνιστούν: Ιζαμπέλα Ροσελίνι, Μπούργκαρτ Κλάουσνερ, Φέντζα Βαν Χούετ, Τζέσικα Ζεϊμάκερ, Καμίλ Ντε Πάτζις, Τόμας Σιμόν
Ο Νόνο θέλει να γίνει αστυνομικός σαν τον πατέρα του. Ταξιδεύοντας με το τρόπο για να συναντήσει το θείο του, θα μπλέξει σε ονειρεμένες περιπέτειες που τον συναρπάζουν. Μαζί του ο Φίλιξ Γκλικ, ένας ιδιοφυής ληστής, παλιός γνωστός του πατέρα του και μια μυστηριώδης γυναίκα που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή του Νόνο.