Σήμερα 4 Απριλίου, που είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκών, είναι σημαντικό να επιστήσουμε την προσοχή μας στην επείγουσα ανάγκη για την αντιμετώπιση των ναρκών ξηράς στην Υεμένη. Εκτός από την ένοπλη σύγκρουση που μαστίζει τη χώρα από το 2014 και οδήγησε στη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση του αιώνα, υπάρχουν και άλλες πτυχές αυτής της σύγκρουσης που απαιτούν άμεσες δράσεις για την αντιμετώπισή τους. Τον Ιανουάριο σε 9 επαρχίες της Υεμένης έγιναν 41 εκρήξεις ναρκών, με αποτέλεσμα το θάνατο 32 αμάχων και τον τραυματισμό άλλων 42, που στους περισσότερους από αυτούς προκλήθηκαν μόνιμες αναπηρίες. Να σημειωθεί, ότι σύμφωνα με επίσημα στοιχεία από το 2014 ο αριθμός των άμαχων θυμάτων από τις νάρκες φτάνει στους 2.526, με το 47% να είναι γυναίκες και παιδιά.
Σύμφωνα με το διεθνές ανθρωπιστικό πρόγραμμα MASAM, που στοχεύει στην εκκαθάριση των ναρκών ξηράς στην Υεμένη, από το 2014 οι αντάρτες Χούτι έχουν τοποθετήσει περισσότερες από 1.000.000 νάρκες ξηράς σε ολόκληρη τη χώρα, και από το 2018 μέχρι σήμερα έχουν εκκαθαριστεί με επιτυχία σχεδόν 400.000 από αυτές.
Η ευρεία τοποθέτηση ναρκών στην Υεμένη έχει δυσανάλογα μεγαλύτερο αντίκτυπο στις γυναίκες και τα κορίτσια παρά στους άντρες, και αυτό υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη να ληφθούν μέτρα για τη διασφάλιση της ασφάλειας και της ευημερίας τους. Δεδομένου ότι οι άντρες βρίσκονται συχνά είτε στην πρώτη γραμμή είτε μακριά από τα σπίτια τους αναζητώντας εργασία, οι γυναίκες συχνά φέρουν την κύρια ευθύνη της φροντίδας των οικογενειών τους. Αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο για όσες ζουν σε φτωχές αγροτικές περιοχές με περιορισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη, οι οποίες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να πέσουν σε νάρκες ξηράς και σε μη εκραγέντες πυρομαχικούς μηχανισμούς. Οι συχνές τους μετακινήσεις, για να φέρουν νερό, καυσόξυλα ή και κοπάδια ζώων, καθώς και η ανάγκη να εγκαταλείψουν ασφαλείς περιοχές για να βγάλουν τα προς το ζην με διάφορους τρόπους, αυξάνουν περαιτέρω τον κίνδυνο να πέσουν σε ναρκοπέδια. Να σημειωθεί, ότι στην κουλτούρα της Υεμένης οι γυναίκες με αναπηρία συχνά αντιμετωπίζονται ως βάρη και συχνά παραβλέπονται ως πιθανές σύζυγοι, επιδεινώνοντας τις δυσκολίες τους. Επομένως, μια αναπηρία μπορεί τις να οδηγήσει όχι μόνο σε σωματικό τραυματισμό αλλά και σε δια βίου συναισθηματικό τραύμα.
Η κρίση των ναρκών ξηράς στην Υεμένη συνεχίζεται παρά τις προσπάθειες πολλών διεθνών και τοπικών οργανισμών, ενώ η αδυναμία των Χούτι να δώσουν χάρτες για την αποναρκοθέτηση έχει επιδεινώσει την κατάσταση. Τον περασμένο Σεπτέμβρη, 30 ανθρωπιστικές οργανώσεις με κοινή τους δήλωση στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ζήτησαν άμεση δράση για την αντιμετώπιση της κρίσης και τη διάθεση περισσότερης χρηματοδότησης για την αφαίρεση των ναρκών ξηράς και την αποτροπή περισσότερων θυμάτων. Παράλληλα, φεμινιστικές οργανώσεις αναφέρουν ότι το οποιοδήποτε σχέδιο δράσης θα πρέπει να υποστηρίζει έμπρακτα και τις γυναίκες θύματα.
