(μια μεταφυσική προσέγγιση του Φυσικού Κόσμου των Ιδεών)
Οι καλούμενοι, «Κωλοτούμπες», λόγω των συχνών μετατοπίσεων τους από τον ένα πολιτικό χώρο στον απέναντι, και αντιστρόφως, θεωρούν εαυτούς «καλά παιδιά» και σίγουρα η χρησιμότητά τους είναι τέτοιας έκτασης που λόγω του μεγέθους της δεν εκτιμάται αναλόγως. Επιπλέον, τυγχάνει παρεξήγησης και η έμφυτη καλοσύνη τους που μεταθέτει τα πολιτικά τους σαρκία από τον ένα κομματικό σχηματισμό στον επόμενο, διότι, από μικροί, είχαν μεγάλη αυτοεκτίμηση και έφεση στη δημιουργία με στόχευση το κοινό καλό. Οπότε, κακώς πέφτουν θύματα διαβολών, ειρωνειών, σαρκασμών και κριτικής. Οι «Κωλοτούμπες» μόλις διαπιστώσουν ότι προδόθηκαν οι αρχές τους από ένα κόμμα, θυσιάζουν τον ίδιο τους τον εαυτό, αναλαμβάνουν το ρίσκο να παρεξηγηθούν και σπεύδουν να βρεθούν σε έναν νέο χώρο, ο οποίος τους παρέχει τα εχέγγυα ότι η θετική τους ακτινοβολία θα δράσει ελεύθερα στην κατεύθυνση πάταξης του κακού. Το Κακό για τους «κωλοτούμπες» βρίσκεται εγκατεστημένο, συνήθως, στον χώρο από τον οποίο δραπέτευσαν και με τον οποίο είχαν νωρίτερα συμπαραταχθεί, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά διότι έχει ηττηθεί κάθε Καλοσύνη εντός του. Έτσι, πηγαίνουν σε άλλη παράταξη, η οποία μέχρι πρότινος ήταν ο αντίπαλός τους και ο οποίος, αν και κατενίκησε τον χώρο στον οποίο προϋπήρξαν, επηρεάστηκε από την αύρα των ιδεών τους, και είναι αυτός τώρα ο υπερασπιστής του Καλού και του Λογικού, Καλό και Λογικό που απώλεσαν λόγω της μάχης που έδωσε, ο χώρος στον οποίο βρισκόταν προηγουμένως. Οι «Κωλοτούμπες», συνήθως πιστεύουν ότι αυτοί δεν μετατοπίζονται καθόλου από όσα πρεσβεύουν αλλά, αντιθέτως, ολόκληροι σχηματισμοί έρχονται στη δική τους πλευρά, οπότε, αυτοί δεν χρειάζεται να δικαιολογήσουν καμιά πράξη τους, ας δικαιολογηθούν οι σχηματισμοί που άλλαξαν τα προτάγματά τους. Έχει μια στιβαρότητα ο λόγος τους, δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, αν περάσει από το μυαλό κανενός να τους ψέξει για τις αλλαγές, του λένε ότι η πνευματική του κατάσταση ήταν υποδεέστερη των εκάστοτε περιστάσεων και δεν κατάλαβε τι εννοούσαν όσο βρισκόταν σε έναν κοινό πολιτικό. Οι «Κωλοτούμπες» είναι οι πιο «γούτσου γούτσου» άνθρωποι. Αυτοθαυμάζονται, και ίσως έχουν δίκιο αφού είναι περιζήτητοι, και σείουν ως αποδείξεις τις ανακοινώσεις των κομμάτων που τους υποδέχονται. Οι «Κωλοτούμπες» είναι σαν τους ποδοσφαιριστές ή μπασκετμπολέρ οι οποίοι είναι άξιοι, απλώς η αξιοσύνη τους εξαντλεί τα όρια της σε μια ομάδα οπότε για να φρεσκαριστούν οι ίδιοι, να ανανεωθούν οι προηγούμενες ομάδες τους, μεταγράφονται σε μια άλλη ομάδα όπου και την δροσιά τους επαναποκτούν και δροσίζουν το ρόστερ και τις δυνατότητες αυτής, στην οποία θα παρέχουν πλέον τα προσόντα τους. Οι «Κωλοτούμπες» δεν πτοούνται από τις αποδοκιμασίες όσων νωρίτερα τους χειροκροτούσαν και νοιώθουν προδομένοι, γιατί ζουν από τις επιδοκιμασίες αυτών που πριν λίγο τους καθύβριζαν και οι οποίοι τώρα τους αποθεώνουν.
Οι «Κωλοτούμπες» κατατάσσονται σε γενικές γραμμές σε δύο είδη. Αυτοί Που Παρακαλούν και Αυτοί Που Τους Παρακαλούν.
Αυτοί Που Παρακαλούν (ΑΠΠ) έχουν μικρό ειδικό βάρος, η «καλοσύνη» τους έχει πολυφορεθεί, είναι γενικής χρήσης και η αξία τους βαίνει απομειούμενη από μετακίνηση σε μετακίνηση. Συνήθως, είναι στο βάθος των «πολιτικών συρταριών», περιμένουν υπομονετικά να ανασυρθούν ως λύση έσχατης ανάγκης, ποιούν την ανάγκη φιλοτιμία, έχουν μια πίκρα πάντα σχηματισμένη στα χείλη διότι δεν εκτιμάται η χρησιμότητά τους, παρά ταύτα είναι πάντα χρήσιμα εργαλεία, παρά τις ρωγμές που έχουν υποστεί, τα γρατσουνίσματα που κουβαλάνε υπερπηδώντας τον ένα φράχτη μετά τον άλλο. Είναι τα μεταλλεία τους, είναι μικρού διαμετρήματος «πολιτικά όπλα», σχεδόν αγχέμαχα, αλλά η ελαφρότητα της δομής τους, τους κάνει εύχρηστους και εύκολα μπορεί οιοσδήποτε να τους κουβαλάει στο τσεπάκι τους. Χρησιμοποιούνται συνήθως ως υποπόδια αλλά μην τους αντιμετωπίσεις με ελαφρότητα, γιατί ο κύριος στόχος τους είναι να γίνουν Αυτοί Που Τους Παρακαλάνε, κάποιοι το καταφέρνουν, και τότε αλλάζουν δραματικά οι όροι.
Αυτοί Που Τους Παρακαλάνε(ΑΠΤΠ) διαθέτουν την αποτελεσματικότητα που αποπνέει η ίδια η βαρύτητά τους. Είναι «πολιτικά όπλα» εκηβόλα. Μπροστά τους τρέμουν και οι «Σπαρτιάτες» της πολιτικής σαν τους προπάτορες τους στην Σφακτηρία. Έχουν εντρυφήσει στα μυστικά οπλοστάσια όλων των χώρων, ξέρουν κάθε πολιτική αργκό της Αγοράς του Δήμου, είναι ευπροσάρμοστοι και μπορούν όχι μόνο να προστατεύουν τον εαυτό τους αλλά και να καταρρίπτουν τα Στελθ, τις εκπλήξεις, τα αόρατα βομβαρδιστικά όλων των αντιμαχόμενων πλευρών. Συνήθως αν θέλεις να τους αποκτήσεις μπορείς να τους βρεις μόνο στην Μαύρη Αγορά, και πάλι δύσκολα, συνήθως τους παρακαλάνε με χίλιους μύριους ενδιάμεσους αλλά, αυτοί θα αποφασίσουν από μόνοι τους και αφού διαβάσουν πρώτα την πλάτη του αρνιού, σε ποιά παράταξη θα καταλήξουν. Συνηθίζουν να αποσύρονται σαν Κινγκινάτοι, είναι άθραυστοι, ανέγγιχτοι, σχεδόν του κουτιού και πάντα σε νέα συσκευασία, προσαρμοσμένοι στους ανέμους πριν ακόμη φυσήξουν. Είναι, κυριολεκτικά, οι άνθρωποι με τα χίλια πρόσωπα, νεράιδες, νύμφες και καλικάνζαροι, μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, είναι οι βάτραχοι του παραμυθιού, πρέπει να είσαι αποφασισμένος για όλα, πρίγκιπας, για να τους φιλήσεις. Οι κακοήθεις λένε ότι είναι σαν τα γραμματόσημα, πρέπει να τους γλυψεί κανείς καλά για να κολλήσουν στον εκάστοτε πολιτικό χώρο, αλλά μην τους ακούτε, οι ΑΠΤΠ είναι Ρόνιν, σαμουράι μυθικοί, και τα αφεντικά ακόμη δημοσίως λένε ότι δέχονται τις αρχές τους για να τους καλοπιάνουν.
Οι ΑΠΠ και οι ΑΠΤΠ δεν έχουν μεταξύ τους καλές σχέσεις ωστόσο γνωρίζουν πολύ καλά ο ένας την χρησιμότητα του άλλου και τους ενώνει η αποιδεολογικοποίηση της ιδεολογίας, οι αρχές που έχουν αντικατασταθεί από υποσημειώσεις στις δέλτους του Χαμουραμπί. Οι ΑΠΠ απλώς είναι σαν τα ψαράκια που καθαρίζουν τα δόντια του καρχαρία ή σαν τα πουλιά στην πλάτη του ιπποπόταμου ΑΠΤΠ.
Υπάρχουν, βέβαια, ελάχιστοι στην επικράτεια, που υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα δεν είναι οι «Κωλοτούμπες» αλλά αυτοί που τους χρειάζονται. Και αυτοί που τους χρειάζονται είναι άλλο παραμύθι, σαν τον Άγιο Βασίλη που τον αγαπάνε τα παιδιά αλλά είναι ταυτοχρόνως και ο προστάτης των Κλεφτών, κανένας δεν τον πιστεύει αλλά όλοι τον χρειάζονται. (Η Αριστερά, λέει, ότι δεν τους πιστεύει ούτε τους χρειάζεται αλλά και ο απομαγευμένος κόσμος βλέπει εφιάλτες. Το θέμα βέβαια είναι να μην τους δημιουργεί).
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00- 12:00.