Δύο 24ώρα πριν τη δεύτερη ψηφοφορία για την προεδρική εκλογή, κι έπειτα από την πρώτη παταγωδώς αποτυχημένη διαδικασία για την κυβέρνηση, το πολιτικό σκηνικό έχει πάρει φωτιά. Καχυποψία, καταγγελίες, απειλές, μηνύσεις, πόλωση κι έντονη δυσοσμία κυριαρχούν στο δημόσιο βίο.
Η ατμόσφαιρα αναβλύζει δυσωδία. Το σκηνικό που εξελίσσεται μας γυρίζει πίσω, σε εποχές που πιστεύαμε ότι αποτελούν ιστορικό παρελθόν και η πολιτική ζωή του τόπου δε θα ξαναζούσε.
Οι σκιές είναι βαριές και η δημόσια σφαίρα δηλητηριάζεται επικίνδυνα. Η πολιτική αντιπαράθεση δε μπορεί να γίνεται με όρους μαφίας και αρένας.
Το πολιτικό σύστημα έχει πιάσει πάτο κι απαιτείται άμεσα εκκίνηση. Εξάλλου, στη δημοκρατία αδιέξοδα δεν υπάρχουν. Στο σημείο που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα η μοναδική λυτρωτική διέξοδος -που ίσως φέρει την κάθαρση- είναι οι εκλογές.
Η μετάθεσή τους για το απώτερο μέλλον -όπως πρότεινε ο πρωθυπουργός και συμφωνεί ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης- δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας ύστατος πανικόβλητος ελιγμός να διατηρηθούν στην εξουσία και να αποφύγουν την επερχόμενη ήττα τους.
Δε συνιστά υπό τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί σχέδιο ρεαλιστικής άρσης του αδιεξόδου αλλά διαιώνισης μιας νοσηρής και όζουσας κατάστασης.
Οι πολίτες επιβάλλεται να εκφραστούν και να αποφασίσουν τι επιθυμούν. Τις πολιτικές δυνάμεις που δοκιμάστηκαν και από τη ρητορική του τέλους των μνημονίων έχουν ήδη δεσμευτεί για τη συνέχισή τους ή εκείνες που μάχονται για την πολιτική αλλαγή στον τόπο και την όντως δύσκολη προσπάθεια να δοθεί τέλος στην καταστροφική λιτότητα και να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση.
Αυτό είναι το κεντρικό δίλημμα παρά τις πιέσεις, τις απόπειρες εκφοβισμού και σκόπιμης παραπλάνησης και τις όψιμες συναινετικές εκκλήσεις.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο stokokkino.gr