O Αντώνης Σαμαράς ξεκινώντας την ομιλία του στη ΔΕΘ άσκησε κριτική στους προκατόχους του, οι οποίοι, όπως είπε, εκμεταλλευόμενοι το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης κατέφευγαν σε μία ακατάσχετη παροχολογία, βασισμένη σε δανεικά, τα οποία καλείται σήμερα να πληρώσει ο ελληνικός λαός. Φυσικά, όπως συνέχισε ο Πρωθυπουργός, δεν έκαναν όλοι το ίδιο αλλά υπήρχαν και φωτεινές εξαιρέσεις, υποννοώντας τον Κ. Καραμανλή, ο οποίος πόσα χτυπήματα θα μπορούσε να αντέξει σε μία βδομάδα μετά την κριτική που δέχτηκε από τους Σημίτη-Παπανδρέου στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.
Ο Α. Σαμαράς υποσχέθηκε να καινοτομήσει μην ακολουθώντας το παράδειγμα των προκατόχων του, αλλά η μόνη καινοτομία του στην ουσία ήταν η αποφυγή να τεθεί στη βάσανο των ερωτήσεων της καθιερωμένης συνέντευξης τύπου της ΔΕΘ, φοβούμενος προφανώς να αντιμετωπίζει τις όψεις της πραγματικότητας που θα διασταυρώνονταν με τον κόσμο που έχει φτιάξει ο ίδιος στο μυαλό του. Αυτό τον «κόσμο» μας παρουσίασε ο Α. Σαμαράς το πρωί του Σαββάτου στη ΔΕΘ.
Δύο ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά της ομιλίας Σαμαρά, τα οποία σίγουρα δεν μπορούν να τον κατατάξουν σε κάτι διαφορετικό από τους προκατόχους του: Από την μία η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας, καταφεύγοντας ακόμη και σε χοντροκομμένα ψεύδη για το σκοπό αυτό, και από την άλλη η επιστροφή στην παροχολογία σε στοχευμένες κοινωνικές ομάδες, κλείνοντας το μάτι σε όσους επεξεργάζονται σενάρια τριπλών εκλογών τον Μάιο του 2014..
Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:
Ο Σαμαράς ισχυρίζεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αποδομήσει την επιτυχημένη στροφή της Ελλάδας και αναρωτιέται: «Γιατί επικαλούνται συνεχώς ψεύτικα στοιχεία, διαψεύδονται συνεχώς και παρόλα αυτά επιμένουν;». Και για του λόγου το αληθές, αναφέρεται στη συνέχεια, στο δημόσιο χρέος, τα πρωτογενή πλεονάσματα, και τα νέα μέτρα. Ας δούμε λοιπόν ποιος λέει ψέμματα. Ο Σαμαράς ή ο ΣΥΡΙΖΑ;
Για το δημόσιο χρέος, ο Πρωθυπουργός παρουσίασε ως επίτευγμα το γεγονός ότι αυτό ανέρχεται στα 321 δις, τη στιγμή που όταν ο προκάτοχός του Γ. Παπανδρέου έβαλε την Ελλάδα στο Μνημόνιο –το 2010- με σκοπό την μείωση του δημόσιου χρέους αυτό ήταν 310 δις. Μετά από τρισήμιση χρόνια καταστροφικής λιτότητας το δημόσιο χρέος έχει αισίως αυξηθεί κατά 11 δις και ο Σαμαράς πανηγυρίζει! Αν σε αυτό ληφθεί υπόψη η μείωση του ΑΕΠ από το 2009 μέχρι σήμερα (πάνω από 25%) δεν είναι να απορεί κανείς πως ο λόγος δημοσίου χρέους/ ΑΕΠ έχει εκτιναχτεί σε επίπεδα που κάνουν όλους να παραδέχονται ότι δεν είναι βιώσιμο. Όσο για τις εξυπνάδες Σαμαρά του τύπου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι το δημόσιο χρέος ανέρχεται σε 480 ή 520 δις, ελπίζουμε ότι ο Πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του μπορούν να τα καταφέρουν και καλύτερα από το να κατασκευάζουν δήθεν εκτιμήσεις του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχουν υπάρξει ποτέ.
Για το πρωτογενές πλεόνασμα, ο Πρωθυπουργός επιδίδεται σε βιασμό της πραγματικότητας βασιζόμενος στου μαθητευόμενους ταχυδακτυλουργούς του Υπουργείου Οικονομικών. Και λέει πολύ συνειδητά ψέμματα στην ελληνική κοινωνία παρουσιάζοντας δήθεν ένα πρωτογενές πλεόνασμα κατά το πρώτο 7μηνο του 2013. Σε αυτό το σημείο, είχαμε και μία παραδοχή ενός άλλου ψέμματος: Ενώ τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου έκανα λόγο για πλεόνασμα ύψουν 2,6 δις, ο Σαμαράς ισχυρίστηκε ότι αυτό το πλεόνασμα είναι 1,1 δις. Τί μεσολάβησε; Η κατακραυγή (από αυτούς που «θέλουν το κακό της χώρας») σε σχέση με την προσμέτρηση του 1,5 δις από επιστροφή κερδών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωζώνης στο πρωτογενές ισοζύγιο, τη στιγμή που δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για επιστροφή τόκων και επομένως δεν έχουν σχέση με το πρωτογενές αποτέλεσμα! Με λίγα λόγια, ο Σαμαράς παραδέχτηκε από το βήμα της ΔΕΘ ότι στα επίσημα στοιχεία που δίνει κάθε μήνα το
Υπουργείο Οικονομικών για την εκτέλεση του Προϋπολογισμού υπήρξε λαθροχειρία τύπου Greek Statistics για να δοθεί καλύτερη εικόνα και να στηριχθεί το success story.
Όμως αυτή δεν είναι η μόνη πτυχή της δημιουργικής λογιστικής. Η εκτίναξη των εισπράξεων από τα κοινοτικά προγράμματα –που καταδεινύει ότι στην ουσία μας δόθηκε το ποσό που μας αντιστοιχεί μέχρι το τέλος του χρόνου-, μείωση των δημοσίων επενδύσεων κατά 1,33 δις και η μη επιστροφή φόρων 663 εκατ. σε σχέση με τους στόχους του Μεσοπρόθεσμου είναι στοιχεία που προσπαθούν να εξωραϊσουν την εικόνα για να μπορέσει με άνεση ο Πρωθυπουργός να επικαλεστεί ότι οι στόχοι επιτυγχάνονται και στην άκρη του τούνελ έχει αρχίσει να φαίνεται φως.
Τέλος ο Πρωθυπουργός αναφέρθηκε στις Κασσάνδρες που βλέπουν νέα μέτρα λιτότητας και νέα Μνημόνια. Προφανώς αναφέρεται στους Ντάιζελμπλουμ και Ντράγκι, οι οποίοι πριν ελάχιστες μέρες ανέφεραν πως νέα χρηματοδότηση της Ελλάδας σημαίνει ανάγκη λήψης νέων μέτρων. Εκτός αν ο Σαμαράς δεν έχει ακούσει για την ύπαρξη χρηματοδοτικών και δημοσιονομικών κενών κατά τα επόμενα χρόνια, τα οποία για να καλυφθούν, σύμφωνα με τη συνταγή που ασπάζεται και ο ίδιος, θα χρειαστούν νέα χρηματοδότηση από τον κάθε Ντάιζελμπλουμ και Ντράγκι (και επομένως νέα μέτρα).
Σε γενικές γραμμές η ομιλία Σαμαρά στη ΔΕΘ θύμισε λίγο από Κέητ Μπλάνσετ στο Blue Jasmine. Μία προσπάθεια κατασκευής μίας παράλληλης πραγματικότητας, μία αγωνία φτιασιδώματος του «φαίνεσθαι» του κυβερνητικού έργου μπροστά στο κοινό και μία απίστευτη κατάθλιψη που προκύπτει όταν η «φαντασιοπληξία» διασταυρώνεται με την πραγματική ζωή. Η αγωνία του Πρωθυπουργού να πείσει ότι «αλλάζουμε σελίδα» είναι η ίδια αγωνία για να κερδίσει μία ακόμη πίστωση χρόνου από μία κοινωνία που έχει εξαντλήσει την υπομονή της από καιρό. Μπορεί τα δωράκια της ΕΛΣΤΑΤ μία μέρα πριν την ομιλία του σε σχέση με την ύφεση ή οι λογιστικές αλχημείες για το πρωτογενές πλεόνασμα να δίνουν τη δυνατότητα στον Σαμαρά να μπορεί να ψελίσει μία ομιλία στη ΔΕΘ, όμως η πραγματικότητα που βιώνει η κοινωνία αρκεί για να τον ξανακρύψει στα λαγούμια του Μαξίμου.