Ακόμη και την ελευθερία της σκέψης θα ήθελε να (περι)-ορίσει ο Αμερικάνος πρεσβευτής Ντάνιελ Σπέκχαρντ καθώς σύμφωνα με το Wikileaks σε εμπιστευτικό τηλεγράφημα του στο State Department δηλώνει ότι «Το µόνο µέρος στην Ελλάδα όπου η ελευθερία της σκέψης είναι σοβαρά περιορισµένη είναι οι ίδιες οι πανεπιστηµιουπόλεις»…..Έτσι σύμφωνα με τον Σπέκχαρντ η ελευθερία της σκέψης είναι δυνατή μόνο με την κατάργηση του ασύλου……….
Στο διπλωµατικό έγγραφο που έχει τίτλο «Πανεπιστηµιακό άσυλο στην Ελλάδα: Όταν η ∆ηµοκρατία πάει στραβά» υπάρχουν αναφορές στον καθηγητή του Οικονοµικού Πανεπιστηµίου Αθηνών (ΟΠΑ) Γεράσιµου Σαπουντζόγλου, που «στοχοποιήθηκε από ταραξίες οι οποίοι του επιτέθηκαν και τον χτύπησαν όταν αρνήθηκε να διακόψει την παράδοση ενός µαθήµατος» όπως και στον πρώην πρύτανη του Πανεπιστηµίου Αθηνών Χρήστο Κίττα: «Παραιτήθηκε αφού υπέστη καρδιακή προσβολή έπειτα από επίθεση. Στην επιστολή παραίτησής του, που έλαβε µεγάλη δηµοσιότητα, ο Κίττας συµβούλευσε τη νεολαία της Ελλάδας ότι είναι πλέον καιρός γι’ αυτούς να βρουν µη βίαια µέσα για να εκφράζονται». Άλλη µία περίπτωση που επισηµαίνεται στο τηλεγράφηµα είναι αυτή του πρώην πρύτανη του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης Αναστάσιου Μάνθου, τον οποίο «χτύπησαν και άφησαν αναίσθητο φοιτητές». Στο τηλεγράφημά του σχολιάζει και την στάση της υπουργού Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου σχετικά με τις δηλώσεις της για την επάρκεια της νομοθεσίας για το άσυλο λέγοντας ότι «Οι ισχυρισµοί της ∆ιαµαντοπούλου µπορεί να στοχεύουν στον κατευνασµό των “αριστερόφρονων στοιχείων” εντός του κόµµατος του ΠΑΣΟΚ και εκτός, αλλά αντικρούονται από άλλους»
Όσον αφορά στο ΠΑΣΟΚ ο Σπέκχαρντ αναφέρει ότι «Παραδοσιακά έχει προβληθεί ως υπέρµαχος όλων αυτών που εκπροσωπεί ο νόµος για το άσυλο, στη µορφή που φιλοδοξεί να αποκτήσει. Οι µυηµένοι αισθάνονται ότι η κατάργηση του νόµου για το άσυλο θα προξενούσε σηµαντικό ρήγµα εντός του κόµµατος, ιδιαίτερα ανάµεσα στους φοιτητές και τη νεολαία. Το να πετούν το µπαλάκι πίσω στους πρυτάνεις αντί να υιοθετήσουν µια πιο δυναµική προσέγγιση για τη βία στα πανεπιστήµια φαίνεται ως η προτιµότερη οδός µικρότερης αντίστασης επί του παρόντος για τη συγκεκριµένη κυβέρνηση» τονίζοντας όμως ότι οι συζητήσεις για αλλαγές στην υπάρχουσα νομοθεσία είναι ένα μεγάλο βήμα για την ελληνική κοινωνία!
Στα πλαίσια της «έρευνας» του για την κατάσταση µε το πανεπιστηµιακό άσυλο, ο Αμερικανός πρεσβευτής πραγµατοποίησε συναντήσεις µε δύο καθηγητές, από το Πανεπιστήµιο Πειραιά και το Πάντειο.
Οι δύο καθηγητές μιλώντας ως «θύματα ταραξιών» δήλωσαν σύμφωνα με το τηλεγράφημα ότι δέχονται απειλές για τις ζωές τους. Ο πρώτος επεσήµανε πως «(οι ταραξίες) γνωρίζουν πού κατοικούν (τα µέλη της πανεπιστηµιακής διοίκησης) και δεν φοβούνται να χρησιµοποιήσουν αυτή την απειλή». Ο δεύτερος τόνισε ότι τα ταραχοποιά στοιχεία χρησιµοποιούν εκφοβιστικές τακτικές, περιλαµβανοµένης της δηµοσίευσης ονοµάτων των καθηγητών – στόχων σε ηλεκτρονικές σελίδες αναρχικών, ενώ αποκάλυψε πως είχε φτάσει στο σηµείο να φιλοξενήσει επισκέπτες καθηγητές σε χώρους εκτός πανεπιστηµίου ώστε «να αποφύγει τις επιθέσεις µε γιαούρτια ή ακόµη χειρότερα από χούλιγκαν».
Οι καθηγητές αυτοί συν τοις άλλοις εξήγησαν στον Σπέκχαρντ ότι οι εκλεγµένοι στις φοιτητικές εκλογές συνδέονται µε πολιτικά κόµµατα, καθώς και ότι λόγω της µεγάλης αποχής σε πολλές περιπτώσεις αριστερές οµάδες επικρατούν σε τµήµατα που είναι πιο ένθερµοι υποστηρικτές του ασύλου. Όπως επίσης ότι «οι εκπρόσωποι των φοιτητικών ενώσεων κρατούν τα κλειδιά για τους διορισµούς των πρυτάνεων, εκπροσωπώντας το 30% των ψήφων. Αποτέλεσµα είναι να έχει δηµιουργηθεί µεταξύ της πανεπιστηµιακής διοίκησης και των φοιτητικών οµάδων µία πελατειακή σχέση που δυσχεραίνει τους διοικούντες να υιοθετήσουν σκληρή γραµµή στο θέµα του ασύλου». Χαρακτηριστικό παράδειγµα συνιστά για τους ίδιους, έτσι όπως αναφέρεται στο τηλεγράφημα, η επίπληξη που δέχθηκε η ∆ΑΠ – Ν∆ΦΚ της Νοµικής από τον νεοεκλεγµένο τότε πρόεδρο της Ν.∆. Αντώνη Σαµαρά, επειδή είχε αντιταχθεί στην πρόταση της διοίκησης της σχολής για την είσοδο των φοιτητών στον χώρο µε επίδειξη της φοιτητικής ταυτότητας. Δεν έλλειψαν βέβαια οι σχολαστικές του αναφορές στο κόστος της επιδιόρθωσης ζημιών που προκαλούνται από τους «ταραξίες» και που ανέρχεται στο «στο 12% του ετήσιου προϋπολογισµού των πανεπιστηµίων» όπως και στον λόγο για τον οποίο «ο µέσος φοιτητής χρειάζεται έξι χρόνια για να πάρει ένα πτυχίο το οποίο θα έπαιρνε κανονικά σε τέσσερα», που είναι κατά τη γνώμη του οι «συχνές διακοπές µαθηµάτων…»