Όπως και από τότε που έκανε τις κατηγορηματικές δηλώσεις στην ΔΕΘ, το Σεπτέμβριο του 2009 ότι “είμαστε αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων. Ειδικά τώρα με τις κλιματικές αλλαγές, το νερό είναι ένας πολύτιμος πόρος και αγαθό ,το οποίο πρέπει να προστατέψουμε”. Βέβαια, το σύνθημα στο μπλουζάκι μπορεί να ξεθώριασε, όχι όμως η φωτογραφία και το video με τα παραπάνω ντοκουμέντα και πολύ περισσότερο η μνήμη!
Ο αγώνας ενάντια στο ξεπούλημα του νερού τώρα αρχίζει!
Το σχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει την πώληση του 40% των μετοχών από το 74% που κατέχει το Δημόσιο και την ταυτόχρονη παραχώρηση του management της επιχείρησης. Ήδη το μεσοπρόθεσμο σχέδιο που κατατίθεται σήμερα στη βουλή προβλέπει την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ μέχρι τα μέσα του Ιουλίου.
Κέρδη ύψους 64.290.000 ευρώ για την ΕΥΑΘ, σε μια πενταετία
Για μεγάλο σκάνδαλο και για ξεπούλημα μιας υγιούς επιχείρησης που φέρνει κέρδη στο ελληνικό δημόσιο κάνουν λόγο οι συνδικαλιστές. Και οι αριθμοί φαίνεται να τους επιβεβαιώνουν.
Τα καθαρά κέρδη της επιχείρησης σύμφωνα με το σωματείο εργαζομένων την πενταετία 2006-2010 έφτασαν τα 64.290.000 ευρώ. Όπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι “όταν το 2009 η τότε Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε αποφάσισε να ιδιωτικοποιήσει την ΕΥΑΘ, ειδικοί εκτιμούσαν την αξία πώλησης μαζί με την παραχώρηση του management, γύρω στα 100.000.000 ευρώ. Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Αν μάλιστα παραδειγματιστούμε και από ανάλογες ιδιωτικοποιήσεις του εξωτερικού με συμβόλαια παραχώρησης 25, 30 ή και περισσοτέρων ετών, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι το Κράτος ουσιαστικά χαρίζει, και δεν ιδιωτικοποιεί απλώς”.
Η τότε αντιπολίτευση και σημερινή Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μιλούσε για ξεπούλημα ενός μονοπωλίου μιας από τις λίγες κερδοφόρες ΔΕΚΟ που φέρνει λεφτά στο Κράτος. Μάλιστα σε συνάντηση του με το σωματείο εργαζομένων της ΕΥΑΘ το 2008, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ των εργαζομένων και της μη ιδιωτικοποίησης της επιχείρησης, με το σωματείο να του δωρίζει ένα T-shirt με συνθήματα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου όμως της 79ης ΔΕΘ το 2009, ο Γ.Παπανδρέου απαντώντας σε ερώτηση του δημοσιογράφου της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη» Νίκου Ηλιάδη, δήλωνε ότι « είμαστε αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων. Και μάλιστα τώρα, με τις κλιματικές αλλαγές. Είναι ένας πολύτιμος πόρος, ένα δημόσιο αγαθό, το οποίο πρέπει να προστατεύσουμε». Πρόκειται για την περίοδο που όλοι οι φορείς της πόλης είχαν ταχθεί στο πλευρό των εργαζομένων και ενάντια στα σχέδια ιδιωτικοποίησης της επιχείρησης.
Ευρώπη: Επανακρατικοποιούν τις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις ύδρευσης
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει το σωματείο εργαζομένων στην ΕΥΑΘ, οι ιδιωτικοποιήσεις των εταιριών ύδρευσης στην Ευρώπη δεν απέδωσαν σε καμία περίπτωση τα αναμενόμενα οφέλη. Μάλιστα έπειτα από χρόνια το δημόσιο προχώρησε στην επανακρατικοποιήση τους, καθώς οι συμφωνίες με τις ιδιωτικές εταιρίες υπήρξαν οικονομικά, αλλά και σε επίπεδο παροχής υπηρεσιών ζημιογόνες.
Η στροφή στην τάση επανακρατικοποίησης των επιχειρήσεων ξεκίνησε από το Παρίσι -την πατρίδα των SUEZ,Veolia- των μεγαλύτερων πολυεθνικών σε θέματα διαχείρισης ύδρευσης. Ο δήμος Παρισίων -επί Ζακ Σιράκ-, έδωσε την διανομή του νερού με 25ετη σύμβαση στις παραπάνω εταιρείες, έχοντας μοιράσει την πόλη μεταξύ των δύο εταιρειών σύμφωνα με τη διαδρομή του Σηκουάνα. Η Veolia την περιοχή δεξιά του ποταμού και η SUEZ την αριστερή όχθη. Έτσι άλλος παρήγαγε και επεξεργαζόταν το νερό και άλλος το διένειμε με αποτέλεσμα μια προφανή –και καθόλου αποδοτική- σύγκρουση αρμοδιοτήτων. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι μια σταγόνα νερού από την πηγή ως την βρύση άλλαζε δέκα φορές υπεύθυνο διαχείρισης της!
Με την λήξη της σύμβασης τον Δεκέμβρη του 2009 ο το νερό του Παρισιού επεναδημοτικοποιήθηκε σε έναν φορέα, την Eau de Paris.
Δεν είναι όμως πάντα οι φορείς που παίρνουν τις αποφάσεις. «Οι πολίτες οι ίδιοι πολλές φορές παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και με εφαρμογή των δικαιωμάτων τους αποφασίζουν για το μέλλον τους», όπως μας λένε οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ». Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ιταλία και η πόλη του Βερολίνου.
Το νερό είναι δημόσιο αγαθό! Οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν!
Στην Ιταλία, με νόμο του 2009, προβλέπεται ότι από το 2012 θα πρέπει η ύδρευση να διαχειρίζεται από ιδιώτες ή από κοινοπραξίες δημοσίου-ιδιωτών (ΣΔΙΤ) όπου όμως ο ιδιώτης θα πρέπει να έχει τουλάχιστον το 40%, ενώ παράλληλα οι τοπικές αρχές θα πρέπει ως το 2015, να μειώσουν τη συμμετοχή τους σε ποσοστό κάτω του 30%!
Έτσι λοιπόν το Forum Italiano dei Movimenti per l’Acqua, διοργάνωσε μια τεράστια καμπάνια από τις αρχές του 2010 και τελικά κατάφερε να συγκεντρώσει 1.400.000 υπογραφές, 1.000.000 περισσότερες από τις απαιτούμενες, με αίτημα προς το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Ιταλίας, να διενεργηθεί δημοψήφισμα ώστε να ακυρωθεί ο παραπάνω νόμος!
Αντίστοιχα στο Βερολίνο, όπου έγινε μερική ιδιωτικοποίηση, οι πολίτες συγκεντρώνοντας 280.000 έγκυρες υπογραφές από τις 170.000 που απαιτούνταν, προκάλεσαν δημοψήφισμα με αίτημα να δημοσιευθούν στο κοινό οι μυστικές συμβάσεις παραχώρησης του νερού στους ιδιώτες (Veolia, RWE). H δημοσιοποίηση των συμβάσεων αυτών είναι προαπαιτούμενο ώστε να μπορέσει μελλοντικά να γίνει αλλαγή της σύμβασης παραχώρησης. Την 13η Φεβρουαρίου 2011 λοιπόν, περισσότεροι από 665.000 Βερολινέζοι ανταποκρίθηκαν στο δημοψήφισμα και με ποσοστό 98,2% είπανε ΝΑΙ στη δημοσιοποίηση των συμβάσεων. Το αξιοσημείωτο του δημοψηφίσματος του Βερολίνου είναι ότι διοργανώθηκε, από «κάτω», από την βάση, ομάδες πολιτών, συνδικάτα, δημιούργησαν την συλλογικότητα Τραπέζι Νερού του Βερολίνου, και η συλλογή των υπογραφών έγινε με δική τους καμπάνια σε διάστημα μόλις έξι μηνών.
Ο αγώνας των κατοίκων του Βερολίνου ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης αποτυπώθηκε στο ντοκιμαντέρ “Water under the Hammer”, το οποίο μεταξύ άλλων παρουσιάζει πως οι αρχές του Βερολίνου προετοίμασαν την πώληση της εταιρείας υδάτων ,Berlin Water Works (BWB).
Μέλη της επιχειρηματικής κοινότητας του Βερολίνου κλήθηκαν στην Αγγλία το 1998 όπου ενημερώθηκαν σχετικά με προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων. Το Αγγλικό παράδειγμα έδειχνε πως οι μισθοί των manager τριπλασιάστηκαν σε 10 χρόνια ενώ οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν στο ένα τρίτο. Ένα χρόνο μετά το 49,9% της BWB ιδιωτικοποιήθηκε!
Μετά το πάγωμα των τιμολογίων ως το 2003, το 2004 η τιμή του νερού αυξήθηκε 15%, και από τότε ακόμη 20%. Παράλληλα, από τους 7.000 εργαζόμενους στα μέσα της δεκαετίας του 1990, στα τέλη του 2009 είχαν απομείνει 4.700 με σημερινό ρυθμό μείωσης 100 εργαζόμενοι ανά έτος. Οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά 50% με αποτέλεσμα να χαθούν 8.000 θέσεις εργασίας από μικρομεσαίες επιχειρήσεις του Βερολίνου που συνεργαζόταν με την εταιρεία ύδρευσης.
Δημοψήφισμα Τώρα!
Οι εργαζόμενοι στην ΕΥΑΘ ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων ευρωπαικών πόλεων ζητούν εδώ και μήνες να διεξαχθεί δημοψήφισμα για να αποφασιστεί το μέλλον της εταιρίας.
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γ.Μπουτάρης απέρριψε στο δημοτικό συμβούλιο την πρόταση για διενέργεια δημοψηφίσματος που κατατέθηκε. Οι εργαζόμενοι στην ΕΥΑΘ τον τελευταίο μήνα απαντούν με συνεχείς στάσεις εργασίας, ενώ η κοινωνία της πόλης βρίσκεται στο πλευρό τους.
Η μητέρα όλων των μαχών ξεκίνησε…