Ανέκδοτο στα χείλη εκατομμυρίων ανθρώπων έχουν γίνει οι κυβερνητικοί χειρισμοί μετά τις συνεχείς ανατροπές των αποφάσεων για τα μέτρα που παίρνονται σε σχέση με την προστασία της Δημόσιας Υγείας. Αυτή τη φορά το αλαλούμ αφορά τις διαδημοτικές μετακινήσεις και το άνοιγμα του λιανεμπορίου σε Θεσσαλονίκη, Αχαΐα και Κοζάνη.
Τελικά τι θα γίνει; Κανείς δεν ξέρει, αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά, είναι ότι την ώρα που γράφεται αυτό το άρθρο οι διαδημοτικές μετακινήσεις θα επιτρέπονται αλλά τα μαγαζιά θα παραμείνουν κλειστά.
Ποιον να πρωτοσκεφτείς έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα;
Αυτόν που διασωληνώνεται εκτός ΜΕΘ;
Τον ασθενή που δανείζεται λεφτά για να εγχειριστεί σε κάποια ιδιωτική κλινική αφού η κυβέρνηση έκλεισε την πόρτα του ΕΣΥ για τις υπόλοιπες παθήσεις και ασθένειες;
Τον εργαζομένο που ζει με τα 500 της αναστολής ή αυτόν που δεν του κολλούσαν ένσημα και ζει χωρίς κανένα εισόδημα;
Αυτόν που έμαθε μέσα σε ένα χρόνο πανδημίας ότι μπορούν να του πάρουν το σπίτι, να στερήσουν το δικαίωμα των σπουδών από το παιδί του, να τον βάλουν να δουλεύει ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης και χωρίς να του πληρώνουν υπερωρίες, να του απαγορέψουν τις διαδηλώσεις και τις απεργίες;
Τον μαθητή που θέλει να μπει στο σχολείο για να μορφωθεί και να κοινωνικοποιηθεί και τώρα μένει καθισμένος μπροστά στο λάπτοπ που μοιράζεται όλη η οικογένεια για να μην ακούει τα μισά από όσα λέγονται;
Τον πιτσιρικά ή τον υπερήλικα που κινδυνεύει να γυρίσει σπίτι με σπασμένο χέρι ή με 300 ευρώ πρόστιμο επειδή θέλησε να κάτσει σε κάποιο παγκάκι ενός πάρκου;
Τον μικρομαγαζάτορα που καθάριζε εχθές τη βιτρίνα του και του λένε σήμερα ότι τελικά δε θα ανοίξει;
Η κυβερνητική διαχείριση γίνεται ανέκδοτο με τις παλινωδίες της και τον εμπαιγμό της κοινωνίας, που βιώνει μια άνευ προηγουμένου τραγωδία με χιλιάδες νεκρούς και γεμάτα νοσοκομεία.
Την κυβέρνηση όμως κάποιοι ψηφοφόροι της, ιδεολογικά και υλικά δεμένοι μαζί της, θα τη συγχωρήσουν. Λόγω συμφέροντος ή ιδεοληψίας, μικρή σημασία έχει.
Ποτέ και κανείς όμως δε θα συγχωρέσει μία επιτροπή που άνοιξε την πόρτα στον κάθε σκοταδιστή, να αμφισβητεί την επιστήμη, τα κίνητρα και τα αποτελέσματά της πάνω στην καλυτέρευση της ανθρώπινης ζωής. Μια επιτροπή που έβαλε η ίδια την επιστήμη σε δεύτερη μοίρα μπροστά στις κυβερνητικές εντολές και στις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας.
