«Δεν πρέπει να ιδεολογικοποιούμε έναν υστερικό αντικληρικαλισμό, όταν τσιγκλάς τους παπάδες ζητάνε περισσότερα». Μ’ αυτήν ατάκα που θα μπορούσε να γράψει ιστορία σε μια νεότερη εκδοχή της ταινίας του Μπερνάντο Μπερτολούτσι, «Ο κομφορμίστας», ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, ξεμπέρδεψε μια για πάντα με τον θρυλούμενο αντικομφορμισμό του.
Χρησιμοποιώ την συγκεκριμένη φράση του δημάρχου, σκεπτόμενος ότι κι ο Αλμπέρτο Μοράβια θα ήθελε να την χρησιμοποιήσει στο σχετικό βιβλίο του, οι συγκεκριμένες λέξεις διαθέτουν έναν θνήσκοντα διανοουμενισμό, κάποιου που δεν ήταν βέβαια ποτέ διανοούμενος, αλλά πολλοί ήταν αυτοί που θα ήθελαν ο δήμαρχος να είναι έστω και λίγο απ’ αυτό.
Χωρίς καμιά απολύτως διάθεση ειρωνείας, όσα είπε χθες ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης για την υπόθεση της Ροτόντας, άγγιζαν την εξουσιαστική σνομπ υπεροψία, την μορφή αυτής που οι πολύφερνοι εκλεπτυσμένοι αστοί θα αποκαλούσαν χασκογελώντας στα σαλόνια τους «χύδην λαϊκότητα» όπως και η έκφραση «να κατεβάσουμε του τόνους, να σταματήσουμε τις σαχλαμάρες».
Ο πάλαι ποτέ αντικομφορμίστας, ο συγκρουσιακός, ο μποέμ που δεν δίνει δυάρα για το μαζικό, για την ομογενοποίηση, την εκκλησιαστική στενομυαλιά, που είναι συγκαταβατικός για όσους θρησκεύουν αλλά πολεμικός με την αντίστοιχη γραφειοκρατία, ο άνθρωπος που πολεμήθηκε ακόμη και πολιτικά από το εκκλησιαστικό κατεστημένο και το άλλο, το βρωμερό και τρισάθλιο κατεστημένο που κρυβόταν από πίσω, κι έσυρε την πόλη στην καταστροφή που όλοι πια γνωρίζουν, αυτός ο άνθρωπος, αυτός ο δήμαρχος δεν υπάρχει πια.
Μας καλεί με γραφειοκρατική ευγένεια, αν χρειαστεί κάνοντας πέτρα την καρδιά, να γίνουμε όλοι ένα και κυρίως να μοιάσουμε άνευ καν διαπραγματεύσεων με το μαζικό, το κοινό, την χειρότερη εκδοχή του κληρικαλισμού, τον βρωμερό «βυζαντινισμό» των δημοσίων σχέσεων, της άνευ όρων υποταγής.
Ο πάλαι ποτέ αντικομφορμίστας έφτυσε κατάμουτρα ακόμη και τον παλιό του εαυτό ξεχνώντας τον αγώνα που είχε δοθεί και στον οποίο ως ενεργός πολίτης είχε συμμετέχει, άδολα θέλω να πιστεύω, για να είναι η Ροτόντα ένα μνημείο και θρησκευτικού περιεχομένου και κοσμικών χρήσεων, ένα ιστορικό παλίμψηστο της δισχιλιετούς ιστορίας της πόλης.
Μας είπε χθες ο δήμαρχος μιλώντας στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης να μην τα βάζουμε με τον προϊστάμενο της Εφορίας Αρχαιοτήτων Πόλης -ο οποίος αν δεν απατώμαι είναι μάλιστα τυπικά ακόμη αναπληρωτής- επειδή άνοιξε το μνημείο στο κοινό, ψέμα μεγάλο και πρώτο, αφού το μόνο που έκανε ήταν να αποσύρει τις σκαλωσιές, η Ροτόντα δεν ήταν ποτέ κλειστή. Κάλεσε δηλαδή ο δήμαρχος δεκάδες επιστήμονες, πολιτικούς και πολίτες -που έχουν ήδη υπογράψει κείμενο διαμαρτυρίας για τις… ιδεολογικές προσεγγίσεις του- να μη διαμαρτύρονται, γιατί ο αναπληρωτής θέλησε, με το έτσι θέλω, να καρφώσει και έναν σταυρό πάνω στην οροφή του μνημείου κάνοντας μια «ιδεολογική προσέγγιση» όπως ο ίδιος έχει πει, περιχαρής, σε συνέντευξη τύπου, ευελπιστώντας ότι θα πλήθη θα ευαρεστηθούν με την επιλογή του ενώ στραβομουτσούνιασε όταν κάποιοι του έδειξαν ότι δεν συμφωνούν με μια προσέγγιση που είναι καθαρή παρέμβαση στο μνημείο.
Έκανε ότι δεν γνώριζε ο δήμαρχος ότι πακτώθηκε σιωπηλά Αγία Τράπεζα, δεν άκουσε τίποτα για την καταστροφή του περιβόλου, δεν πέρασε καν μια βόλτα από κοντά να δει τι συμβαίνει και διαμαρτύρονται οι χθεσινοί του συνοδοιπόροι, αυτοί που τον στήριξαν με τους «αντικληρικαλισμούς» τους. Θα φταίει που είναι πλέον ομοτράπεζος του αναπληρωτή διευθυντή της αρμόδιας Εφορίας, όπως μας έδειξε ο ίδιος -υποθέτω-, δίνοντας στην δημοσιότητα φωτογραφίες του πρωτοχρονιάτικου γεύματος τους σε ταβέρνα ή γκουρμέ εστιατόριο της πόλης.
Είναι μπερδεμένος ο κ. δήμαρχος κάνοντας αναφορές σε υπόθεση που ξεκίνησε με «ένα γράμμα για τον σταυρό», αναφορές για «κεραυνούς» και «στατικότητες», πρόχειρες, και γι αυτό παραπειστικές αναφορές. Νόμιζε ότι ξεμπέρδεψε τόσο εύκολα λέγοντας για αδελφοποιήσεις με το Πάνθεον της Ρώμης και κοσμικές εκδηλώσεις «χωρίς μπαλέτα», αστειάκι αυτό, για να αναδεικνύεται πάντα και η σοβαροφανής εκδοχή της «λαϊκότητας της γλώσσας», να χαμογελά το πόπολο, αλλά δεν είπε τίποτα όταν ετέθη το θέμα της πραγματοποίησης της συναυλίας του Σάκη Παπαδημητρίου που είχε αναβληθεί από τους μαχαιροβγάλτες ρασοφόρους.
Τέλος, μας καθησύχασε κιόλας, «δεν σημαίνει δα ότι θα μπει ο σταυρός». Αυτό του είπε ο ομοτράπεζός του που το εισηγήθηκε; Άλλος;
Πλατσούρισε λεκτικά κι άλλο για το θέμα ο κ. δήμαρχος. Στα ρηχά. Τέλος τα μακροβούτια στον αντικομφορμισμό, τις εναντιώσεις, τις συγκρούσεις. Τώρα όσοι λένε καμιά κουβέντα χαλάνε την ζαχαρένια του δημάρχου ο οποίος γνωρίζει την αξία των «χαμηλών τόνων» στην αγορά. Όπως ο «Κομφορμίστας» του Μπερτολούτσι, άλλα θέλει, αλλά είναι και η «κοινωνία» που τον υποχρεώνει για τα αντίθετα, δεν βαριέσαι, έχει την γοητεία του και το «φυσιολογικό». Ο καθείς έχει την ελευθερία να γοητεύεται από ότι του αρέσει και να πορεύεται με αυτούς που θέλει, αλλά μην διαμαρτύρεται σε όσους ονοματίζουν τους συνοδοιπόρους του γιατί αυτός νομίζει ότι βρίσκεται με άλλους.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στον ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 10:00-11:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected].