Πανάξιοι πρωταθλητές του NBA (ή πρωταθλητές κόσμου, όπως αρέσκονται να τους αποκαλούν οι Αμερικανοί) είναι από τα ξημερώματα της Δευτέρας οι Dallas Mavericks και μάλιστα για πρώτη φορά στην ιστορία τους (δηλαδή από το 1980), νικώντας εκτός έδρας το Miami με 105-95.
Με μεγάλο πρωταγωνιστή-για μια ακόμη φορά-τον μεγάλο Γερμανό Dirk Nowitzki (παμψηφεί MVP των τελικών), ο οποίος παρότι στο πρώτο ημίχρονο είχε μόλις 3 πόντους με 1/12 (!!) σουτ, τελείωσε τον αγώνα με 21 πόντους και οι 10 εξ’αυτών στην τελευταία και κρίσιμη περίοδο, όπου ευστόχησε σε όλα τα λεγόμενα “big shoots” στερώντας από το Miami την δυνατότητα να ξαναμπεί στο παιχνίδι και να διεκδικήσει την νίκη. Πλέον ο Nowitzki πέρασε στο πάνθεον των μεγαλύτερων παικτών του παγκόσμιου μπάσκετ, αφού με συνδύασε την εξαιρετική του ατομική απόδοση με μια συλλογική επιτυχία. Άξιοι συμπαραστάτες του ο “παγκίτης” Jason Terry με 27 πόντους (οι 19 στο ημίχρονο) και ο κοντορεβυθούλης J.J. Barea (15 πόντοι). Βεβαία, να μην ξεχάσουμε να αναφερθούμε στο κοουτσάρισμα του Rick Carlisle, ο οποίος αξιοποίησε σχεδόν όλους του παίκτες του και πήρε το καλύτερο από αυτούς, επικρατώντας κατά κράτος στην μάχη των πάγκων έναντι του άπειρου Εrik Spoelstra.
Στον αντίποδα, η απογοήτευση είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που επικρατεί στο στρατόπεδο του Miami. Οι προσδοκίες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος από την πρώτη κιόλας χρονιά συνεύρεσης των “Big Three” (James, Wade, Bosh) έπεσαν στο κενό και επιβεβαιώθηκε για πολλοστή φορά ο κανόνας που ισχύει ότι στον ομαδικό αθλητισμό κερδίζουν οι ομάδες και όχι μεμονωμένα οι παίκτες (εξαιρουμένου του μοναδικού Michael Jordan ίσως). Ο LeBron κρύφθηκε πάλι στα δύσκολα (τέταρτη περίοδος, εκεί όπου έλαμψε ο Nowitzki), ο Wade ασχολούταν περισσότερο με τους διαιτητές και όχι με τα λάθη του και ο Bosh έκανε μια ακόμα απλά καλή εμφάνιση.
Κάπως έτσι φθάσαμε στο τελικό 105-95 και η σειρά στο 4-2 υπέρ των Mavs, οι οποίοι δικαιώθηκαν για το θεαματικό μα συνάμα ουσιαστικό μπάσκετ που έπαιξαν καθ’όλη την διάρκεια της χρονιάς.