(αναδημοσίευση από www.inprecor.gr). Μια καταιγίδα που σοβούσε εδώ και πολύ καιρό, σαρώνει, τους τελευταίους μήνες, με εντυπωσιακούς ρυθμούς, το χώρο των ΜΜΕ. Μια καταιγίδα που περνά «στα σιωπηλά». Μια καταιγίδα για την οποία το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης δεν έχει ενημερωθεί, αλλά και όταν αυτό έχει συμβεί, δεν έχει φανεί να συγκινείται. Δικαιολογημένη, ως ένα βαθμό, η αδιαφορία ή ακόμη και η χαιρεκακία με την οποία οι περισσότεροι συμπολίτες μας αντιδρούν απέναντι στην πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από την εργοδοσία όλοι οι κλάδοι εργαζομένων στον ευρύτερο χώρο των εντύπων και ηλεκτρονικών μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Είναι δικαιολογημένη η αντίδραση αυτή γιατί επί πολλά χρόνια, το αναγνωστικό, ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό κοινό «βομβαρδιζόταν» από την εικόνα περί «εύρωστων» παντοδύναμων ΜΜΕ, περί δημοσιογράφων με παχυλές αμοιβές και με πολλαπλές θέσεις εργασίας, περί εύκολου κέρδους λόγω της τηλεοπτικής αναγνωρισιμότητας, περί συμπορευόμενων με την εκάστοτε εξουσία δημοσιογραφικών αστέρων (κάτι που συνεχίζεται απροκάλυπτα και τους τελευταίους μήνες από όλους τους αυτοχριζόμενους αναλυτές των πάντων, οι οποίοι υπερθεματίζουν για τα μέτρα ισοπέδωσης της χώρας και του λαού της κινδυνολογώντας και σπέρνοντας τρόμο και πανικό). Πρόκειται για μια εικόνα διανθισμένη, ιδιαίτερα όσον αφορά στην τηλεόραση, από φαντασμαγορικά και ιδιαιτέρως σπάταλα δήθεν ψυχαγωγικά προϊόντα, που στερούνταν του οποιουδήποτε σοβαρού περιεχομένου πέραν της αποβλακωτικής χαύνωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι από την εμφάνιση της ιδιωτικής τηλεόρασης και του ιδιωτικού ραδιοφώνου, πολλαπλασιάστηκαν εντυπωσιακά οι ιδιωτικές σχολές δημοσιογραφίας, καθώς ο χώρος των ΜΜΕ φάνταζε σαν «η κότα με τα χρυσά αυγά» όπου ο καθένας μπορούσε να εξασφαλίσει άφθονο χρήμα και κύρος.
Η εικόνα αυτή δεν είναι ψεύτικη. Ναι, τα ΜΜΕ αποτελούσαν και αποτελούν το απαύγασμα της διαπλοκής συμφερόντων με την εξουσία. Ναι, τα ΜΜΕ χρησιμοποιήθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους ως εργαλείο άσκησης πίεσης μέσα από τη δυνατότητά τους να «διαμορφώνουν – χειραγωγούν – αποχαυνώνουν την κοινή γνώμη», προκειμένου να «κλείσουν» επικερδείς συμφωνίες, λόγου χάρη για δημόσια έργα (ο νοών νοείτο). Ναι, είναι επίσης αλήθεια ότι τα περισσότερα ΜΜΕ δεν ήταν, πολλές φορές, κερδοφόρα αλλά οι ιδιοκτήτες τους εξασφάλισαν αμύθητα ποσά από τα «έργα» που ανέλαβαν χάρη σε αυτά. Ποσά που σε μεγάλο βαθμό δεν επέστρεψαν ως επενδύσεις στα ΜΜΕ.
Η αλήθεια πίσω από τα …«φώτα»
Υπάρχει, όμως, και μια άλλη πλευρά αυτής της εικόνας. Η πλευρά της πραγματικότητας που εδώ και χρόνια, και πολύ περισσότερο τον τελευταίο καιρό, βιώνουν οι χιλιάδες εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, τεχνικοί όλων των ειδικοτήτων (γραφίστες, ηχολήπτες, εικονολήπτες, τυπογράφοι κλπ), διοικητικοί υπάλληλοι, φωτορεπόρτερ, δημοσιογράφοι. Όλοι αυτοί, δηλαδή, που ουδέποτε αμείβονταν με παχυλούς μισθούς, αν και εργάζονταν νυχθημερόν, που ουδέποτε εξαργύρωσαν την επαφή τους με τα κέντρα εξουσίας, αν και συχνά είχαν την ευκαιρία να το κάνουν, που ουδέποτε δέχτηκαν να παραπληροφορήσουν ή συνειδητά να χειραγωγήσουν το κοινό τους, που ουδέποτε εμφανίστηκαν ως φερέφωνα των συμφερόντων των εργοδοτών τους. Πρόκειται για τους χιλιάδες εκείνους ανθρώπους που ουδείς τους αναγνωρίζει στο δρόμο, ουδείς ή έστω πολύ λίγοι γνωρίζουν το όνομά τους, και οι οποίοι υπήρξαν και παραμένουν απλώς εργαζόμενοι σε έναν εξαιρετικά σκληρό ανταγωνιστικό χώρο με εξοντωτικούς ρυθμούς χωρίς ωράρια και με μεγάλη εργασιακή ανασφάλεια, παλεύοντας, όπως όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι, για το μεροκάματο και την αξιοπρέπειά τους.
Η πρωτοφανής λαίλαπα που πλήττει το χώρο των ΜΜΕ έχει στόχο αυτούς τους ανθρώπους και όχι φυσικά τα αποκαλούμενα «μεγάλα ονόματα». Άλλωστε, είναι προφανές ότι όταν πχ γίνεται λόγος για περικοπές μισθών ή για ατομικές συμβάσεις ή για ακόμη και για απολύσεις, άλλο αντίκτυπο έχει αυτό στους λεγόμενους «μεγαλοδημοσιογράφους» (που έχουν το ρόλο τους στη διατήρηση και στην κολακεία της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων) ή στις, παντός είδους, tv persone που αμείβονται με χιλιάδες ευρώ το μήνα και άλλο αντίκτυπο έχουν στον απλό εργαζόμενο στα ΜΜΕ που συχνά ο μισθός του μετά από 15 χρόνια δουλειάς δεν ξεπερνά τα 1.500 ευρώ –για να μην αναφερθούμε στις ορδές όσων εργάζονται με μπλοκάκι ή με «μαύρα» χωρίς να έχουν καν πλήρη δικαιώματα ασφάλισης και συνταξιοδότησης-.
Αυτοί οι χιλιάδες ανώνυμοι εργαζόμενοι στο «φωτεινό» χώρο των ΜΜΕ είναι, πλέον, καθημερινά αντιμέτωποι με μαζικές απολύσεις, με την απροκάλυπτη καταπάτηση των συλλογικών συμβάσεων, με σοβαρές περικοπές μισθών. Και, όπως γίνεται και με πολλά άλλα «καυτά» θέματα, η πραγματικότητα αυτή δεν αποτελεί «είδηση» για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, στα οποία εργάζονται και από τα οποία εξοβελίζονται, σήμερα, εν ριπή οφθαλμού. Και αν οι ιδιοκτήτες έχουν κάθε λόγο να μην ενημερώνουν στα δελτία ειδήσεών τους για το πόσους εργαζομένους απέλυσαν, γονάτισαν, ισοπέδωσαν, το τελευταίο 24ωρο, θεωρητικώς οι εμπλεκόμενες συνδικαλιστικές ενώσεις θα έπρεπε να έχουν κάνει τον κόσμο να «βουήξει», κάτι όμως που δεν έχει γίνει για τους ίδιους ακριβώς λόγους που δεν γίνεται σε συνολικότερο επίπεδο.
Μια ανασκόπηση των απολύσεων με νούμερα εφιαλτικά
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα υπάρχοντα διαθέσιμα στοιχεία, μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου 200 ήταν οι απολύσεις από τον ΠΗΓΑΣΟ (εκδίδει Έθνος, Έθνος της Κυριακής, Ημερησία και τα περιοδικά MAX, ELLE, Car and Driver, Sporty, Σπίτι, Άστρα και Όραμα), 60 οι απολύσεις από τον ΔΟΛ (εκδίδει Βήμα, Βήμα της Κυριακής –και όλα τα συνοδευτικά περιοδικά- Τα Νέα, τον Αγγελιοφόρο, τον Αγγελιοφόρο της Κυριακής, και τα περιοδικά Ταχυδρόμος, Αρχαιολογία, Γάμος, Διακοπές, Μίκυ Μάους, Εξέδρα, Mommy, Marie Claire, Cosmopolitan, Vita, Close Up, Tv Ζάπινγκ, www.in.gr), 10 ήταν οι απολύσεις από την αγγλόφωνη Καθημερινή, 39 οι απολύσεις – απομακρύνσεις από την «Ελευθεροτυπία» (οι 20 τουλάχιστον από το τυπογραφείο). Σε αυτό το χρονικό διάστημα, απολύσεις έγιναν, μεθοδικά και σε τακτά χρονικά διαστήματα, στον ANT1, στο MEGA Θεσσαλονίκης, στα περιοδικά του ομίλου Λυμπέρη και της ΙΜΑΚΟ.
Σε όλα αυτά, θα πρέπει να προστεθεί η αναστολή της κυκλοφορίας του καθημερινού Βήματος από τον ΔΟΛ, στα τέλη Νοεμβρίου, η υπογραφή ατομικών συμβάσεων από τους εργαζομένους –δημοσιογράφους και τεχνικούς- στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, μετά από ασφυκτικές πιέσεις και χωρίς την,παρουσία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ –που ως συνήθως καθυστέρησε χαρακτηριστικά ν’ αντιδράσει στις τηλεφωνικές κλήσεις εργαζομένων την ημέρα που η διεύθυνση Αλαφούζου καλούσε έναν έναν τους εργαζομένους για την υπογραφή, παρά το ότι είχε προηγηθεί σχεδόν ομόφωνη απόφαση τους σε γενική συνέλευση για μη υπογραφή τέτοιων συμβάσεων. Σύμφωνα με πληροφορίες, μόνο 20 εργαζόμενοι αρνήθηκαν να υπογράψουν, και εντός των επομένων μηνών θα φανεί τί κόστος θα έχει αυτή η «ανυπακοή».
Παρόλα αυτά, και παρά το γεγονός ότι οι άνδρες ασφαλείας του συγκροτήματος Αλαφούζου παρεμπόδισαν βίαια το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ να εισέλθει στο κτίριο, όταν επιτέλους δέησε να φτάσει, δεν υπήρξε καμία συγκεκριμένη αντίδραση απέναντι στον εν λόγω εργοδότη. Όπως άλλωστε, δεν είχε υπάρξει, λίγες εβδομάδες νωρίτερα, συγκεκριμένη αντίδραση, πέραν των ευχολογίων, για την βίαιη απομάκρυνση από άνδρες της ασφάλειας του εκπροσώπου των εργαζομένων στο καθημερινό ΒΗΜΑ την ώρα που προσπαθούσε να ενημερώσει τους συναδέλφους του για τον κίνδυνο απολύσεων, από το κτίριο όπου στεγάζονται οι εφημερίδες του ΔΟΛ, με την αιτιολογία ότι «περιφερόταν ασκόπως».
Όσο για τις καθυστερήσεις πληρωμών είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, που αγγίζει προφανώς πολύ περισσότερες εφημερίδες, τηλεοπτικά δίκτυα και ραδιοφωνικούς σταθμούς, εκτός από τον Alter και την εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, που είναι τα ονόματα που έχουν γίνει πιο γνωστά.
Στα «πεπραγμένα» του τελευταίου, μόνο, χρόνου θα πρέπει να προστεθεί η κατάθεση αίτησης για υπαγωγή στο άρθρο 99 περί «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» του ιδιοκτήτη της εφημερίδας «Απογευματινή», στις 19 Οκτωβρίου, η οποία απορρίφθηκε και πλέον κατέθεσε αίτημα για κανονική χρεοκοπία. Οι 130 εργαζόμενοι στην εφημερίδα δεν γνωρίζουν ακόμη αν θα λάβουν τα δεδουλευμένα τους (από τον Ιούλιο απλήρωτοι), αν και πότε θα λάβουν αποζημίωση, πότε θα μπορέσουν να γραφτούν στο ταμείο ανεργίας, πότε θα μπορέσουν να προσπαθήσουν να ξαναβρούν δουλειά. (Οι εργαζόμενοι της Απογευματινής εκδίδουν την «Απογευματινή των Εργαζομένων» και αξίζει να επισκεφτεί κανείς την ιστοσελίδα τους http://freeapog.blogspot.com/).
Για την καταβολή των δεδουλευμένων τους αγωνίζονται και οι συμβασιούχοι στην ΕΡΤ, από όπου θα πρέπει να υπενθυμιστεί ότι απολύθηκαν 1.047 άνθρωποι στα μέσα του καλοκαιριού. Άγνωστος παραμένει, επίσης, ο συνολικός αριθμός των απολυμένων από την ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ, που ανήκει στο ΚΚΕ, όπου οι απολύσεις έχουν αρχίσει, επίσης, από τα μέσα καλοκαιριού, και οι υπάρχουσες πληροφορίες μιλούσαν για 20 μηνιαίως.
Η ΕΣΗΕΑ στις αρχές του φθινοπώρου μιλούσε για 650 απολύσεις μόνο στο δημοσιογραφικό χώρο. Είναι προφανές ότι ο αριθμός των «θυμάτων» αυτού του κύματος είναι πολύ μεγαλύτερος, αφού δεν μπορούν να συνυπολογιστούν δεκάδες άλλες απολύσεις που έγιναν, σε όλο το φάσμα των συναφών κλάδων, «σιωπηλά» και έχουν περάσει απαρατήρητες. Και μιλάμε μόνο για το 2010, γιατί το 2009 έχει τα δικά του ρεκόρ, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν, το κλείσιμο της εφημερίδας του «Ελεύθερου Τύπου», οι περισσότερες από 100 «εθελούσιες αποχωρήσεις» αλλά και απολύσεις από τον τηλεοπτικό και τον ραδιοφωνικό σταθμό Alpha, οι δεκάδες απολύσεις στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1, το κλείσιμο του δημοτικού ραδιοφωνικού σταθμού ΞΕΝΙΟΣ.
Στον «αέρα», επίσης, βρίσκονται άλλοι περίπου 2.000 εργαζόμενοι που δουλεύουν στους δημοτικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς (πχ Αθήνα 9,84, Κανάλι 1 του Πειραιά, Επικοινωνία κλπ), οι οποίοι είναι συνολικά 36. Και αυτό γιατί το 2011 τίθεται σε εφαρμογή νόμος (Δήμων και Κοινοτήτων αλλά και ο νόμος για τα ΜΜΕ του Ρουσόπουλου), σύμφωνα με τον οποίο θα πρέπει αυτού του είδους τα ΜΜΕ να μετατραπούν σε ΑΕ, δηλαδή να έχουν κύκλο εργασιών σαν όλες τις επιχειρήσεις, ενώ τερματίζεται η δυνατότητα επιχορήγησής τους από τους Δήμους (έστω από εκείνους που θα μπορούσαν πιθανώς να το πράξουν).
Οι απολύσεις των τελευταίων 24ώρων
Παρά τις πρώτες αντιδράσεις των συνδικαλιστικών ενώσεων του χώρου και την απεργία της 30ης Νοεμβρίου, στην οποία η συμμετοχή, -και στην απεργιακή συγκέντρωση- ήταν εντυπωσιακή, οι ομοβροντίες κατά των εργαζομένων στα ΜΜΕ συνεχίστηκαν με αμείωτο ρυθμό. Συγκεκριμένα:
● Την προηγούμενη εβδομάδα ο όμιλος Κυριακού προχώρησε σε απολύσεις 13 τεχνικών και 3 δημοσιογράφων του τηλεοπτικού σταθμού ΑΝΤ1.
● Την Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου ξεκίνησαν οι απολύσεις 20 δημοσιογράφων του ΒΗΜΑΤΟΣ οι οποίες και ολοκληρώθηκαν την Παρασκευή 10/12.
● Το ίδιο ακριβώς διάστημα Πέμπτη 9/12 και Παρασκευή 10/12 ξεκίνησε και ολοκλήρωσε 6 απολύσεις εργαζομένων (3 τεχνικοί, μία σκηνοθέτης, μία τηλεφωνήτρια και μία δημοσιογράφος) ο ραδιοτηλεοπτικός σταθμός 902 του ΚΚΕ.
Μια μέρα πριν η ΕΣΗΕΑ είχε λάβει απόφαση να συμμετάσχει στην πανεργατική απεργία της Τετάρτης 15 Δεκεμβρίου και να προκηρύξει 48ωρη απεργία για τις 17 και 18 Δεκεμβρίου σε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οι απολύσεις στον ΑΝΤ1 έγιναν πριν η ΕΣΗΕΑ ανακοινώσει τις απεργιακές της κινητοποιήσεις ενώ οι απολύσεις στον ΔΟΛ και στον 902 έγιναν την επόμενη της απόφασης της Ένωσης Συντακτών πράγμα που μαρτυράει πως πρόκειται για απολύσεις που συνιστούν- στο συμβολισμό τους τουλάχιστον- κάθετη εναντίωση στην κορυφαία συνδικαλιστική οργάνωση των δημοσιογράφων και στους εργαζόμενους στον Τύπο που αυτή εκπροσωπεί.
Είναι μια σαφής πρόκληση της εργοδοσίας προς τους εργαζόμενους απολύτως κατανοητή από την μεριά του αφεντικού του ΔΟΛ Σταύρου Ψυχάρη ο οποίος τυγχάνει να είναι και πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΙΗΕΑ), της συντεχνίας των εργοδοτών δηλαδή ή για να γίνουμε περισσότερο αντιληπτοί του αντίστοιχου ΣΕΒ στο χώρο του Τύπου. Το γεγονός ότι το ΚΚΕ συντάχθηκε μαζί του και προχώρησε- ταυτόχρονα με τον Ψυχάρη- σε απολύσεις ενώ γνώρισε την απόφαση της ΕΣΗΕΑ για απεργιακές κινητοποιήσεις είναι ένα αξιοπρόσεκτο γεγονός, σημείο των καιρών και ενδεικτικό ότι στην παρούσα φάση σημείο αναφοράς του δεν είναι οι εργαζόμενοι. Όπως θα έλεγε κι ο Σαββόπουλος «έρχεται η στιγμή να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις».
Τα σημεία των καιρών
Ένα δεύτερο σημείο των καιρών είναι η στάση του ΚΚΕ στην ΕΣΗΕΑ, στα τέλη Νοεμβρίου, όταν παιζόταν το κεφάλι 28 εργαζόμενων του ΒΗΜΑΤΟΣ. Τότε, τις τελευταίες ημέρες του Νοεμβρίου η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ είχε διαδοχικές συναντήσεις με την διοίκηση του ΔΟΛ- και τον ίδιο τον Σταύρο Ψυχάρη- με αποτέλεσμα, έστω και προσωρινά να αποτραπούν εκείνες οι προγραμματισμένες απολύσεις οι οποίες την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή περιορίστηκαν στις 20 ενώ στην ανακοίνωση του ΔΟΛ υπάρχει δέσμευση ότι δεν θα πραγματοποιηθούν άλλες. Απ’ όλες τις συναντήσεις της διοίκησης της ΕΣΗΕΑ με την διοίκηση του ΔΟΛ απουσίαζε επιδεικτικά ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ στο Δ.Σ. της Ένωσης Συντακτών Παναγιώτης Ράμμος. Τυχαίο;
Εντάξει. Τυχαίο που ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ δεν πήγε για να υπερασπιστεί ως όφειλε τους εργαζόμενους του ΒΗΜΑΤΟΣ κι έχασε την ευκαιρία να κατατροπώσει την εργοδοσία Ψυχάρη. Τυχαίο που το ΚΚΕ ξεκίνησε τις απολύσεις στον 902 ταυτόχρονα με τον Ψυχάρη που απέλυσε 20 εργαζόμενους στο ΒΗΜΑ. Τυχαίο επίσης που οι απολύσεις στον 902 ήρθαν την επομένη της απόφασης της ΕΣΗΕΑ για απεργιακές κινητοποιήσεις με ένα από τα κύρια αιτήματα την εναντίωση στις σχεδιαζόμενες απολύσεις στα ΜΜΕ. Μήπως όμως έχουν μαζευτεί πολλά τυχαία μαζί, τα οποία αντί να φέρνουν το ΚΚΕ στο πλευρό των εργαζομένων το δείχνουν να πρωταγωνιστεί στο πλευρό της εργοδοσίας; Μήπως θα έπρεπε να ανησυχήσουν στον Περισσό γιατί η τύχη τους παίζει πολύ περίεργα παιχνίδια τα οποία αλλοιώνουν εντελώς τη φυσιογνωμία τους σαν Κομμουνιστικό Κόμμα;
Ένα τελικό ερώτημα: Οι γράφοντες έχουν όλη την καλή διάθεση να δεχτούν ότι το ΚΚΕ εξαναγκάζεται να κάνει απολύσεις. Κρίση, λίγα τα λεφτά, ακόμη λιγότερα λόγω της κρίσης κι αν δεν γίνουν απολύσεις το κόμμα μπορεί να βουλιάξει οικονομικά. Ας δεχτούμε ότι είναι έτσι τα πράγματα. Γιατί το ΚΚΕ πρέπει να αντιμετωπίσει τη δική του οικονομική κρίση με τον ίδιο τρόπο που την αντιμετωπίζουν οι κορυφαίοι των καπιταλιστών και μάλιστα αυτοί που παράγουν την ιδεολογία και την πολιτική του καπιταλιστικού συστήματος στην εκλαϊκευμένη της μορφή; Γιατί για να απολύσει κάποιους εργαζόμενους- που είναι δικά του παιδιά, οπαδοί και ψηφοφόροι του- πρέπει να πάει με τον Ψυχάρη και να ταυτιστεί μαζί του σε όλη την μεθόδευση, σε όλες τις κινήσεις, λαμβάνοντας μάλιστα πρόνοια να μην τον ενοχλήσει στο δικό του μαγαζί ούτε στο ελάχιστο;
Απεργιακές κινητοποιήσεις – Η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ
Προς ενημέρωση των αναγνωστών μας παραθέτουμε την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ αναφορικά με τις απεργιακές κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών και το διεκδικητικό πλαίσιο πάνω στο οποίο καλούνται να συσπειρωθούν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. Το πλαίσιο αυτό δείχνει σε τι ακριβώς αντιτάσσονται όσοι μετά την ανακοίνωση αυτή προχώρησαν σε απολύσεις. Ας σημειωθεί, πάντως, ότι σε έκτακτο διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου, με θέμα την προκήρυξη νέας απεργιακής κινητοποίησης διαρκείας σε όλα τα έντυπα και ΜΜΕ του ΔΟΛ δεν λήφθηκε θετική απόφαση ενώ υπήρχαν και πάλι απουσίες. Ουδέν σχόλιο.
«ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ 15 – 17 & 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010
8 Δεκεμβρίου 2010
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ αποφάσισε τη συμμετοχή των μελών της στην 24ωρη πανεργατική απεργία της 15ης Δεκεμβρίου και την κήρυξη 48ωρης απεργίας σε όλα τα ΜΜΕ την Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010 και το Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010:
● Ζητώντας την άμεση υπογραφή ΣΣΕ και τη δέσμευση για αποφυγή κάθε τακτικής που αποσκοπεί στην αποδόμηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
● Ζητώντας την ακύρωση των ατομικών «συμφωνητικών» στον Όμιλο ΣΚΑΪ.
● Εκφράζοντας την έντονη διαμαρτυρία μας για το λουκέτο στην «Απογευματινή».
● Απαιτώντας την προστασία των θέσεων εργασίας και να σταματήσουν αμέσως οι μαζικές απολύσεις.
● Απαιτώντας από την κυβέρνηση τη λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας για τους ανέργους.
Οι δημοσιογράφοι με τον τρόπο αυτό αντιδρούμε στις μεθοδεύσεις, που συνεχίζονται σε βάρος των εργασιακών και ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, στην επιχειρούμενη κατάργηση των ΣΣΕ και στην υποκατάστασή τους από ατομικές συμβάσεις εργασίας, στη δημιουργία κλίματος φόβου και ανασφάλειας ως προς τη διατήρηση των θέσεων εργασίας, στη διαπλοκή και την εμπορευματοποίηση της ενημέρωσης, στην επαναφορά ενός εργατικού Μεσαίωνα!
Η ΕΣΗΕΑ καλεί όλους τους δημοσιογράφους να αντιταχθούν στην πρωτοφανή επίθεση που δέχονται τα κατεκτημένα με αίμα δικαιώματά μας, συμμετέχοντας μαζικά και δυναμικά στις παραπάνω απεργιακές κινητοποιήσεις και σε εκείνες που θα ακολουθήσουν. Καλούμε, δε, όλες τις εργοδοτικές οργανώσεις να τηρήσουν τις υποχρεώσεις, που προκύπτουν από τις υπογεγραμμένες ΣΣΕ και να προσέλθουν για την υπογραφή νέων ΣΣΕ. Σε αντίθετη περίπτωση, η ευθύνη θα είναι αποκλειστικά δική τους για τις συνέπειες από τις κινητοποιήσεις που θα ακολουθήσουν.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ»
ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΜΜΕ
Για την συμμετοχή στην πανεργατική απεργία της 15ης Δεκεμβρίου, το ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΜΜΕ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναπτύσσει το δικό του πολιτικό και διεκδικητικό πλαίσιο, προσδοκώντας προφανώς στην συσπείρωση γύρω του των εργαζόμενων στα ΜΜΕ. Την ανακοίνωση αυτή την παραθέτουμε, σχεδόν, ασχολίαστη, πλην μίας μικρής παρατήρησης. Από το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΜΜΕ λείπουν δύο αιτήματα πάλης: Το «ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ» και η «ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ» που έχουν ήδη γίνει.
Και τα δύο αυτά αιτήματα απουσιάζουν γιατί αφορούν άμεσα το ΚΚΕ, αφού: Πρώτον, το ΚΚΕ κάνει και προφανώς θα συνεχίσει να κάνει απολύσεις. Δεύτερον, το ΚΚΕ δεν σκέφτεται επουδενί να επαναπροσλάβει αυτούς που απέλυσε. Έτσι στο καίριο ζήτημα για την ζωή ενός εργαζόμενου, στο ζήτημα της δουλειάς, το ΚΚΕ ταυτίζεται με την εργοδοσία. Αντικειμενικά ταυτίζεται μ’ αυτήν ενώ στην προκειμένη περίπτωση, αφαιρώντας τα αιτήματα κατά των απολύσεων, ταυτίζεται και υποκειμενικά. Αλλά αν ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως εργατικό δεν αγωνίζεται για το δικαίωμα στη δουλειά του κάθε εργαζόμενου, έχει ή δεν έχει δεχτεί μια ισχυρή μεταλλαγή στο χαρακτήρα και στην ταυτότητά του; Εμείς κρατάμε την θλίψη που αποπνέει αυτή η υπόθεση. Ο αναγνώστης ας απαντήσει όπως ο ίδιος νομίζει.
Η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ και ΜΜΕ έχει ως εξής:
«Όλοι στον αγώνα ενάντια στην επίθεση κεφαλαίου – κυβέρνησης
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες στα ΜΜΕ,
Το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ σας καλεί να ορθώσετε με τον αγώνα σας εμπόδια στην επέλαση της πολιτικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης σε βάρος των εργαζομένων. Αντίθετα με ότι υποστηρίζει η κυβέρνηση, η πολιτική των μνημονίων φέρνει δυστυχία στο λαό και ευτυχία μόνο στο κεφάλαιο. Τσακίζουν τους εργαζόμενους για να έχουν οι κεφαλαιοκράτες τις μικρότερες δυνατές απώλειες και να βγουν τελικά από την κρίση πιο ανταγωνιστικοί απέναντι στους ομοίους τους των άλλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων και κρατών.
Η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα κακοδιαχείρισης, γκόλντεν μπόις, χρηματοπιστωτικών αδυναμιών και άλλων τέτοιων αποπροσανατολιστικών ιδεολογημάτων. Είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ίδιας της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Η πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας καθορίζεται από τις επιλογές του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, όχι από τις επιλογές των εργαζομένων. Των καπιταλιστών είναι η κρίση, αυτοί να την πληρώσουν. Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να ξεγελαστεί από τους εμφανιζόμενους ως «σωτήρες» της «εθνικής οικονομίας», της οικονομίας της πλουτοκρατίας. Η οικονομία του λαού μπορεί να σωθεί μόνο από τον ίδιο το λαό, μόνο αν οι εργαζόμενοι κάνουν δικό τους τον πλούτο που παράγουν, οργανώσουν και ελέγξουν την παραγωγή προς το συμφέρον τους.
Η καπιταλιστική κρίση έχει αρχίσει να δείχνει τα δόντια της και στους εργαζόμενους του χώρου των ΜΜΕ, καθώς συνδυάζεται με τα σχέδια μεγαλοεκδοτών για την αντιμετώπιση της ήδη προϋπάρχουσας κρίσης στον Τύπο, τα news room, τα βίντεο κοινής λήψης, τη λειτουργία διαδικτυακών μίντια με κατάργηση των εντύπων εκδόσεων κτλ. Καταστρέφονται παραγωγικές δυνάμεις (επιχειρήσεις κλείνουν, η ανεργία αυξάνεται) μέσα από την κλασική διαδικασία που ακολουθεί το καπιταλιστικό σύστημα για να ξεπερνά τις κρίσεις του.
Το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ εδώ και χρόνια προβάλλει στον κλάδο τη θέση, ότι οι εργαζόμενοι του χώρου, όλων των ειδικοτήτων, πρέπει να ενοποιήσουν την πάλη τους διεκδικώντας κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών τους και να συνταχθούν μαζί με τις ταξικές δυνάμεις στους άλλους κλάδους, γιατί έχουν κοινά συμφέροντα απέναντι στο κεφάλαιο. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι οι ανάγκες του κεφαλαίου απαιτούν ολομέτωπη επίθεση απέναντι σε όλους τους εργαζόμενους. Ηδη το μέτρο της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων «χτυπά την πόρτα» των εργαζομένων στα ΜΜΕ, όπως και των εργαζομένων στους άλλους κλάδους. Δεν υπάρχουν ατομικές ή συντεχνιακές λύσεις. Η διέξοδος βρίσκεται στο συλλογικό ταξικό αγώνα.
Δεν θα μας λυγίσουν. Καμιά υποχώρηση. Αποφασιστική αντίσταση και μαχητική διεκδίκηση των αιτημάτων μας. Η άμυνα δεν αποτελεί λύση. Σωτηρία δεν είναι η εξαθλίωση του λαού. Λύση είναι το δυνάμωμα του μετώπου κατά του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, η διεκδίκηση του φιλολαϊκού δρόμου ανάπτυξης.
Να οργανωθούμε καλύτερα, να συγκεντρώσουμε δυνάμεις για τη σκληρή αναμέτρηση με την πλουτοκρατία, την αντιλαϊκή πολιτική, την καταστολή και την εργοδοτική τρομοκρατία, συγκροτώντας επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς, δυναμώνοντας την ενότητα και την αλληλεγγύη. Στον ψεύτικο πατριωτισμό της υποταγής, στο «όλοι φταίμε, όλοι να πληρώσουμε», απαντάμε να πληρώσουν την κρίση αυτοί που την προκάλεσαν, απαντάμε με την περηφάνια της δικής μας τάξης, με την απαίτηση των δικών μας αναγκών.
Απορρίψτε την τακτική εκτόνωσης, συμβιβασμού και απογοήτευσης που προωθούν οι ξεπουλημένες πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, αλλά και σε πολλές ενώσεις του κλάδου των ΜΜΕ. Απορρίψτε τα ψευδεπίγραφα διλήμματα και την καταστροφολογία, που συστηματικά προβάλλονται στα περισσότερα από τα ΜΜΕ που δουλεύουμε, από ποικιλόχρωμους μεγαλοδημοσιογράφους και «ειδικούς τεχνοκράτες».
Βγάλτε πολιτικά συμπεράσματα, γυρίστε την πλάτη στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, που παρέδωσαν τα δικαιώματα των εργαζομένων βορά στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Με επιτροπές αγώνα, πολιτικοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση της πάλης, κόντρα και στον κάθε εργοδότη ξεχωριστά, αλλά και συνολικά απέναντι στην τάξη τους, στο κράτος και στους νόμους τους.
Συντασσόμαστε με το ταξικό εργατικό κίνημα. Συμμετέχουμε μαζικά στην πανεργατική απεργία στις 15 Δεκέμβρη.
Διεκδικούμε:
· Μισθούς και συντάξεις που θα ανταποκρίνονται στο ύψος των σημερινών λαϊκών αναγκών. Κατώτερος μισθός 1.400 ευρώ. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ.
· Μόνιμη σταθερή δουλειά, 7ωρο – 35ωρο- 5ήμερο.
· Κατοχύρωση ελεύθερων ΣΣΕ (Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας) ανά κλάδο.
· Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
· Ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων
· Επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ σε όλους τους ανέργους για όσο διαρκεί η ανεργία και να υπολογίζεται ο χρόνος αυτός ως συντάξιμος.
· Δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους ανέργους και τις οικογένειές τους, με κάλυψη της δαπάνης από τον κρατικό προϋπολογισμό.
· Αναστολή πληρωμών των δανείων και απαγόρευση κατάσχεσης και πλειστηριασμού της κύριας και δευτερεύουσας κατοικίας μέχρι 150 τ.μ. για την τετραμελή οικογένεια, την περίοδο της ανεργίας και επιδότηση του ενοικίου.
· Μείωση των τιμολογίων στο ηλεκτρικό ρεύμα, στο νερό και το σταθερό τηλέφωνο κατά 50% και απαγόρευση διακοπής της σύνδεσής τους την περίοδο της ανεργίας.
Δωρεάν βρεφονηπιακοί και παιδικοί σταθμοί για τα παιδιά των ανέργων. Κατάργηση των τροφείων και χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.
· Μονιμοποίηση όλων όσοι δουλεύουν μέσω προσωρινών μορφών (μπλοκάκια κτλ.), χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
· Aμεση καταβολή των δεδουλευμένων που οφείλουν οι εργοδότες στους εργαζόμενους.
· Να καταργηθούν το μνημόνιο με την τρόικα και οι «επικαιροποιήσεις» του.
· Να παρθούν πίσω όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και οι αντιασφαλιστικοί νόμοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΤΙΣ 11π.μ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ
Προσυγκέντρωση για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ στην Πλ. Κάνιγγος στις 10:30 π.μ.»