Μέρες δημοκρατίας στην Τουρκία

Το πάρκο Γκεζί και η πλατεία Ταξί έχουν εκκενωθεί μετά την αιματηρή επέμβαση της αστυνομίας το Σάββατο. Χιλιάδες άνθρωποι για είκοσι μέρες σχεδόν απ`όλες τις γειτονιές της Ιστανμπουλ αντιστάθηκαν και συνεχίζουν να αντιστέκονται παρά την συνεχιζόμενη καταστολή, την εκτόξευση δακρυγόνων, τους τόνους χημικών και κανονιών νερού που έπνιγαν κάθε τόσο την πλατεία και έχουν προκαλέσει ακόμη και τον θάνατο όσων πουλιών και ζώων είχαν απομείνει. Η  εξέγερση στην Ταξίμ μετράει ήδη πέντε νεκρούς, δύο άτομα σε κώμα-κλινικά νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες με βαριά τραύματα στο κεφάλι από τις κάψουλες δακρυγόνων. Στην Άγκυρα αλλά και σε άλλες πόλεις συνεχίζονται  για τρίτη εβδομάδα οι συγκρούσεις διαδηλωτών με την αστυνομία και οι «πλιατσικολόγοι», όπως χαρακτήρισε ο Ερντογάν τους διαδηλωτές, αντιδρούν στο πλιάτσικο της ίδιας τους της ζωής. Η καταστολή έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν το Σάββατο  στο ξενοδοχείο Ντιβάν που είχαν βρει καταφύγιο διαδηλωτές για να σωθούν από τα δακρυγόνα. Οι μάχες εξαπλώθηκαν σε πολλές  γειτονιές της Ιστανμπούλ με τους διαδηλωτές χθες, μετά την βίαιη εκκένωση της πλατείας, να προσπαθούν να προσεγγίσουν το πάρκο με αποτέλεσμα την σύλληψη τουλάχιστον 400 ατόμων. Γιατροί και δημοσιογράφοι συνελήφθησαν εν ώρα καθήκοντος ενώ ακόμη και η κηδεία νεκρού διαδηλωτή στην Άγκυρα χτυπήθηκε βίαια από την αστυνομία.  Ο  Ιατρικός Σύλλογος στην Τουρκία ανακοίνωσε ότι οι αντλίες νερού πετούν οξύ στους διαδηλωτές προκαλώντας εγκαύματα και οι γιατροί κάνουν συνεχείς εκκλήσεις για μετάδοση των όσων συμβαίνουν εκεί και δεν μεταδίδονται από τα τούρκικα μίντια. Οι διαδηλωτές στο πάρκο Γκεζί δηλώνουν ότι το δικαίωμα τους στο πάρκο είναι αδιαπραγμάτευτο και ότι ακόμη και αν τους διώχνουν από την Ταξίμ, θα διεκδικούν το δικαίωμα αυτό στους δρόμους . Και αν, όπως λένε, το δικαίωμα αυτό «χτυπηθεί» και στους δρόμους τότε θα εκφράζεται από τα παράθυρα των σπιτιών τους. Να σημειωθεί ότι σήμερα τα συνδικάτα που είχαν κηρύξει απεργία εμποδίστηκαν από την αστυνομία να διαδηλώσουν ενώ υπάρχουν απειλές της κυβέρνησης για επέμβαση ακόμη του στρατού.

Ταξίμ, Ταχρίρ, Σύνταγμα, Στοκχόλμη

Μπορεί κανείς στην εξέγερση αυτή να βρει ομοιότητες με παρόμοιες άλλες  που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα σε παγκόσμια κλίμακα (κινήματα πλατειών στην Ευρώπη, Ταχρίρ, Δεκέμβρης 2008,, εξέγερση στην Στοκχόλμη ακόμη και με την Παρισινή Κομμούνα). “Ταχρίρ, Ταξίμ , Σύνταγμα, Στοκχόλμη”  έγραφε ένα πλακάτ για να επιβεβαιώσει ότι όσα γίνονται στην Τουρκία αφορούν τους κλυδωνισμούς ενός παγκόσμιου συστήματος που μετατρέπει τις ζωές των ανθρώπων σε αναλώσιμο είδος. Η εξέγερση στην Τουρκία καθώς και τα αιτήματα του κινήματος που έχει δημιουργηθεί είναι πολιτικά και βρίσκονται συνεχώς υπό διαμόρφωση. Συμπυκνώνονται, όμως, σε μία βασική διεκδίκηση, στο δικαίωμα στον δημόσιο χώρο και στην ελευθερία έκφρασης, στο ίδιο δηλαδή το αίτημα για Δημοκρατία. Ίσως και αυτός να είναι ένας λόγος ο οποίος σε συνδυασμό με την βίαιη καταστολή των συγκεντρώσεων έχει συμπαρασύρει ανθρώπους διαφορετικών πολιτικών αποχρώσεων να αγωνίζονται από κοινού. Εξάλλου, όπως λένε και οι ίδιοι, το γεγονός ότι μετά τόσα χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που νοιώθουν την ζωή τους να βρίσκεται υπό ασφυκτικό κλοιό εξεγέρθηκαν αποτελεί από μόνη της μια πολύ σημαντική εξέλιξη.

Το alterthess βρέθηκε στην πλατεία Ταξίμ 7, 8,9 Ιουνίου στις λιγοστές «μέρες δημοκρατίας»  που ακολούθησαν την πρώτη επέμβαση της αστυνομίας στο πάρκο Γκεζί, προσπαθώντας να μεταφέρει την φωνή των διαδηλωτών για έναν διαφορετικό τρόπο ζωής  καθώς και  την αισιοδοξία τους για μια πιο δημοκρατική Τουρκία. Λόγω της απεργίας των δημοσιογράφων και των κινητοποιήσεων ενάντια στην πραξικοπηματική απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης για το κλείσιμο της ΕΡΤ, δημοσιεύουμε σήμερα το βίντεο και τις παρακάτω τοποθετήσεις από τις μέρες εκείνες.

Εμίν Αλπέρ:  Πρόκειται για έναν πολιτισμικό αγώνα

«Η προσπάθεια καταστροφής του πάρκου ήταν μόνο η αφορμή. Οι αιτίες της εξέγερσης αυτής είναι πολλές αλλά οι οικονομικοί λόγοι είναι οι λιγότεροι ισχυροί. Υπάρχει προφανώς οικονομική ανισότητα αλλά αυτό δεν συμβαίνει μόνο τώρα. Η οικονομία στη  Τουρκία συγκριτικά με τον υπόλοιπο κόσμο φαίνεται ότι πηγαίνει καλά. Για τον λόγο αυτό δεν πιστεύω ότι τα κίνητρα των ανθρώπων που συμμετέχουν στο κίνημα αυτό είναι οικονομικά. Πρόκειται περισσότερο για έναν πολιτισμικό αγώνα»  λέει ο Εμίν, καθηγητής ιστορίας στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Ιστανμπού-κινηματογραφιστής και συνεχίζει « Η συντηρητική κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει έναν συντηρητικό τρόπο ζωής σε ένα δυτικοποιημένο αστικό κομμάτι του πληθυσμού. Ο περιορισμός της κατανάλωσης αλκόολ είναι ένα ζήτημα. Οι φόροι έχουν αυξηθεί κατά 60%. Έχουν  απαγορευτεί οι διαφημίσεις για το αλκοόλ, ακόμη και η εικόνα κατανάλωσης αλκοόλ στις τηλεοπτικές σειρές. Επίσης οι Turkish airlines έχουν σταματήσει να προσφέρουν αλκόολ σε βασικές πτήσεις τους. Ο Ερντογάν παρά το γεγονός ότι δεν είναι ένας τυπικός ισλαμιστής έχει αρχίσει να σφίγγει το σκοινί γύρω από το λαιμό των ανθρώπων προκειμένου να ευχαριστήσει την βάση του. Βασικά απεχθάνεται να βλέπει ανθρώπους να πίνουν. Στόχος του είναι η προώθηση των οικογενειακών αξιών της Τουρκίας. Στην πραγματικότητα όμως δεν ξέρουμε για ποιες αξίες μιλάει. Έχει απειλήσει ακόμη και τους πρωταγωνιστές της τηλεοπτικής σειράς «Σουλειμάν» διότι  παρά το γεγονός ότι παρουσιάζει εικόνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θεωρεί ότι δείχνοντας εικόνες από χαρέμια αλλοιώνεται ο ιστορικός χαρακτήρας του Σουλειμάν»

Σύμφωνα με τον Εμίν, ο Ερντογάν στην Τουρκία ασκεί το τελευταίο διάστημα με έμμεσο τρόπο λογοκρισία στα μίντια. Εκτός δηλαδή από το φαινόμενο άμεσης λογοκρισίας που αφορά τους δημοσιογράφους που μιλούσαν δημόσια για τα δικαιώματα των Κούρδων και βρίσκονται αυτήν την στιγμή στην φυλακή, η λογοκρισία πλέον αφορά τα media που απλά ασκούν κριτική στην πολιτική του Ερντογάν. Ο Ερντογάν έχει ήδη δημιουργήσει ένα μπλοκ υποστηρικτικών media δίνοντας κρατικές επιχορηγήσεις σε επιχειρηματίες που είναι φιλικά προσκείμενοι. Ακόμη ασκεί πιέσεις στους ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης που στέκονται κριτικά στην κυβέρνηση με αποτέλεσμα πολλοί δημοσιογράφοι να έχουν απολυθεί. Τα μέσα ενημέρωσης ακόμη φοβούνται να παρουσιάσουν τι γίνεται στο Γκεζί. 

Ο Εμίν εξηγεί ακόμη ότι  η κυβέρνηση κατέχει σε επικίνδυνο βαθμό το μονοπώλιο της εξουσίας. «Στην ιστορία της Τουρκίας παραδόξως το μόνο όριο στην κυβερνητική εξουσία ήταν ο στρατός. Από την στιγμή που ο στρατός έχασε την δύναμη του δεν υπάρχει τέτοιο όριο. Ακόμη και η δικαστική εξουσία που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως όριο έχει καταληφθεί από υποστηρικτές του Ερντογάν. Οι άνθρωποι πλέον πιστεύουν ότι ούτε η δικαστική εξουσία δεν μπορεί να τους προστατέψει από την κρατική αυθαιρεσία. Ακόμη και στο πανεπιστήμιο που αποτελούσε έναν αυτόνομο θεσμό μέχρι τώρα έχουν προωθηθεί άνθρωποι του Ερντογάν σε κομβικές θέσεις» σημειώνει χαρακτηριστικά.

«Ο Ερντογάν κρατάει μια εχθρική και εγωιστική στάση απέναντι στους διαδηλωτές. Πιστεύει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν διαδηλώσεις στην Ταξίμ και θέλει να τις απομακρύνει σε ειδικούς χώρους έξω από την πόλη. Και ενώ εδώ και τρία χρόνια τα συνδικάτα έχουν κερδίσει την μάχηαυτή  που ξεκίνησε το 2007 να μπορούν να διαδηλώνουν στην Ταξίμ, το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση προσπαθεί να απαγορέψει κάθε είδους διαδήλωση στην πλατεία.  Ο κόσμος όμως δεν το βάζει κάτω και αντιδρά στην καταστολή και στην πολιτική των δακρυγόνων» τονίζει τέλος ο Εμίν και καταλήγει «Στην Τουρκία βιώνουμε εδώ και καιρό την «δημοκρατία των δακρυγόνων»

Φώτης Μπελινσοι: Στο πρόσωπο του Ερντογάν συμπυκνώνεται κάθε έννοια αυταρχικής εξουσίας

«Ήταν κάτι που δεν το περίμενε κανείς. Τίποτα πλέον τίποτα δεν είναι το ίδιο» λέει ο Φώτης Μπελινσόι, που ανήκει στην μειονότητα των Ρωμιών της Ιστανμπούλ. «Υπάρχει πλέον μια αντιεξουσιαστική διάθεση της νεολαίας όχι με την στενή πολιτική έννοια. Ο Ταγίπ με την αυταρχική του προσωπικότητα και με την πολιτική που ακολουθεί συμβολίζει κάθε εξουσία με αποτέλεσμα να προκαλεί το ελευθεριακό αίσθημα της νεολαίας» προσθέτει

Αναφορικά με την φυσιογνωμία της εξέγερσης ο Φ. Μπελινσόι σημειώνει «Η Τουρκία ακολουθεί το ρεύμα αμφισβήτησης και κοινωνικών εκρήξεων σε Ελλάδα, Αίγυπτο Ισπανία και σε άλλες πόλεις. Αν εξαιρέσεις την ανεργία που δεν έχει φτάσει στα ύψη όπως στην Ελλάδα, εδώ και δέκα χρόνια πολλά μέτρα λιτότητας έχουν περάσει. Πέρα από την υποτιθέμενη ανάπτυξη στην καθημερινότητα δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Η στατιστική εταιρεία του κράτους ανέφερε ότι 11,5 εκατ. ζουν με μισθό κάτω των 150 ευρώ. Υπάρχει έτσι μια διάχυτη κοινωνική ανασφάλεια που έχει σταθεροποιηθεί. Εδώ δεν «έρχεται» κοινωνικός μεσαίωνας. Τον βιώνουμε ήδη, ασχέτως αν το αίσθημα αυτό δεν εκφράζεται ακόμα από την κοινωνία. Στην εξέγερση αυτή μπορούμε να βρούμε ομοιότητες με τον Δεκέμβρη του 2008 στην Ελλάδα αλλά και με την Ταχρίρ λόγω της συγκρότησης του κινήματος στην πλατεία. Ο δημόσιος χώρος παίζει κεντρικό ρόλο. Ο κόσμος αντιδρά στο σχέδιο ανάπλασης της πλατείας που συνιστά ένα σχέδιο «εξευγενισμού» της  με την συνεπαγόμενη αλλαγή του χαρακτήρα της.»

Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχει ένας κορεσμός οργής και αυτός ήταν ο βασικό λόγος που ένας μεγάλος αριθμός κόσμου που βρίσκεται έξω από τις γνωστές οργανώσεις βγήκε στους δρόμους, κινήθηκε συλλογικά και έδιωξε την αστυνομία.

« Έχει πλέον αναπτυχθεί μια ισχυρή αυτοπεποίθηση σχετικά με τη δυνατότητα συλλογικής δράσης των απλών ανθρώπων η οποία μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Ήταν αυτό που έλλειπε εδώ και χρόνια από την Χούντα του Εμβέρ και μετά  και πλέον συνιστά πραγματικότητα.» καταλήγει ο Φώτης.

Όποια και αν είναι τελικά η εξέλιξη του κινήματος αυτού η εξέγερση αυτή αφήνει μια σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον, παρακαταθήκη που δεν αφορά μόνο το περιβαλλοντικό ζήτημα και την βίαιη οικιστική παρέμβαση που βρίσκεται υπό εξέλιξη στην Ιστανμπούλ αλλά συνολικά το δικαίωμα της νέας γενιάς και όχι μόνο να ζει με αξιοπρέπεια και δικαιώματα. 

Σταυρούλα Πουλημένη

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Απεργοσπάστης ο Αγγελιοφόρος -Ανακοίνωση ΕΣΗΕΜΘ

Την Παρασκευή οι βαθμολογίες των υποψηφίων για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ