Tο γιαούρτωμα είναι μία μη βίαιη πράξη, βαθύτατα λαϊκή, που δεν αποσκοπεί να βλάψει το σώμα του ισχυρού, αλλά την εικόνα του. Το γιαούρτωμα δεν είναι μία πράξη επιθετική, αλλά μία πράξη περιφρόνησης και απαξίωσης. Είναι μία παγκόσμια αντίδραση του πολίτη που αρνείται την βία και επιλέγει ένα ειρηνικό «όπλο» για να πλήξει την υπεροψία ενός υψηλά ιστάμενου
Της Ζωής Χαλιδιά
Εντυπωσιακή είναι η φιλότιμη προσπάθεια όλων σχεδόν των έγκριτων δημοσιογράφων να καθαρίσουν την κόπρο της κυβέρνησης. Όλα τα καθώς πρέπει ταγιέρ και κοστούμια είναι πεσμένα στα τέσσερα και σφουγγαρίζουν! Βασικό τους μέλημα ήταν κατ΄ αρχάς να παρουσιάσουν το γιαούρτωμα που εισέπραξε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ως μία πράξη βαθύτατα κολάσιμη, ίδια και όμοια με τον προπηλακισμό.
Tο γιαούρτωμα όμως είναι μία μη βίαιη πράξη, βαθύτατα λαϊκή, που δεν αποσκοπεί να βλάψει το σώμα του ισχυρού, αλλά την εικόνα του. Το γιαούρτωμα δεν είναι μία πράξη επιθετική, αλλά μία πράξη περιφρόνησης και απαξίωσης. Είναι μία παγκόσμια αντίδραση του πολίτη που αρνείται την βία και επιλέγει ένα ειρηνικό «όπλο» για να πλήξει την υπεροψία ενός υψηλά ιστάμενου.
Τέλος πάντων, αφού οι δημοσιογράφοι πήραν το γιούρτωμα από εκεί που είναι και το πήγαν εκεί που θέλουν, μοιράστηκαν τους ρόλους και συνέχισαν ως εξής: κάποιοι έδειχναν τον ΣυΡιζΑ ως ένοχο αυτής της «βίαιης πράξης», και κάποιοι ζητούσαν από τον ΣυΡιζΑ να καταδικάσει αυτή την βίαιη πράξη. Όλο αυτό το σόου το έκαναν υιοθετώντας ένα δυσκοίλιο ύφος γεμάτο θυμό, δυσφορία, απογοήτευση… Όντως, η δημοσιογραφία στην χώρα μας είναι η συνέχεια της προπαγάνδας όπως την οραματίστηκε και την εφήρμοσε ο Γκέμπελς.
Βεβαίως η κυβέρνηση δεν είναι καμιά ηλίθια να μην ξέρει τι ισχύει. Ισχύει ότι δεν μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερη σε δημόσιους χώρους, διότι όταν το αποπειράται, εισπράττει τα νόμιμα: γιουχάρισμα, κατακραυγή και πιθανόν γιαούρτωμα. Επιστρατεύει λοιπόν τον κάθε έγκριτο σφουγγοκωλάριο δημοσιογράφο και τον στέλνει να ελέγξει και να χειραγωγήσει το θυμικό της ελληνικής κοινωνίας. Ό,τι δηλαδή συμβαίνει εδώ και 20 χρόνια.
Η σκηνοθεσία, ωστόσο, εκσυγχρονίζεται και το ρεπερτόριο εμπλουτίζεται. Τους βλέπουμε, λόγου χάρη, να υποκρίνονται αγανάκτηση προς πάσα κατεύθυνση, ακόμα και προς τους κυβερνώντας. Μας δίδεται ας πούμε η χαρά να απολαύσουμε τη δημοσιογράφο Κατερίνα Ακριβοπούλου στο ρόλο του ενοχλημένου πολίτη, στο κεντρικό δελτίο του ΣΚΑΪ, καθώς, με «μη μου άπτου» ύφος, παρομοιάζει την κυβέρνηση και τον ΣυΡιζΑ με νοικοκυρές που έχουν στήσει καυγά στην αυλή. Και ενώ τα λέει αυτά η εν λόγω κυρία, φλαπ!, πετά τα δικά της απόνερα στα μούτρα των τηλεθεατών. Διότι ξαφνικά έγινε χαζή και δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς κάνει η κυβέρνηση. Δεν καταλαβαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ δημιουργεί μία αντικομουνιστική και αντιδημοκρατική ατμόσφαιρα, ότι παρουσιάζει τους διαμαρτυρόμενους πολίτες ως «μπαχαλάκηδες», προκειμένου στη συνέχεια να ξεκινήσει έναν αυταρχικό αγώνα κατά της βίας. Στο τέλος της παράστασης που στήνουν καθημερινά κανάλια και εφημερίδες, όλοι μαζί εν χορώ ζητούν από τον ΣυΡιζΑ να κάτσει καλά (διότι το ΚΚΕ μια χαρά κάθεται, με τα χεράκια σταυρωμένα πάνω στο θρανίο, μην τυχόν και χάσει καμιά ψήφο) και να μην παρεκτρέπεται.
Όμως ο ΣυΡιζΑ δεν είναι ο παιδονόμος της κοινωνίας. Δεν είναι αυτός που μας λέει τι να κάνουμε και τι να μην κάνουμε.Όποιος αρνείται να ερμηνεύσει την πραγματικότητα χρησιμοποιώντας τη λογική, αλλά την εξηγεί σύμφωνα με το θυμικό και τα συμφέροντά του, θα την βρίσκει μπροστά του. Και την πραγματικότητα και την κοινωνία. Ο απολυμένος εποχιακός δασοπυροσβέστης, η άνεργη 50άρα γυναίκα, ο απλήρωτος εργάτης, δεν θα πετάξουν μόνο γιαούρτι στον πολιτικό της περιφέρειάς τους, όταν τον δουν από κοντά. Θα του πετάξουν και την καρδάρα που το πήζουν! Και δεν θα σκεφτούν καθόλου αν θα σηκωθούν όρθιες οι τρίχες της κυρία Τρέμη για την πράξη τους αυτή.
Τούτη η κυβέρνηση ευχαριστημένη να είναι που τρώει μόνο πρόβειο. Και καλά θα κάνει, τόσο αυτή όσο και όσοι εκ των ΜΜΕ την υπηρετούν, να εννοήσουν ότι, στο σημείο αυτό, κανείς δεν υποκινεί κανέναν. Η κοινωνία μπορεί κι από μόνη της.
αναδημοσίευση από rednotebook.gr