Υποκινούμενη κατάληψη μαθητών και γονιών πραγματοποιήθηκε σήμερα, Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου, σε γυμνάσιο της Λέσβου. Η κατάληψη δεν αφορούσε τις τραγικές ελλείψεις στα σχολεία, τα ανεπαρκή μέτρα προστασίας, το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας. Σε αυτή την περίπτωση, οι ίδιοι γονείς, μάλλον θα προσπαθούσαν να την σταματήσουν.
Η κατάληψη έγινε για να μη μπορέσουν οκτώ παιδιά προσφύγων να φοιτήσουν στο σχολείο. Σύμφωνα με πληροφορίες του stonisi.gr η κινητοποίηση βασίστηκε στις αναρτήσεις συγκεκριμένων πολιτικών κύκλων που υποστηρίζουν ότι στο σχολείο θα φοιτήσουν 25χρονοι. Την ίδια στιγμή βέβαια διασταυρώθηκε πως τα παιδιά που θα φοιτήσουν στο σχολείο είναι μεταξύ 13 και 16 ετών.
Το ρεπορτάζ αναφέρει επίσης ότι το σύνολο των παιδιών όπως και άλλα ανήλικα παιδιά πρόσφυγες που φοιτούν σε άλλα σχολεία της Μυτιλήνης έχουν επιμέλεια με Εισαγγελική εντολή, δεν πρόκειται δηλαδή για ενήλικες.
Από την άλλη μεριά οι γονείς υποστηρίζουν ότι δεν ενημερώθηκαν για τη λειτουργία της τάξης ΖΕΠ και ότι τα παιδιά που θα φοιτήσουν στο σχολείο είναι άνδρες μεγάλης ηλικίας, αναφέρονται μάλιστα ΨΕΥΔΩΣ σε 25χρονους που θα είναι στο σχολείο με 12χρονα παιδιά αγόρια και κορίτσια!
Οι αντιδράσεις ξεκίνησαν χθες με αποχή των μισών περίπου μαθητών και συνεχίστηκαν σήμερα με το σφράγισμα του σχολείου με λουκέτα από κάποιους αντιδρώντες – εμπλεκόμενους στην όλη υπόθεση πράγμα που δεν επιτρέπει την είσοδο σε αυτό των εκπαιδευτικών και όσων μαθητών επιθυμούν να μπουν στο σχολείο τους. Ας σημειωθεί ότι στο σχολείο έξω από το οποίο έχει συγκεντρωθεί κόσμος βρίσκεται και δύναμη της Αστυνομίας.
Πέρα από τη βαρβαρότητα την οποία αρνούμαστε να συνηθίσουμε, θέλουμε να κάνουμε και ένα σύντομο σχόλιο: Βλέποντας το πανό, τα αιτήματα, τις ηλικίες των μαθητών, εμάς στο μυαλό μας έρχονται αντίστοιχες καταλήψεις στο Ωραιόκαστρο ή σε σχολεία της Β. Ελλάδας την περίοδο των συλαλλητηρίων για την Μακεδονία.
Δημοτικά και γυμνάσια που δεν έχουν καταληφθεί ποτέ καθώς τα παιδιά ακόμα δεν έχουν προλάβει να συνειδητοποιήσουν τη θέση και τα προβλήματά τους έχοντας τον νου τους (και καλώς) κυρίως στο παιχνίδι, σταμάτησαν τη λειτουργία τους και γέμισαν τα κάγκελα με εθνικιστικά ή ρατσιστικά σύμβολα. Και τότε μία συγκεκριμένη μερίδα γονέων, πολύ συγκεκριμένων θρησκευτικών ή πολιτικών αντιλήψεων, στεκόντουσαν στην πρώτη γραμμή και πιέζαν τα παιδιά να συμμετέχουν.
Δε φταίνε λοιπόν τα παιδιά. Αλλά αυτοί οι μηχανισμοί κι αυτοί οι γονείς που θέλουν να τα κάνουν σαν τα μούτρα τους. Είναι οι ίδιοι που σε κάθε εργατική ή μαθητική κινητοποίηση ψάχνουν υποκινητές και μηχανισμούς, όταν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Στη μία περίπτωση υποκινητής είναι η ανάγκη, στην άλλη είναι το μίσος.
Πληροφορίες από την ιστοσελίδα: stonisi.gr
