Το net.xekinima.org δημοσιεύει καταγγελία θύματος απόπειρας βιασμού πριν λίγες μέρες στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Αναλυτικά η καταγγελία:
Το Σάββατο 7 Σεπτέμβρη, μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα, κι ενώ επέστρεφα στο σπίτι του φίλου μου -περιοχή Αντιγονιδών- έγινε απόπειρα βιασμού εναντίον μου.
Κάποια λεπτά πριν, είχα σταματήσει σε ψιλικατζίδικο της γειτονιάς και φεύγοντας είχα την αίσθηση ότι κάποιος με ακολουθεί. Αρχικά δεν είδα κάποιον, οπότε συνέχισα την πορεία μου κανονικά. Φτάνοντας λίγα μέτρα πριν από το σπίτι, γύρισα να κοιτάξω ξανά και είδα ότι ένας τύπος από το μαγαζί όντως με είχε ακολουθήσει. Πριν προλάβω να το συνειδητοποιήσω, με φτάνει, με ρίχνει στο πεζοδρόμιο και μου κλείνει το στόμα. Με το άλλο χέρι αρχίζει να με πνίγει… Θυμάμαι να σκέφτομαι: «Αυτή είναι η τελευταία σου μέρα, πεθαίνεις».
Αφήνοντας τα χέρια από το λαιμό μου λίγο μετά, αρχίζει να με πιάνει βίαια στο στήθος και να μιλάει χυδαία. Στη συνέχεια πάει να βάλει τα χέρια του κάτω από το φόρεμα μου, αλλά απωθώντας τον με χέρια και πόδια δεν καταφέρνει να ακουμπήσει το εσώρουχο μου… Ευτυχώς κάποια στιγμή, καταφέρνω και διώχνω το χέρι του από το στόμα μου και φωνάζω για βοήθεια με όση δύναμη έχω… Και τότε μόνο σταματάει… με παραπετάει στο πεζοδρόμιο και απομακρύνεται χαλαρός προς στη στροφή του δρόμου… Δεν το πίστευα ότι όλο αυτό είχε τελειώσει…
***
Αμέσως μετά την επίθεση επισκέφτηκα το κοντινότερο Αστυνομικό Τμήμα για να καταγγείλω αυτό που συνέβη. Έδωσα λεπτομερή αναφορά των γεγονότων, καθώς και περιγραφή των χαρακτηριστικών αυτού του ανθρωποειδούς.
Πραγματικά θα ήθελα να σβηστεί από τη μνήμη μου για πάντα, αλλά έχει νόημα για μένα η δημόσια περιγραφή του. Πρόκειται για έναν άνδρα 35-40 ετών, γύρω στο 1.80, φαλακρό και μυώδη. Μιλούσε πεντακάθαρα ελληνικά.
Την επομένη, πήγα στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση για να δω φωτογραφίες υπόπτων και επικοινώνησα με το τμήμα ρατσιστικής βίας… Η αντιμετώπιση αρκετών αστυνομικών έδειχνε όμως πλήρη άγνοια (αν όχι αδιαφορία) για το πώς να χειριστούν περιστατικά σαν το δικό μου. Για παράδειγμα, όταν με κάλεσαν από το ΑΤ για αναγνώριση ένας από τους αστυνομικούς απόρησε όταν ζήτησα να με συνοδεύσει φιλικό μου πρόσωπο και στο τέλος της διαδικασίας μου είπε: «Ταραγμένη μου φαίνεσαι όμως, γιατί»; «Συγγνώμη, δεν προσπαθούν να με βιάσουν κάθε μέρα», του απάντησα.
Επίσης, δε με ενημέρωσε κανείς τους για το γεγονός ότι είναι χρήσιμη έως απαραίτητη μία ιατροδικαστική εξέταση, παρά μόνο η δικηγόρος που απευθύνθηκα, με αποτέλεσμα να καθυστερήσω να πάω σε ιατροδικαστή.
***
Ο ιατροδικαστής, στον οποίο έλειπε επίσης κάθε ίχνος ενσυναίσθησης, όταν του είπα να καταγράψει το περιστατικό σαν απόπειρα βιασμού, μου απάντησε: «Έτσι ισχυρίζεσαι εσύ»…
Τέλος, όπως με ενημέρωσαν από την αστυνομία, αυτό θεωρείται προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας και όχι απόπειρα βιασμού. Μάλιστα μου είπαν πως για να θεωρηθεί απόπειρα βιασμού, θα έπρεπε να έχει βγάλει το πέος του, ή να με αγγίξει στα γεννητικά όργανα κάτω από το εσώρουχο. Είναι απαράδεκτο να μπαίνουν -αυθαίρετα- τέτοια κριτήρια για το τι είναι απόπειρα βιασμού! Στην πραγματικότητα, ναι δεν ήταν απόπειρα. Ήταν βιασμός. Βιασμός της ψυχής μου.
***
Όλη η εμπειρία των τελευταίων ημερών είναι εξαιρετικά έντονη. Κάθε μέρα ακούω και αναγκάζομαι να αντιμετωπίσω σεξιστικές αντιλήψεις. Παρόλα αυτά, πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό, όποια γυναίκα πέφτει θύμα απόπειρας βιασμού ή βιασμού, αν νιώθει πως μπορεί, να μιλάει, να το καταθέτει, να το δημοσιοποιεί.
Αν κάτι καλό μπορεί να βγει από αυτήν την ιστορία, είναι να προφυλαχτούν άλλες γυναίκες από αντίστοιχες εμπειρίες. Με το να μιλάμε για ό,τι μας συνέβη, σπάμε τη σιωπή, τον φόβο και την ντροπή που συνοδεύει αυτά τα εγκλήματα, δίνουμε δύναμη στις επόμενες να μιλήσουν και αφαιρούμε δύναμη από τους βιαστές που βασίζονται στον φόβο και τη σιωπή μας ώστε να μην τους σταματήσει κανείς.