Τον τελευταίο χρόνο έντονες ειναι οι ανησυχίες των ευρωπαίων ηγετών σχετικα με τη “μουσουλμάνοποίηση” της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συμβούλια και αναλυτές προειδοποιούν για τους κινδύνους που μπορεί να εχει η συρροή μεταναστών προερχομένων απο χώρες πολιτισμικά διαφοροποιημένες σε μια Ένωση ακομη έν τη γεννεσει της ή για πολλούς με σαθρά θεμέλια. Η κυρίαρχη αντίληψη θέλει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα αδύναμο να κρατήσει σταθερό τον δημοκρατικό πολιτικό προσανατολισμό του στην περίπτωση που εμπλουτίσει το ανθρώπινο δυναμικό του με πολίτες επικαλουμενους τους νόμους της Σαρία. Αλλα και η δέσμευση της Ευρώπης απέναντι στον Χάρτη Ανθρωπίνων Δικαιωματων αποτελεί σημείο διαφοροποίησης απο τις πρακτικές της θρησκείας της ανατολής. Άλλωστε τα επιχειρήματα περί άρνησης της ένταξης της Τουρκίας δομηθηκαν πάνω σε αυτή τη λογική, ωστόσο οι συζητήσεις με το εν λογω κράτος θα συνεχιστούν.
Ας μελετήσουμε όμως και τη σειρά των γεγονότων στο πρόσφατο “χτύπημα” στην Charlie Hebdo. Τζιχαντιστες ταγμενοι σε έναν ιερό πόλεμο αποφασίζουν να επιτεθούν με μια ωμή πράξη βίας στα γραφεία της εφημερίδας και να δολοφονήσουν εν ψυχρώ 12 άτομα, προσβαλοντας κατ’ αυτόν τον τροπο την ελευθερία του λόγου. Δυο ημέρες αργότερα έρχεται και δεύτερη επίθεση ανεβάζοντας τη λίστα των θυμάτων σε 14.
Πρωτο ερώτημα που γεννάται εδώ ειναι το αν μια πραγματικά τρομοκρατική οργάνωση ειναι ικανοποιημένη απο την ύπαρξη της καταφέρνοντας ενα τόσο μικρό αποτέλεσμα. Σίγουρα έστω και μια ανθρώπινη ζωή εχει την ιδια αξία με εκατό, όμως εδώ δε μιλάμε για αξίες, αλλα για πρακτικές και επιτυχίες τρομοκρατικών ομάδων. Ας μην ξεχνάμε οτι η Charlie είχε συγκεκριμένο μικρό αριθμό αναγνωστών. Ταυτόχρονα ενημερωνόμαστε για ενα ζωσμενο με εκρηκτικά 10χρονο που εκτελεί επιχείρηση αυτοκτονίας στη Νιγηρία με 19 νεκρούς.
Τι να σκεφτεί λοιπόν κανεις για τον “επαγγελματισμό” και την “αποδοτικότητα” στην περίπτωση του Παρισιού;!;! Ακολουθεί γαλλική λαϊκή εξέγερση κατα των τρομοκρατικών ενεργειών και όλη η Ευρώπη δηλώνει Je Suis Charlie, ενώ αυξάνονται οι ρατσιστικοι δείκτες απέναντι στους μουσουλμάνους αλλα και οι πωλήσεις ηρεμιστικων και υπνωτικων χαπιών στη Γαλλία! Ωστόσο, “προστατεύεται” η μερίδα του μουσουλμανικού κόσμου που προέρχεται απο την Τουρκία καθως η Κώνσταντινουπολη την ιδια χρονική περίοδο δέχεται δυο τρομοκρατικά χτυπήματα κάτω απο την ομπρέλα των οποίων φαίνεται πως συμπασχει με την Ευρώπη υπό τον ιδιο φόβο. Επιπλέον, μέσα στο πρωτο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου κυκλοφορούν δηλώσεις ευρωβουλευτών που ισχυρίζονται οτι εχουν συντελεστεί θετικές αλλαγές στο τουρκικό κράτος γεγονός που προωθεί τις ενταξιακές διαδικασίες.
Με τη Charlie λοιπόν φαίνεται να πετυχαίνουμε τα εξής αποτελέσματα. Καταρχήν αναχαιτιση του κύματος μετανάστευσης μουσουλμάνων στην ΕΕ καθως η είσοδος τους στα εδάφη της δυσχεραινεται λογω των τρομοκρατικών επιθέσεων. Επιπλέον έμμεση εκδιωξη αρκετών εξαιτίας του ρατσιστικού κλίματος που εχει δημιουργηθεί. Τελος, αποκλεισμός της προτεινόμενης για ένταξη Τουρκίας απο τα προαναφερόμενα αρνητικά αποτελεσματα.
Και ας δούμε λιγο πιο πέρα απο τα γεγονότα: λιγο αργότερα ο γάλλος κωμικός Ντιεντονε συνελήφθη επειδή σατυρισε τα γεγονότα της Charlie. Τέτοια ειναι η ελευθερία του λόγου που προασπιστηκαν οι 50 ηγέτες στους δρόμους του κεντρικού Παρισιού όπου παρήλασαν, αλλα κανένας τους ολως περιέργως δεν κινδύνευσε τοτε απο τους τρομοκράτες που κυκλοφορούν ελεύθεροι και διάσπαρτοι ανάμεσα μας. Εσυ μετά απο όλα αυτά ποσο Charlie είσαι;
* Η Ιωάννα Ζάικου, Δασκάλα, Πτυχιούχος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, Σπουδές στις Ευρωπαϊκές Πολιτικές