Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο πλαίσιο τετράωρης στάσης εργασίας θα πραγματοποιήσουν εκπαιδευτικοί την Τρίτη στις 11μ.μ. στο 3ο Γυμνάσιο Πολίχνης με αφορμή την παρουσία του πρωθυπουργού και της υφυπουργού Παιδείας σε εκδήλωση για την αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας και τους εκφοβισμούς.
Η Γ΄ΕΛΜΕ που καλεί στη διαμαρτυρία χαρακτηρίζει την επίσκεψη του πρωθυπουργού και της ηγεσίας του ΥΠΑΙΘΑ πρόκληση τονίζοντας ότι η ενδοσχολική βία δεν είναι φαινόμενο ξεκομμένο από το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, τις αρχές και τις αξίες με τις οποίες διαπαιδαγωγούνται οι μαθητές\τριες.
Το Υπουργείο, όπως καταγγέλλει η ΕΛΜΕ, παρακάμπτοντας όλα αυτά, έρχεται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με προσχηματικό, αλλά βαθιά επικίνδυνο τρόπο συγχέοντας τη «βία» με τον «εκφοβισμό» για να ποινικοποιήσει όλες τις μορφές αγωνιστικής κινητοποίησης των μαθητών.
«Εστιάζει στις διαπροσωπικές και οικογενειακές σχέσεις και θεσμοθετεί πανοπτικές διαδικασίες ελέγχου (ψηφιακή πλατφόρμα καταγγελιών) που ενισχύουν την καχυποψία και τη ρουφιανιά και αξιολογικές σχέσεις σε πολλαπλά επίπεδα ιεραρχίας, με στόχο να εντοπίσει τον έναν και μοναδικό ένοχο: τον εκπαιδευτικό. Ταυτόχρονα. συγχέει σκόπιμα τη “βία” με τον “εκφοβισμό” για να ποινικοποιήσει τις μαθητικές κινητοποιήσεις και σχεδόν όλες τις μορφές αγωνιστικής κινητοποίησης των μαθητών, και προκρίνει ως «λύση» την αυστηροποίηση των ποινών» αναφέρει συγκεκριμένα.
Βία είναι για τους εκπαιδευτικούς τόσο η επιβαλλόμενη φτώχεια αλλά και η μετατροπή των σχολείων σε εξεταστικά κάτεργα που πολλαπλασιάζουν τους φραγμούς στη μόρφωση, δηλώνουν οι εκπαιδευτικοί.
Υπενθυμίζουν ότι η περιοχή της Πολίχνης υπήρξε για πολλά χρόνια «πρωταθλήτρια», πανελλαδικά, στη διπλοβάρδια και μέχρι και σήμερα παραμένουν σοβαρά προβλήματα στα σχολικά κτήρια (υπόγειες αίθουσες, kibo, έλλειψη γυμναστηρίων και εργαστηρίων, λειψή συντήρηση, προβλήματα στον αύλειο χώρο, κ.ά.)Στο δε, διδακτήριο του 3ου Γυμν. μέχρι πριν λίγα χρόνια λειτουργούσε ως συστεγαζόμενο σε απογευματινή βάρδια το 1ο ΕΠΑΛ Πολίχνης, που αφού υπονόμευσαν για χρόνια τη βιωσιμότητα του, το έκλεισαν σε βάρος των μορφωτικών αναγκών των μαθητών\τριων.
«Τα σχολεία μας, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί βίωσαν και βιώνουν όλες τις αρνητικές συνέπειες της χρόνιας υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης με εκρηκτικά προβλήματα σχολικής στέγης και ενδεικτικής της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής κυβερνήσεων, ΕΕ, ΟΟΣΑ» τονίζουν οι εκπαιδευτικοί.
Αναφορικά με το ζήτημα της ενδοσχολικής βίας αναφέρουν:
-Η βία μεταξύ των παιδιών είναι αντανάκλαση όλων των προβλημάτων μιας κοινωνίας εξαντλημένης από την παρατεταμένη οικονομική κρίση και τα τραύματα του εγκλεισμού την περίοδο της πανδημίας. Η φτώχεια, τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας γονέων, η ανεργία, η αδυναμία οικογενειακού προγραμματισμού λόγω οικονομικών δυσκολιών, η απουσία ελεύθερου και ποιοτικού χρόνου με τα παιδιά, η έλλειψη ελεύθερων και ασφαλών χώρων παιχνιδιού και ψυχαγωγίας εκτός σπιτιού, η κατάρρευση κοινωνικών δομών ψυχικής υγείας και συμβουλευτικής, ο ρόλος του διαδικτύου και η βαθιά επίδραση του στον σχηματισμό της υποκειμενικότητας είναι μερικές από τις γενεσιουργές αιτίες του φαινομένου αυτού.
-Από την άλλη, η ύπαρξη ενός εκπαιδευτικού συστήματος σταθερά υποχρηματοδοτούμενου που αφήνεται να ρημάξει με άθλιες και συχνά επικίνδυνες κτιριακές υποδομές, με περιεχόμενο που εξορίζει τη χαρά, τον διάλογο και τη δημιουργία, που αποθεώνει την εξετασιομανία,τον ανταγωνισμό και τη βαθμοθηρία, τη βία της ελάχιστης βάσης εισαγωγής (ΕΒΕ) που τους/τις αποκλείει από τα πανεπιστήμια, της Τράπεζας Θεμάτων και της αύξησης των φροντιστηρίων, της εντατικοποίησης της σχολικής ζωής και της εκμηδένισης του ελεύθερου χρόνου ,έρχεται να λειτουργήσει από την πλευρά του επιβαρυντικά στην ψυχοσύνθεση των παιδιών και άρα, στις συμπεριφορές τους.
-Οι μαθητές\τριες μας, εντός και εκτός του σχολικού χώρου, βομβαρδίζονται από τις αρχές ενός κοινωνικού συστήματος που αποθεώνει τον ατομισμό, τον ανταγωνισμό, το «δίκαιο του ισχυρότερου», τον σεξισμό και τον ρατσισμό. Από την άποψη αυτή αποτελεί πραγματικό εμπαιγμό η «δυσφορία» που εκφράζουν για τη νεανική βία οι υπερασπιστές μιας τέτοιας κοινωνίας και όσοι έχουν ταχθεί υπέρ της διαιώνισής της.
«Η επίσκεψη του πρωθυπουργού και της ηγεσίας του ΥΠΑΙΘΑ αποτελεί πρόκληση, γιατί με την αντιλαική αντιεκπαιδευτική πολιτική τους επιτίθενται στη ζωή, την εργασία, τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, στο βωμό της εξυπηρέτησης του κέρδους του κεφαλαίου και της δημοσιονομικής ευρωπαϊκής “πειθαρχίας”» σημειώνει στο κάλεσμα της η Γ΄ΕΛΜΕ χαρακτηρίζοντας βία την επιβαλλόμενη φτώχεια αλλά και τη μετατροπή των σχολείων σε εξεταστικά κάτεργα που πολλαπλασιάζουν τους φραγμούς στη μόρφωση.
Τέλος η Γ’ ΕΛΜΕ υπενθυμίζει ότι «η κυβέρνηση πρωτοστατεί στη βία ενάντια στον κλάδο των εκπαιδευτικών με μια πρωτοφανή επιχείρηση φίμωσης του και κατάργησης ουσιαστικά του απεργιακού δικαιώματος: βιομηχανία δικαστικών αγωγών και αποφάσεων, καταιγισμός απειλητικών εγκυκλίων ,με τελευταία την χουντικής έμπνευσης εγκύκλιο με την οποία απειλεί να παύσει εκατοντάδες προϊσταμένες/μένους και διευθυντές/ντριες, χτυπώντας το δικαίωμά τους/μας στην απεργία, μπαράζ συνδικαλιστικών διώξεων και πειθαρχικών κατά εκπαιδευτικών.
Οι αντιδημοκρατικές, τρομοκρατικές μέθοδοι για να επιβληθεί η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και σχολείων, η αντιδημοκρατική δομή της εκπαίδευσης, η συστηματική περιφρόνηση των απόψεων των εκπαιδευτικών και μαθητών στη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής, τα αυξανόμενα κρούσματα διοικητικής αυθαιρεσίας, η επέκταση των μη μόνιμων και ελαστικών σχέσεων εργασίας και της οικονομικής ανέχειας των εκπαιδευτικών αποτελούν πλευρές της αυταρχικής και βίαιης αντιεκπαιδευτικής πολιτικής τους».
Οι εκπαιδευτικοί ζητούν:
· Μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, 20 μαθητές\τριες, καμία συγχώνευση – κατάργηση σχολείου
· Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών ,20.000 φέτος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση- γενναία χρηματοδότηση,
· Πραγματικές, σταθερές δομές υποστήριξης με διορισμό μόνιμου εξειδικευμένου προσωπικού σε κάθε σχολείο (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, νοσηλευτές) και σε επαρκή αναλογία με βάση το πλήθος μαθητών κάθε σχολικής μονάδας, προκειμένου να παρέχεται πραγματική υποστήριξη
· Ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση των μαθησιακών κενών και της πιθανής σχολικής διαρροής
· δημιουργία χώρων δωρεάν άθλησης και ψυχαγωγίας για τα παιδιά με ουσιαστική ευθύνη του Κράτους και της Τοπικής Διοίκησης (Δήμος–Περιφέρεια)
