Βρίσκουμε τη λύτρωση στο κοίταγμα της πεταλούδας, γεμίζουμε ταξίδια τον κουμπαρά της αειφορίας, επιβιβαζόμαστε στη βάρκα της συμφιλίωσης, καλπάζουμε στα λιβάδια της στοργής, μοιραζόμαστε τους σπόρους της αναγέννησης, βυθιζόμαστε στης γραφής τα βάθη, βγάζουμε από πάνω μας τη στολή της ασυλίας, στήνουμε κοντσέρτο στην άμμο. Αυτά και άλλα πολλά στην καλοκαιρινή «σχεδία» Ιουλίου-Αυγούστου (τεύχος #83). Από την Τετάρτη 24 Ιουνίου στους δρόμους της πόλης.
«Το κοίταγμα της πεταλούδας». Πέρα από την αισθητική του διάσταση, το τατουάζ μπορεί να έχει και μια βαθιά απελευθερωτική. Να επουλώσει το τραύμα της κακοποίησης, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, της ασθένειας. «Η εμπειρία της μαστεκτομής ανήκει στη διαδικασία της προσωπικής μου εξέλιξης και, όταν κοιτάω την πεταλούδα, θέλω να θυμάμαι πάντα αυτό. Θα το παραδεχτώ, είναι και το συναίσθημα της ντροπής, θα σε κοιτάζουν εκεί, ας έχουν τουλάχιστον να σχολιάσουν μία όμορφη πεταλούδα, ας γεννάω στους άλλους θετικές εικόνες», σημειώνει μία γυναίκα, που εξήγησε στη «σχεδία» την ευεργετική επίδραση της τέχνης της δερματοστιξίας.
«Ο κουμπαράς της αειφορίας». Προορισμοί με πλούσια κληρονομιά δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα γνωρίσουν τις επιπτώσεις του υπερτουρισμού. Αντιθέτως, μπορούν να μετατρέψουν τον πολιτισμό σε εργαλείο βιώσιμης ανάπτυξης. «Εγγράφοντας έναν τόπο στη λίστα παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, η UNESCO προσανατολίζει σε σημαντικό βαθμό τις τουριστικές ροές. Το τουριστικό ρεύμα, όμως, εκτός από προσοδοφόρο, μπορεί να αποδειχθεί και καταστροφικό», σημειώνει η κ. Ζενεβιέβ Κλαστρ, ερευνήτρια σε ζητήματα υπεύθυνου τουρισμού και συνεργάτρια της «Le Monde Diplomatique». Χαρακτηριστικά, οι αρχές του ασύγκριτης ομορφιάς Τσίνκουε Τέρρε στην Ιταλία, ενώπιον του κινδύνου πλήρους εγκατάλειψης της γεωργίας και περαιτέρω ερήμωσης της περιοχής, έθεσαν σε εφαρμογή ένα πρωτοποριακό σχέδιο, «σύμφωνα με το οποίο οι παρατημένοι αμπελώνες δόθηκαν σε επτά μη κερδοσκοπικούς αγροτουριστικούς συνεταιρισμούς για την παραγωγή βιολογικού κρασιού». Στη δε Σαντορίνη, «η λύση ήταν να επιμηκυνθεί η σεζόν ώστε να διαχυθούν οι επισκέπτες στο χώρο και το χρόνο και να επιβαρύνονται λιγότερο οι πόροι και οι υποδομές του νησιού», τονίζει ο κ. Πάρις Τσάρτας, καθηγητής Τουριστικής Ανάπτυξης στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο.
«Ο καλπασμός της στοργής». Βόσκουν και τρέχουν ελεύθερα, δέχονται ακόμη και περιποίηση πεντικιούρ. Η ιδιοκτήτρια μιας φάρμας στην Εύβοια σώζει εγκαταλελειμμένα άλογα από την ασιτία και την κακοποίηση, υπενθυμίζοντας τις ευθύνες μας απέναντι στα ζώα. «Πολλοί δεν έχουν γνώση τού τι σημαίνει να φροντίζεις ένα άλογο. Δεν είναι ένα σκυλάκι να το ταΐζεις μία φορά την ημέρα ή ένα γατάκι, που μπορούμε να το πάρουμε μαζί μας στις διακοπές», σημειώνει, μεταξύ άλλων, στη συνέντευξή της στη «σχεδία» η Νάνσυ Κουρέλλου.
«Η βάρκα της συμφιλίωσης». Ένας φωτογράφος επιβιβάζεται στη βάρκα της συνάντησής μας με τον απωθημένο βαλκανικό μας εαυτό, ανακαλύπτει τη βαθιά ανθρώπινη ψυχή των γειτόνων μας, μαζί και ότι ο περίγυρός μας δεν γεννά μόνο το μίσος και τον εθνικισμό, την ώρα που αναζητά το αντίδοτο στη φθορά στα παιδιά. «Σύμβολα των Βαλκανίων δεν είναι μόνο το μίσος, ο θάνατος και η εκδίκηση, οι τάφοι στη Σρεμπρένιτσα, ο οικονομικός πρωτογονισμός, οι εθνικισμοί. Βαλκάνια είναι τα παιδιά, σαν αντίδοτο στη φθορά, που παίζουν στα ερείπια ενός εγκαταλελειμμένου εργοστασίου, λίγο πριν πέσει το σκοτάδι. Το νιόπαντρο ετερόθρησκο ζευγάρι, το πέρασμα από τη μια πλευρά των συνόρων στην άλλη», υπογραμμίζει στη συνέντευξή του στη «σχεδία» ο Θοδωρής Νικολάου.
«Οι σπόροι της αναγέννησης». Ένα άρτιο σχέδιο αναδασώσεων θα ήταν σωτήριο για τα δάση μας, καθώς η κλιματική αλλαγή και η έλλειψη πολιτικών για την πρόληψή τους έχουν οδηγήσει σε αύξηση των πυρκαγιών. Οι ειδικοί διευκρινίζουν ότι οι αναδασώσεις απαιτούνται μόνο στις περιπτώσεις που η φυσική αναγέννηση του δάσους δεν είναι δυνατή ή όταν τα αποτελέσματα αυτής δεν είναι ικανοποιητικά. Οι ανεξέλεγκτες δενδροφυτεύσεις, χωρίς να έχει προηγηθεί ανάλυση των οικοσυστημάτων, χωρίς σχέδιο για τη διαχείρισή τους, μπορεί να δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα από αυτά που επιδιώκουν να λύσουν.
«Η στολή της ασυλίας». Στις ΗΠΑ, υπάρχουν περίπου 18.000 μικρές ή μεγάλες τοπικές αστυνομίες. Μάλιστα, οι συλλογικές συμβάσεις που έχουν συνάψει τα σωματεία των αστυνομικών με τους εργοδότες τους (τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης) περιλαμβάνουν συχνά ρήτρες που εμποδίζουν τη δίωξή τους, ακόμα και σε περιπτώσεις απαράδεκτης συμπεριφοράς. Μία ριζική αλλαγή, όμως, στην αμερικανική αστυνομία δεν είναι απλά εφικτή αλλά και απαραίτητη, σε ένα σώμα βουτηγμένο στη διαφθορά και την ανεξέλεγκτη βία.
«Κοντσέρτο στην άμμο». Ένας βιολονίστας βουτάει στα φιλότεχνα ύδατα του Αιγαίου, αναζητώντας στην παράδοση την πηγή της μουσικής. «Υπάρχει διαχρονικά μια δυσκολία αποδοχής νέων πραγμάτων. Ο Σκαλκώτας είναι το εύγλωττο παράδειγμα: στην εποχή του δεν υπήρξε καθόλου καλοδεχούμενος», σημειώνει, μεταξύ άλλων, στη συνέντευξή του ο Ιόνιαν Ηλίας Καντέσα.
«Στα κύματα της γνώσης». Πιστή στο καθιερωμένο θερινό βιβλιοφιλικό της ραντεβού, η «σχεδία» καλεί σε μια βουτιά στις θάλασσες της ανάγνωσης.
Ακόμη, μέσα από την ιστορία μιας μικρής αγγελίας, μυούμαστε στον αερομοντελισμό, ενώ ο Χρήστος Αλεφάντης, στα «Λόγια της πλώρης», μαζεύει με τη χούφτα τρίμματα νοσταλγίας από το καλοκαιρινό τραπέζι. Η Πηνελόπη Υφαντή και ο Νίκος Κατρισιώσης μιλούν για μια σχέση που μετρά 25 χρόνια και για την πρωτόγνωρη επαγγελματική τους συνύπαρξη. Ο φακός του Βασίλη Μαρινάκη καταγράφει μεσημεριανά στιγμιότυπα της πόλης. Πηγαίνουμε με το τραμ ώς τη Βαρδίνα, μια αιωνόβια γωνιά της πόλης, όπου οι μνήμες από το Τατόι συναντιούνται με εκείνες μιας προσφυγογειτονιάς, ενώ διατηρείται ολοζώντανη μια μακραίωνη παράδοση οινοποιίας. Παράλληλα, μία εκπαιδευτικός με καταγωγή από το Συρράκο μας ετοιμάζει φασόλια με λάπατα και μας ζωντανεύει την Ήπειρο των τσελιγκάτων, της αλλοτινής ακμάζουσας κτηνοτροφίας, των πέτρινων αρχοντικών, μα και των πεντάσημων χoρών. Επιπλέον, κάνουμε νέες εγγραφές στο Ημερολόγιο της «σχεδίας».
Αυτά και άλλα πολλά στην καλοκαιρινή «σχεδία» Ιουλίου-Αυγούστου (τεύχος #83). Από την Τετάρτη 24 Ιουνίου στους δρόμους της πόλης.
Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (4,00€), το 62,5% (δηλαδή τα 2,50€) αφορούν απευθείας τον ίδιο τον πωλητή, εκ των οποίων τα 1,52€ ως απευθείας καθαρό έσοδο.
«Πάνω από 100 εφημερίδες δρόμου, 34 χώρες, 5 ήπειροι, 24 γλώσσες, 9.300 άστεγοι πωλητές κάθε μέρα, 21.000 άστεγοι πωλητές κάθε χρόνο, 2.000 εθελοντές, 5.000.000 αναγνώστες, 20.000.000 πωλήσεις για το 2017, που σημαίνει 2.300.000€ έσοδα μηνιαίως και 27.000.000€ ετησίως έσοδα για τους πωλητές παγκοσμίως και, συνάμα, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.insp.ngo).
ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!
Για περισσότερες πληροφορίες: Περιοδικό Δρόμου «σχεδία»
Φράγκων 24, 546 25 Θεσσαλονίκη
Νικίου 2, 105 60 Αθήνα
Τ: 2313 013605, 210 3314310, 213 0231220
www.shedia.gr
[email protected]
f: shedia.streetaper
tw: _shedia