Όσα μεσολάβησαν στο σύντομο διάστημα από την κήρυξη των εκλογών μέχρι σήμερα είναι ενδεικτικά της σύγχυσης και της απέλπιδας προσπάθειας του πολιτικού προσωπικού που εκπροσωπεί την Παλαιά Τάξη Πραγμάτων να κρατηθεί στην επικαιρότητα με επιχρίσματα σοφισμάτων και τεχνασμάτων.
Έχοντας εξαντλήσει ακόμη και την φαντασία της διατύπωσης, με τον Φόβο να μην αποδίδει τα αναμενόμενα, η Παλαιά Τάξη διαλύεται και η απόγνωση στην οποία βρίσκεται καθίσταται φανερή από τις διαδοχικές προσωπικές κινήσεις πολιτικής επιβίωσης.
Η ίδρυση κόμματος από τον Γιώργο Παπανδρέου με φρασεολογία νηπιακής Ένωσης Κέντρου, οι προσχωρήσεις στο Ποτάμι των ακραία νεοφιλελεύθερων της Δράσης, οι συνεχείς μετακινήσεις προσώπων από τον ένα χώρο στον άλλο χωρίς ουσιαστικά προτάγματα είναι χαρακτηριστικά.
Η περίπτωση ΓΑΠ θυμίζει έντονα εμφύλια διαμάχη στον αμνιακό σάκο ύαινας. Οι βιολόγοι λένε ότι η αγριότητα αυτών των ζώων εκδηλώνεται ακόμη και μέσα στην κοιλιά της μάνας τους καθώς συνήθως γεννάνε δίδυμα τα οποία συνηθίζουν να κατασπαράζουν το ένα το άλλο πριν ακόμη γεννηθούν. Το ποιός από τους Βενιζέλο Παπανδρέου θα επιζήσουν πολιτικά ενδιαφέρει πλέον τους ελάχιστους της γραφειοκρατίας που έχουν απομείνει στον καθένα τους και οι οποίοι προσπαθούν να παρατείνουν την πολιτική τους ύπαρξη.
Όσο για την ΝΔ η εικόνα της είναι αυτή της πρώτης ομιλίας του Σαμαρά στην Λάρισα. Μια σκοτεινή αίθουσα ξενοδοχείου από την οποία έλειπαν μόνο τα μαύρα κρέπια και πρόσωπα κατηφή και σκοτεινιασμένα τα οποία δεν έβρισκαν λόγο όχι μόνο να χαμογελάσουν αλλά ούτε για την παρουσία τους, έστω, στον χώρο. Θύμιζαν έντονα την σκηνή της αλληγορίας του Σπηλαίου στην Πλατωνική Πολιτεία.
Θυμίζω ότι, στο σχετικό φιλοσοφικό επεισόδιο, μια ομάδα ανθρώπων είναι δεμένοι με αλυσίδες στον τοίχο μιας σπηλιάς και το μόνο που μπορούν να δουν είναι οι σκιές τους, αφού πίσω τους καίει πάντα μια αιώνια φλόγα. Είναι τέτοια η απελπισία αυτών των δεσμωτών, που πιστεύουν ότι οι σκιές τους είναι πραγματικά πρόσωπα τα οποία ζουν μια φυσιολογική ζωή. Για την ακρίβεια, ότι οι σκιές τους είναι η αληθινή ζωή. Αδυνατούν ακόμη και να φανταστούν ότι έξω από το σπήλαιο η Ζωή συνεχίζεται. Είναι παγιδευμένοι, τόσο, που τους είναι αδιανόητο να τολμήσουν μια έξοδο. Διότι, αν κάποιοι δραπετεύσουν, δεν θα αντέξουν το φως του ήλιου, κι αν γυρίσουν πίσω, τότε, θα πρέπει να διδάξουν την αλήθεια στους συντρόφους τους, ότι δηλαδή οι σκιές τους ήταν ένα ψέμα. Τότε όμως δεν αποκλείεται να εισπράξουν την οργή των συντρόφων τους οι οποίοι μια χαρά είναι βολεμένοι με το ψέμα τους.
Σε τούτο το θέατρο σκιών που περνιέται για αληθινή ζωή το μόνο που είχαν να πουν τα τελευταία εικοσιτετράωρα ήταν η διήγηση ενός παλαιού επεισοδίου τρομοκρατίας με μιζανπλί και ανταύγειες. Και ουρλιάζουν, επιπλέον, επειδή δεν καταλαβαίνουν γιατί όλοι οι υπόλοιποι δεν θέλγονται από τις βλακώδεις διηγήσεις τους.
Το μόνο που τους έχει μείνει είναι η αφαίρεση και της ειρωνείας από την ρήση του Τσέστερτον ο οποίος σάρκαζε πως «η πρόοδος συνίσταται στην ώθηση προς τα εμπρός από την αστυνομία».
Ακόμη και η αλληγορία πολύ τους πάει.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00- 12:00.