Υπάρχει μία γενική αίσθηση αντίστροφης μέτρησης στον πυκνό από αιθάλη αέρα, με εξαίρεση τους «πάρα πολύ» αριστερούς που έχουν προφητεύσει ότι τα πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ, παρά μόνο αν αυτοί, συγκεκριμένα, έρθουν στα πράγματα. Αλλά, τες πα, το θέμα είναι αλλού. Η γενική αίσθηση της αντίστροφης μέτρησης δεν είναι ξεκάθαρο το τι αφορά, δηλαδή το τι τελειώνει και κυρίως το τι θα αρχίσει. Για το τι τελειώνει, νομίζω, πως υπάρχει ένα γενικό περίγραμμα: Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Σημίτης, Προβόπουλος, Παπαδήμος, Κάντας, Τομπούλογλου, Βρούτσης, Δένδιας, Δαμανάκη, Μπίστης, Αλέκος Παπαδόπουλος και μία ολόκληρη στρατιά από ανθρωπάκια τύπου Παπασαραντόπουλου.
Τελειώνει η άλλη πλευρά και μόνο κάτι εβδομηντάρηδες και φυσικά τα λαμόγια που τρώνε από την άλλη πλευρά δείχνουν ή κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν και συζητούν για τη μεγάλη επάνοδο του «Κέντρου» και για τον καθοριστικό ρόλο που θα παίξει το πόσο «σπουδαίος» είναι ο Σαμαράς και το πόσο «μεγάλος» είναι ο Βενιζέλος. Υποθέτω και αυτοί όταν βρίσκονται μόνοι τους θα τρέμουν μπροστά στη σκέψη μίας κατάστασης που θα ζει και θα στηρίζεται αποκλειστικά σε εβδομηντάρηδες και λαμόγια, μία κατάσταση σταφιδιασμένη από πολιτικά επιχειρήματα, από ιδέες και αξίες, μία κατάσταση σε σύγκρουση με τους νέους ανθρώπους και με το κοινό καλό.
Αυτό που έρχεται θα ρίξει την άλλη πλευρά από τα σύννεφα στα οποία προσπαθούν να την κρατήσουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της διαπλοκής και του τζάμπα δανεισμού από τις τράπεζες που ανακεφαλαιοποιήθηκαν με δανεικά που θα τα πληρώσουν τα παιδιά που σήμερα πάνε στο δημοτικό. Θα πέσει πάνω στα κεφάλια των, ας πούμε, αρθρογράφων που υποστηρίζουν ότι ένα προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές με 5 μονάδες θα είναι κάτι σαν… ισοπαλία, οπότε η ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς θα πρέπει να μείνει για πάντα και ότι το ΠΑΣΟΚ είναι… θεσμός και οι θεσμοί υπάρχουν ανεξάρτητα των καιρικών συνθηκών στην κοινωνία.
Γι’ αυτό που θα αρχίσει τα έχουμε ξαναπεί και θα τα ξαναπούμε πολλές φορές στις μέρες που έρχονται. Βλέπω ότι υπάρχει μία μεγάλη δυσκολία στον «οργανωμένο» κόσμο να εγκαταλείψει τις βεβαιότητες του και να αρχίσει να αμφιβάλει για το που στέκεται και για το πώς τα πράγματα έφτασαν στο σημείο που σήμερα βρίσκονται. Αυτή η δυσκολία είναι λογική, είναι έντιμη και ειλικρινής, έχει να κάνει με τα ένσημα που κολλούσες στους αγώνες, ενώ γύρω σου τα ανθρωπάκια πήγαιναν στις τράπεζες και έπαιρναν δάνεια δείχνοντας φωτογραφίες τους στα μπουζούκια μαζί με τον Άκη και τον Βενιζέλο. Αλλά θα πρέπει να ξεπεραστεί, με ένα μεγάλο βήμα μπροστά.
Ο alterthess ιανός