1. Κάθομαι μπροστά στην οθόνη και το μόνο που θέλω να πληκτρολογήσω είναι «ΤΣΟΝΤΑ, ΤΣΟΝΤΑ, ΤΣΟΝΤΑ!», αλλά μάλλον πρέπει να γράψω κάτι πιο σοβαρό, μάλλον πρέπει και να γλείψω λίγο τους Συριζικούς για να καβατζάρω ένα γραφειάκι στο ημιυπόγειο του ΥΜΑΘ. Άλλωστε, διάφοροι που έφτυναν όλο το προηγούμενο διάστημα τη λογική του αντινεοφιλελεύθερου – αντιμνημονιακού μετώπου έχουν ήδη ξεκινήσει τις τούμπες και νομίζω δικέ μου ότι θα μας τις φάνε τις θέσεις στην εναλλακτική διακυβέρνηση όπου ο λαός θα κυβερνάει και η κυβέρνηση θα υπακούει. Αλλά, εντάξει ας καβατζάρουμε το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και θα την πέφτουμε όλη μέρα τούφα στα πάρκα.
2. Εγώ στο είχα πει, ο χρόνος δουλεύει για τη δική μας πλευρά εδώ και καιρό, οι από τα κάτω πήραν χαμπάρι το κόλπο των από τα πάνω, έκλεισαν τα αυτιά τους στις μαλακίες των ΜΜΕ και έπεσαν βουρ στον πατσά για να τους φάνε όλους. Και όταν λέμε όλους, δεν εννοούμε όλους, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και σου μου του, με όλα τα στραβά του και τις κόμπλες του (αμάν… το γλείψιμο) είναι η ελπίδα για τους από τα κάτω και ο Αλέξης, φυσικά, είναι το πιο λαμπρό αστέρι της επανάστασης (νομίζω το διόρθωσα) και ο μεγάλος τιμονιέρης στην κοινωνική τρικυμία.
3. Την Κυριακή είχε δύο έργα, την τσόντα και την εκδίκηση της γυφτιάς. Ο αριθμός των «επίσημων» ανέργων είναι μόνο κατά δέκα χιλιάδες μεγαλύτερος από τον αριθμό των ανθρώπων που την Κυριακή ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Δεν λέω, προφανώς, ότι όλοι οι άνεργοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προφανώς ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν όλοι οι άνθρωποι που έχουν πολιτική συνείδηση της προσωπικής και συλλογικής ταπείνωσης που ζούμε εδώ και δύο χρόνια. Αυτοί είναι η γυφτιά, οι άνθρωποι που απολύθηκαν, που δεν μπορούν να βρουν μία δουλειά, που δουλεύουν με τα μισά λεφτά, που δουλεύουν για καθόλου λεφτά, που κάθονται και ακούν τις μαλακίες του κάθε αφεντικού, που δεν είχαν να βάλουν το χειμώνα πετρέλαιο, που ξεσπιτώθηκαν τις κρύες μέρες για να μην ψωλιάσουν, η κοπέλα στο ταμείο του σούπερ μάρκετ που κάθε μέρα τρώει το βρισίδι.
4. Από την Κυριακή, και μετά την προβολή των δύο έργων, η πολιτική και η οικονομική ελίτ κυκλοφορεί με πάνες για την ακράτεια γιατί διαρκώς τα κάνει επάνω της. Φαίνεται άλλωστε από τα μούτρα τους, όλοι, και όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι, κουμπώνουν ότι βρουν μπροστά τους. Γι’ αυτό μην σου φαίνεται παράξενο που οι 41 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ χειροκρότησαν το Βενιζέλο όταν αυτός είπε πως είναι χαρούμενος γιατί παραλαμβάνει το κόμμα με το ίδιο ποσοστό που είχε πάρει ο Ανδρέας το 1974. Κουμπωμένοι με λεξοτανίλ ήταν όλοι, και ο Βενιζέλος και οι 41.
5. Καλύτερη απ’ όλες τις φάσεις είναι αυτή που περνούν οι αστέρες του ΜΕΓΚΑ. Ο αδελφός του Καψή χθες στο δελτίο ειδήσεων διάβαζε Αλαβάνο! Ο Πρετεντέρης δηλώνει πως είναι γνωστός πολέμιος του μνημονίου. Του Τσίμα κάποια γατούλα του έχει φάει την γλώσσα και τα λέει ποντικίσια. Και η Τρέμη, η καημένη, νομίζω πως έχει αρχίσει να χάνει το αριστερό της μάτι κάπου πίσω από το αριστερό της αυτί. Όχι πως δεν έχουν πλάκα και τα άλλα κανάλια – στη ΝΕΤ μάλιστα έχει βγει στο γυαλί όλο το payroll του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. – αλλά στο ΜΕΓΚΑ μπορείς να βγάλεις μεγάλα γούστα, ειδικά όταν οι αστέρες του μιλούν για το εθνικό συμφέρον και βρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι βάζει το κομματικό του συμφέρον (hello ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα) πάνω από την Ελλάδα και τους Έλληνες.
6. Γουστάρω και με την κατάσταση στο ΚΚΕ. Ο λαός λένε, ψήφισε λάθος και τώρα έχει την ευκαιρία να διορθώσει την ψήφο του. Πράγματι σύντροφοι, ο λαός σας αυτή την ευκαιρία δεν θα την χάσει θα την εκμεταλλευτεί, γιατί όλο και περισσότεροι έχουν καταλάβει, εξαιτίας της τωρινής σας στάσης, ότι κατά βάση πουλάτε παπά και ότι είστε επαγγελματίες κομουνιστές. Με τη ΔΗΜΑΡ στα είπα πρόσφατα, το ΑΡ είναι λογοκλοπή, οι τύποι είναι ξεκάθαρα με την ελίτ και αν κάτι στη συνέχεια τους φέρει πιο κοντά με τη δική μας πλευρά αυτό θα είναι ο οπορτουνισμός τους και η μανία τους με τις καρέκλες.
7. Σε ότι είναι να συμβεί από εδώ και πέρα ένα πράγμα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας: Η απελπισία είναι το περίστροφο και οι ανάγκες σφαίρες. Δεν πρέπει να το ξεχάσουμε ούτε μία στιγμή. Κάθε λέξη, κάθε κίνηση, κάθε γέλιο, κάθε δάκρυ (το τραβάω έτσι;) πρέπει να καθορίζεται από αυτό. Ο χρόνος θα συνεχίζει να δουλεύει για τη δικά μας πλευρά, αυτό δεν θα σταματήσει, αλλά όποιος και όποια πιστεύει ότι η άλλη πλευρά θα παραδώσει έτσι εύκολα τα κλειδιά κάνει ένα απέραντο λάθος. Θα μας πολεμήσουν όπως τους πολεμάμε εμείς. Και όταν θα κερδίζουν κάποια μάχη, γιατί ο χρόνος θα μας φέρει και ήττες, θα κάνουν το παν για να μας ξεσκίζουν. Αυτό που θα μας σηκώνει μετά από κάθε μία πτώση θα είναι η απελπισία και οι ανάγκες.
8.Όπως φαίνεται, στις 17 Ιούνη έχει τελικό και θα γίνει της πουτάνας!