Την καταστατική αδυναμία των εθνικών και ευρωπαϊκών πολιτικών στην επίλυση των μεγάλων ζητημάτων της μετανάστευσης και της προσφυγιάς καταδεικνύει η τραγωδία της θαλάσσιας εκατόμβης νέων ανθρώπων στα ανοιχτά της Πύλου , τονίζει το ΔΣ του Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού- Ερευνητικού Προσωπικού επισημαίνοντας πώς επαναφέρει το θεμελιώδες ερώτημα γύρω από την αξία της «γυμνής ζωής», αυτής δηλαδή που δεν εμπίπτει στην κατηγορία του πολίτη ενός κράτους.
«Ως ακαδημαϊκοί δάσκαλοι έχουμε χρέος να μη σιωπήσουμε, να μη γυρίσουμε από την άλλη το βλέμμα, να κοινωνούμε διαρκώς την ανθρωπιά και να απαιτούμε την προστασία του ύψιστου αγαθού, δηλαδή του δικαιώματος στη ζωή. Αν παύσει ο σεβασμός απέναντι στην ανθρώπινη ζωή δεν θα μας έχει απομείνει τίποτα. Αν δεν αναστοχαστούμε στο σημερινό πένθος, αν δεν το νιώσουμε ως πένθος μας, τότε μπορούμε να πενθήσουμε τον θάνατο του πολιτισμού μας, τον θάνατο κάθε πολιτισμού» σημειώνουν μεταξύ άλλων.
Ολόκληρη η ανακοίνωση του ΕΣΔΕΠ:
Η τραγωδία της θαλάσσιας εκατόμβης νέων ανθρώπων στα ανοιχτά της Πύλου καταδεικνύει την καταστατική αδυναμία των εθνικών και ευρωπαϊκών πολιτικών στην επίλυση των μεγάλων ζητημάτων της μετανάστευσης και της προσφυγιάς και επαναφέρει το θεμελιώδες ερώτημα γύρω από την αξία της «γυμνής ζωής», αυτής δηλαδή που δεν εμπίπτει στην κατηγορία του πολίτη ενός κράτους.
Η χώρα μας, κατ’ επανάληψη τα τελευταία χρόνια, γίνεται μάρτυρας και συνεργός σε απάνθρωπες πρακτικές που καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και προσβάλλουν κάθε έννοια ουμανισμού. Παράλληλα, οι ευρωπαϊκές αξίες δοκιμάζονται όσο ποτέ άλλοτε από αφιλάνθρωπες μετα-αποικιοκρατικές και εθνικές πολιτικές χωρίς να γίνεται καμιά συζήτηση ή να αναλαμβάνεται δράση γύρω από τα αίτια, τις ευθύνες και τη θεραπεία των αυξημένων μεταναστευτικών ροών από μη ευνοημένες πολιτικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά χώρες προς την Ευρώπη.
Η Ευρώπη και τα κράτη-μέλη της, παρά τις κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές διαφορές τους, οφείλουν να υπερασπίζουν τη «φιλοξενία», ακόμη κι όταν αυτή μοιάζει δύσκολη, να προτείνουν λύσεις και να αναχαιτίσουν τις απάνθρωπες πολιτικές που εφαρμόζουν σε βάρος των αδυνάτων.
Εμείς από την άλλη, ως ακαδημαϊκοί δάσκαλοι έχουμε χρέος να μη σιωπήσουμε, να μη γυρίσουμε από την άλλη το βλέμμα, να κοινωνούμε διαρκώς την ανθρωπιά και να απαιτούμε την προστασία του ύψιστου αγαθού, δηλαδή του δικαιώματος στη ζωή. Αν παύσει ο σεβασμός απέναντι στην ανθρώπινη ζωή δεν θα μας έχει απομείνει τίποτα. Αν δεν αναστοχαστούμε στο σημερινό πένθος, αν δεν το νιώσουμε ως πένθος μας, τότε μπορούμε να πενθήσουμε τον θάνατο του πολιτισμού μας, τον θάνατο κάθε πολιτισμού.
Θεσσαλονίκη, 21 Ιουνίου 2023
