Γκρρρρρ
- Λόγος γεμάτος νόημα πριν το επικίνδυνο άλμα
- Απόσπασμα διαλόγου από την κατά Μόντι Πάιθονς εκδοχή της ταινίας
“Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες”
Ένας χρόνος σήμερα από την πορεία εκείνη, την πρώτη στα χρονικά που έκαναν μαζί οι εργαζομένοι σε “Αγγελιοφόρο” και σε “Μακεδονία – Θεσσαλονίκη”, “Σπορ του Βορρά” και κατέληξε σε διαδοχικές συνελεύσεις, αλλά όχι σε κοινή απεργία.
Στον έναν χρόνο που μεσολάβησε ο απολογισμός είναι βαρύς: χάθηκαν σχεδόν οι μισές θέσεις εργασίας των δημοσιογράφων και οι περισσότεροι από τους επιζήσαντες είναι μπανταρισμένοι. Κάνουν υπομονή και περιμένουν σαν την Ελλάδα που αντέχει και το λαό με τις αστείρευτες δυνάμεις που ακούει τις φοβέρες της κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας και των δανειστών, λίγο πριν την “ώρα της κρίσης”.
Τις μέρες αυτές ακούμε το θόρυβο που κάνει καθώς σπάει το παλιό μεταπολεμικό συμβόλαιο με τις σοσιαλδημοκρατικές ρίζες.
Στην καθ’ ημάς καθυστερημένη εκδοχή του, της δεκαετίας του ’80. Απέναντι σ’ αυτό που έρχεται, οι διευρυμένες ζώνες της φτώχειας για τους πολλούς τρομάζουν, αδρανοποιούν ή αφήνουν τη φαντασία να καλπάσει στην έφοδο προς τα ανάκτορα. Ή προς τον ουρανό. Όμως η προσγείωση λέει ότι δεν είναι έφοδος αλλά “ταξίδι από την άκρη της νύχτας”. Και το ταξίδι γίνεται τουλάχιστον ανεκτό ή ευχάριστο αν έχει συντροφιά: μικρές νίκες. Σε πραγματικούς χώρους και χρόνους. Στα δίκτυα αλληλεγγύης σε όσο το δυνατόν περισσότερα πεδία. Είναι το πρώτο στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων. Αν δεν θέλουμε να μείνουμε στους απολογισμούς -καλή ώρα- ή να ονειρευόμαστε περιμένοντας τη “μεγάλη νύχτα” της επανάστασης.
Κάπα Κάπα