H αλήθεια φαίνεται να είναι πως στις κινητοποιήσεις των αγανακτισμένων συνυπάρχουν και η οργή για τα μέτρα της κυβέρνησης και η απέχθεια για όλα τα κόμματα. Αυτή η τελευταία πλευρά υπάρχει πολύ έντονη, τουλάχιστον εδώ στην επαρχία. Υποπτεύομαι πως, αν αναλωθούμε σε μετωπική σύγκρουση μαζί της, δεν θα καταφέρουμε τίποτα άλλο από την απομόνωσή μας και την αντικειμενική αποδυνάμωση του κινήματος, της διάθεσης δηλαδή της κοινωνίας να εκφράσει σιωπηλά την οργή της.
Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως πρέπει να υποταχτούμε στο απολίτικο κλίμα. Σημαίνει ίσως πως πρέπει να σπάσουμε το κεφάλι μας για να σκεφτούμε τρόπους παρέμβασης που θα βοηθήσουν και δεν θα μας οδηγήσουν σε μελλοντικές αυτοκριτικές. Ό,τι αποτελεί αυτονόητο κεκτημένο για τα συνήθη κινήματα, σε αυτό εδώ μπορεί να αποδειχθεί αιτία διάλυσής του. Φοβάμαι πως όχι μόνο οι πλατφόρμες και οι αναλύσεις αλλά ακόμα και οι συνελεύσεις θα απωθήσουν κόσμο, ο οποίος φαίνεται πως θέλει να αποφύγει ό,τι θυμίζει συνήθη κομματική διαδικασία. Σε αυτή τη φάση ο μόνος εφικτός στόχος είναι να συνεχίζει ο κόσμος να κατεβαίνει στις πλατείες. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να συνιστά άκαιρη απόπειρα υπερπολιτικοποίησης της συγκεκριμένης κατάστασης. Συνεπώς χρειάζεται διακριτική αλλά μαζική παρουσία μας με πρώτο στόχο τη μετάδοση ή την υιοθέτηση έξυπνων προτάσεων για happening (π.χ. συναυλίες, προβολές, πορείες με ποδήλατα) που θα καθιστά την παραμονή στις πλατείες ελκυστική. Αν καταφέρουμε να συνεισφέρουμε στην αντοχή στον χρόνο του κινήματος, τότε θα έρθει και ο καιρός που θα μπορούσαμε με επιτυχία να θέσουμε και το ζήτημα του πολιτικού στόχου των κινητοποιήσεων.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗΣ avgi.gr